Primeramente, Claude Debussy foi destináu a la clase de pianu de [[Antoine François Marmontel|Marmontel]] y a la de solféu de [[Alexandre Jean Albert Lavignac|Lavignac]]. Contra lo que davezu se supon y a pesar de los informes de los sos propios profesores, el rendimientu académicu de Debussy apurrió-y una primer medaya en solféu en 1874, la segunda en 1875 y la tercer medaya al añu siguiente. Les sos resultanciesresultaos na asignatura de pianu fueron bien inferiores y namái en 1877 llogra un segundu premiu. Enforma peores fueron les sos esperiencies na clase d'harmonía de Emile Durand, na qu'ingresara en 1877. Y muncho más granible la so estancia na clase d'acompañamientu de Auguste Bazille mientres el cursu 1879-1880, na que consiguió'l primer premiu. El 28 d'avientu de 1880, Debussy matricular na clase de composición de [[Ernest Guiraud]]. En 1883 y 1884, la so actitú griespa acentuóse y son numberoses les anécdotes sobre la so heterodoxa, especialmente nel planu harmónicu. En 1883 realizó un primer intentu pa llograr el [[Premiu de Roma]] cola cantata ''-y Gladiateur'', sobre testu de Émile Moreau, pero namái algamó'l segundu premiu. El ganador d'aquel añu, el so amigu [[Paul Vidal]], venció-y el so plaza de pianista d'ensayos na Sociedá Coral Concordia, que presidía [[Charles Gounod]]. El 27 de xunu de 1884, la cantata ''[[L'enfant prodige]]'' ''(El fíu pródigu)'', sobre testu de [[Edouard Guinand]], apurrió-y el primer premiu: la pensión con estancia de tres años na Villa Mèdicis.
