Diferencies ente revisiones de «Escultura»

Magar que les escultures monumentales del [[Antiguu Exiptu]] son conocíes perende nun podemos escaecer los abondantes exemplos d'escultura de pequeñu tamañu, d'un refinamientu y un valir artísticu perimportante, que produció esta cultura. Los exipcios usaron una técnica especial de relieve, el relieve fundíu, mui afayaízu pa los llugares nos que la lluz del [[Sol]] incide directamente. Nelli la imaxe tállase nel bloque del material que fai de soporte, creando, pol desgaste del material qu'arrodia a la imaxe, que queda asina resaltada, un volume "interior". Les pieces así tallaes precisen situase en frente de la pieza pa poder observala. Les figures tallaes nos relieves aseméyense, na so estructura figurativa, a les qu'apaecen na pintura, coles piernes cortaes (si ye que la figura nun ta sentada) y la cabeza de lláu calteniendo'l pechu de frente. Amás, hai un conxuntu estándar de proporciones pa formar les figures, usándose 18 "puños" pa dir dende'l suelu a la llíniallinia del pelo na frente<ref>Smith, p. 33.</ref>. Esti canon apaez bien ceo, pues utilízase yá na paleta de Narmer (Dinastía I), magar que nun se respeta en figures secundaries de la composición qu'apaecen realizando dalgún trabayu, como los prisioneros, o nos cadabres<ref>Smith, pp. 12–13 y nota 17.</ref>. Ye convención tamién que les estatues de sexu masculín seyan más escures que las de sexu femenín. Estatues-retratu de midíes y composición mui estandarizada apaecen bien ceo, na Dinastía II (enantes de 2780 edc)<ref>Smith, 21–24.</ref>. Amás, sacante nel nomáu periodu artísticu d'Amarna, nel reináu d'[[Akenatón]]<ref>Smith, pp. 170–178 y 192–194.</ref> y en momentos concretos como demientres reinó la Dinastía XII, les representaciones idealizaes de los gobernantes camudaron perpoco dende esti final del III Mileniu hasta dempués de la conquista griega<ref>Smith, pp. 102–3 y 133–4.</ref>.