Diferencies ente revisiones de «Guerra d'Independencia d'Arxelia»
Contenido eliminado Contenido añadido
m Moving from Category:Wikipedia:Correxir traducción to Category:Wikipedia:Revisar traducción using Cat-a-lot |
m Bot: Troquéu automáticu de testu (-resultancies +resultaos) |
||
Llinia 41:
L'alministración d'Arxelia dexaba la xestión de los asuntos cotidianos a los [[caíd]]es, únicu puntu de contactu ente la población musulmana y l'Alministración francesa.{{harvnp|Courrière|1988|pp=53-54}} Magar la posición subalterna de los caídes na Alministración Pública, gociaben d'un estraordinariu poder sobre la población, a la que polo xeneral esplotaben, cola complicidá de los funcionarios franceses.{{harvnp|Courrière|1988|pp=53-54}} Yeren los caídes los encargaos d'apoderar a la población y obligala a votar como deseyaba'l poder colonial; en cuenta de los sos servicios, los caídes recibíen puestos y favores pa sigo y pa los sos protexíos.{{harvnp|Courrière|1988|p=53}} La mayoría de la población vivía nes llamaes «comuñes mistes» que, magar cuntar con mayoría musulmana, gobernar daquién designáu pol Gobiernu Xeneral arxelín.{{harvnp|Courrière|1988|p=62}}
La llei estatutaria de 1947, que tenía de reformar llixeramente'l gobiernu del territoriu y conceder dellos derechos a'l musulmanes, nunca s'aplicó.{{harvnp|Courrière|1988|p=62}}{{#tag:ref|La reforma en realidá yera bien moderada, y siguiera favoreciendo la hexemonía de población d'orixe européu: l'Asamblea arxelina haber escoyíu dos grupos de votantes, los del primer colexu (los europeos y sesenta y tres mil musulmanes), qu'escoyeren la metá de los diputaos (sesenta) y el segundu, formáu pol restu de la población musulmana y qu'apenes pudiera escoyer a la otra metá.{{harvnp|Courrière|1988|p=62}}|group=nota}} La llei, que dependía de que fora aprobada pola Asamblea arxelina, sollertó a los colonos, que s'encargaron de qu'esta nunca lo fixera.{{harvnp|Courrière|1988|p=63}} Pa ello, amañaron descaradamente les eleiciones de l'asamblea de 1948, con métodos tan evidentes qu'escupuliciaron a los escasos observadores veníos de la metrópoli.{{harvnp|Courrière|1988|p=63}} La victoria pa los grandes colonos foi, a la llarga, contraproducente, pos fixo que munchu musulmanes qu'esperaben ameyorar la situación por aciu métodos llegales desesperaren d'ello.{{harvnp|Courrière|1988|p=63}} Si nes eleiciones de 1948 la represión dexara entá la eleición d'un puñáu de diputaos nacionalistes arxelinos, les de 1951, tamién amañaes pero con más habilidá, esaniciar por completu de l'Asamblea.{{harvnp|Courrière|1988|pp=63, 69-70}} El Parllamentu francés desabrir por completu de los fraudes electorales n'Arxelia: cuando s'aldericó l'asuntu, apenes asistió un cuartu de los diputaos, que decidió validar les
Malapenes el 15,4 % de los neños musulmanes taben escolarizaos; casi un millón setecientos mil nun recibíen educación reglada.{{harvnp|Courrière|1988|p=426}} En toa Arxelia, el númberu d'alumnos musulmanes que cursaben dalgún tipu d'enseñanza secundaria —incluyida la formación profesional— nun llegaba a los dolce mil.{{harvnp|Courrière|1988|p=426}}
Llinia 55:
Mientres los diez años que trescurrieron ente la matanza de Sétif y l'empiezu de la guerra de la independencia a finales de 1954, el nacionalismu arxelino afiguróse namái en protestes polítiques, encabezaes por [[Ferhat Abbas]] y Messali Hadj.{{harvnp|Courrière|1988|p=47}} En 1946, cola alcordanza fresca de la represión de Sétif, y el partíu de Messali prohibíu y este nel esiliu, Abbas llogró faese con once de los trelce escaños de l'Asamblea nacional francesa acutaos a Arxelia; Abbas yera'l paradigma del nacionalista llindáu a les acciones llegales, prudente, intelectual y burgués, más poles mases arxelines que representativu d'elles.{{harvnp|Courrière|1988|p=50}} Hadj, más radical, venció pela cueta nes eleiciones municipales de 1947, lo qu'atraxo la represión oficial a los sos siguidores, arrexuntaos yá nel nuevu partíu, el Mouvement pour -y Triomphe deas Libertés Démocratiques (Movimientu pol Trunfu de les Llibertaes Democrátiques, MTLD), qu'esixía la convocatoria d'una asamblea constituyente arxelina soberana escoyida por sufraxu universal ensin distinción de raza nin relixón.{{harvnp|Courrière|1988|pp=52-53}}
La represión del MTLD anició l'agrupamientu de los más duros del partíu, desencantaos cola actividá política que nun llograba
En 1951, el MTLD sumir nuna fonda crisis pol enfrentamientu ente Hadj y el so llugarteniente y secretariu xeneral [[Hocine Lahouel]], que socavó l'enfotu nel partíu.{{harvnp|Courrière|1988|pp=70, 74}} La dixebra del MTLD supunxo l'últimu sacalliñu por que los más radicales decidieren formar un grupu separáu col fin de llograr la independencia por aciu la llucha armada.{{harvnp|Courrière|1988|pp=70, 74}}
| |||