Diferencies ente revisiones de «Ali Ibn Abi Tálib»

En 623, Mahoma dixo a Alí que DivosDios ordenáralu que diéra-y a'l so fía Fátima Zahra a Alí en matrimoniu. Mahoma dixo a Fátima: «Te casé col queríu de la mio familia pa mi». Esta familia ye glorificada por Mahoma con frecuencia y declarólos como la so ''Ahl al-Bayt'' n'eventos como la Mubahala y en hadices como'l Hadiz del Casu de la Capa. Tamién son glorificados delles vegaes nel Corán como nel versu de la purificación».

Los chiitas consideren a Ali como la figura más importante dempués de [[Mahoma]].<ref name="TIO20110610">{{enllaz rotu|1={{Cita web|fecha=10 de xunu de 2011|títulu=Yawm-y Ali|url=http://www.theismaili.org/festival/yawm-y-ali|fechaacceso=10 de xunu de 2011|editorial=TheIsmaili.org}} |2=http://www.theismaili.org/festival/yawm-y-ali |bot=InternetArchiveBot }}</ref> Acordies con ellos, [[Mahoma]] suxurió en delles ocasiones mientres la so vida que Ali tenía de ser el líder d'el musulmanes dempués de la so muerte. Esto ye sofitáu por numberosos hadices que fueron narraos polos chiitas, incluyendo'l ''Hadiz del Jumm'': ''De quien yo sía'l so Mawla (guía, líder relixosu y políticu), ésti, Alí, ye'l so Mawla ¡DivosDios mio! Sé amigu de quien sía'l so amigu, y enemigu del so enemigu, y aida a quien lo aide, y humilda a quien lo humilde, y fai morar la verdá con él onde s'atope.”'',<ref name="DAKA">{{cita llibru |apellíu=Dakake |nombre=María |títulu= Shi'ite Identity in Early Islam (ḠADĪR ḴOMM) |añu=2007 |allugamientu=Nuevu York |editorial=SUNY Press|páxina=246-249 |ISBN=0791480348}}</ref> '''''''Hadiz de los dos cuesas pesaes, Hadiz de la pluma y el papel, Hadiz de la Capa, Hadiz de la posición, Hadiz de la invitación de les families cercanes y Hadiz de los Dolce Sucesores'''''.

Acordies con esti puntu de vista, Ali como'l socesor de [[Mahoma]] non yá gobernó sobre la comunidá na xusticia, sinón tamién interpretó la Sharia o Llei y el so significáu esotéricu. D'ende que se-y consideraba como exentu d'erru y pecáu ( [[infalible]]- [[Ismah]] ), y nomáu por Dios por decretu divín -{{esd}}''nass''{{esd}}<SMALL><SMALL>[[:en:Nass (Islam)|(en:)]]</SMALL></SMALL>{{esd}}- al traviés de Mahoma. Creyer ente los chiitas duodecimanos y [[Ismailíes]] que 'AQL, la sabiduría divina, yera la fonte de les almes de los Profetes y los Imames y dio-yos el conocencia esotérica llamáu ''Hikmah'' y que los sos sufrimientos yeren un mediu de la gracia divina a los sos devotos.<ref name="Britannica"/> A pesar de qu'el [[Imán (relixón)|Imán]] nun yera'l destinatario d'una [[revelación]] divina, él tenía una relación estrecha con Dios, al traviés del cual DivosDios emponer, y el Imam de la mesma, guía y dirixe a les persones. Les sos palabres y acciones son una guía y modelu a siguir pa la comunidá; de resultes trátase d'una ''fonte de la llei sharia''.<ref name="Imamat">{{Cita enciclopedia|título=Imamate|editorial=MacMillan|isbn=0-02-865604-0|apellíu=Gleave|nombre=Robert|enciclopedia=Encyclopaedia of Islam and the Muslim world; vol.1}}</ref><ref>{{Harvnb|Momen|1985|p=174}} preface</ref><ref name="MOME"/>

Los [[Drusos]] creen que [[DivosDios]] encarnar en dellos seres humanos, especialmente en Ali y los sos descendientes, ente ellos [[Al-Hakim bi-Amr Allah]].

«El caballeru árabe llámase ''faris'' y les sos virtúes son: el valor, la fidelidá, l'amor a la verdá, la protección concedida a les vilbes, a los güérfanos y a los probes, l'arrogancia... Toes estes virtúes caractericen igualmente a ‘Alî b. abi Tâlib, l'héroe del Llibru de les batalles”. ‘Alî ye'l paladín invencible, que'l so valor nun tien midida... Como los héroes de les epopeyes o llibros de caballeríes, ‘Alî tien tamién nomatos significadores. ''Tabarí'' cúntanos qu'el mesmu ‘Alî taba arguyosu y gustaba que se-y llamara pol so llamatu de Abu Turab ‘l'home de polvu’... Otros nomatos que recibe ‘Alî faen alusión a les sos cualidaes guerreres. Asina ye denomináu ''Haydar'' o ''Assad'', que significa ‘lleón’, y tamién ''Galib'', qu'equival n'español a vencedor... El sable de ‘Alî, como'l de too caballeru, tien tamién el so nome, llámase ''Du-l-Faqar'', o ''Du-l-Fiqar'' nes lleendes aljamiadas. Esti sable, que se fixo proverbial ente los árabes del Hiÿaz, perteneció nun principiu a Mahoma; el profeta haber atopáu nel botín de Badr. Originalmente representóse-y dotáu de dos filos... La tradición o hadiz, recoyida por [[Tabarí]], cúntanos cómo se fixo la tresmisión: ‘Alî, na [[batalla de Uhud]], combatía nes primeres files. Dio un golpe na cabeza d'un infiel, que se cubrir con un cascu bien resistente; rompióse'l cascu y mató al enemigu, pero'l so sable quebróse. ‘Alî volvió al profeta y díxo-y: “Oh unviáu de [[DivosDios]], maté d'un golpe de sable a un infiel, pero'l mio sable partióse, y nun tengo otru”. El [[profeta]] diolu entós el so sable Du-l-faqar, pensando que nun lo coyer y non podría remanar. Sicasí, ‘Alî, coyendo'l sable, llanzar de nuevu a la llucha. El profeta vio-y lluchar con violencia, cutiendo con Du-l-Faqar alantre y tras, a la derecha y a esquierda. ‘Alî cutió a unu de los Quraish, que se cubrir con un escudu, de forma tal que'l sable enfusó al traviés del escudu y del cascu, fendió la cabeza d'esti home y travesó el so cuerpu hasta'l pechu. El profeta, viendo esta fazaña, dixo: '' “Nun hai sable como Du-l-Faqar, y nun hai héroe como ‘Alî” ''» ().<ref> A. Galmés de Fuentes: O. cit., p. 50-53</ref>

Él tenía un despreciu del mundu, la so rellumanza y la pómpara, tarrecía enforma a [[DivosDios]], dio munches llimosnes, foi namá en toles sos acciones, humilde y bonable; d'un rápidu inxeniu cimeru y de un inxeniu que nun yera común, foi bien aprendíu, non naquelles ciencies que terminen n'especulaciones, sinón aquelles que s'estienden a la práctica.<ref>An Account of the Rise and Progress of Mahometanism, 1705, p. 83</ref>