Diferencies ente revisiones de «Estáu de sitiu»

En [[Derechu Políticu]], el '''''estáu de sitiu''''' ye un [[réxime d'esceición]] que tien de ser declaráu pol [[poder executivu]]sobremanera pol [[xefe d'Estáu]], y cola autorización del [[órganu lexislativullexislativu]] correspondiente a executalo. L'estáu de sitiu representa un conceutu equivalente al d'estáu de guerra, y pollo danse a les [[fuerces armaes]] facultaes preponderantes pa los actos de represión. Mientres el ''estáu de sitiu'' queden en suspensu les [[garantíes constitucionales]], con mayor o menor estensión, según les lexislaciones.

L'estáu de sitiu funcionó en [[Colombia]] a partir de la [[Constitución de 1886]] que nel so artículu 121 dicía: "Artículu 121. Nos casos de guerra esterior, o de conmoción interior, va poder el Presidente, previa audiencia del Conseyu d'Estáu y cola firma de tolos Ministros, declarar turbáu l'orde públicu y n'estáu de sitiu tou la República o parte d'ella. Por aciu tal declaración va quedar el Presidente investido de les facultaes que-y confieran les lleis, y, nel so defectu, de les que-y da'l Derechu de xentes, pa defender los derechos de la Nación o reprimir l'alzamientu. Les midíes estraordinaries o decretos de calter provisional lexislativullexislativu que, dientro de dichos llendes, dicte'l Presidente, van ser obligatorios siempres que lleven la firma de tolos Ministros. El Gobiernu va declarar restablecíu l'orde públicu entós que cesara la perturbación o'l peligru esterior; y va pasar al Congresu una esposición motivada de les sos providencies. Van Ser responsables cualesquier autoridaes polos abusos qu'haber cometíu nel exerciciu de facultaes estraordinaries".