Diferencies ente revisiones de «Espectroscopia»
Contenido eliminado Contenido añadido
Sin resumen de edición Etiquetes: Edición visual Edición de móvil Edición de la web pa móvil |
m Preferencia |
||
Llinia 64:
Ente la emisión d'esi espectru polos átomos escitaos pol [[calor]] de la estrella y la so recepción na Tierra intervien otru fenómenu que ye'l que dexa l'analís espectral. Cada vez qu'una radiación emitida atopa, mientres el so espardimientu na mesma [[atmósfera]] de la estrella, un [[Vapor (estáu)|vapor]] que contién átomos del mesmu elementu, ye absorbida por unu d'estos. Poro, nel espectru d'aquella estrella que se va llograr na Tierra cada unu de los puestos correspondientes a los llargores d'onda interceptaes va quedar faltu de lluz y nél va apaecer una raya escura. Asina, en llugar del ''espectru d'emisión'' va llograse un ''espectru d'absorción'' que va contener en forma de rayes les buelgues de tolos elementos químicos esistentes nel astru.
Amás d'indicar la composición elemental de la fonte lluminosa y l'estáu físicu de la so materia, l'espectru revela si'l cuerpu lluminosu y la Tierra avérense o s'alloñar ente sigo, amás d'indicar la velocidá relativa a la que lo faen ([[
== Aplicaciones ==
Llinia 70:
Nel espectru de les estrelles siempres esiste una zona de radiaciones más intenses que les demás. Esa preponderancia ye independiente de la composición química del astru y resulta de la [[temperatura]] superficial d'ésti. Sabemos por esperiencia que, si a un [[metal]] calézse-y progresivamente, ésti empezar per tener una incandescencia de color coloráu escuru que va volviéndose cada vez más claru y acaba per dar una lluz blanco. Asina, les estrelles coloraes son menos calientes que les anaranxaes, y éstes de les marielles y asina en más. Partiendo de los espectros, los astrónomos pudieron pescudar la temperatura superficial de les estrelles y clasificales en grupos ([[Diagrama Hertzprung-Russell]]).
Per otra parte, al comparar les rayes del espectru d'una estrella coles d'una lluz terrestre, reparar que nel espectru estelar les rayes atópense [[Fana en candia|corríes]] llixeramente escontra l'estremu colloráu del espectru o [[Fana al azul|escontra'l color violeta]]. Esi fenómenu, debíu al [[
Finalmente, gracies al analís espectral ye que, por casu, afayóse'l [[heliu]] en [[1868]] n'identificando les rayes llograes nun espectru depués d'un eclís solar. De magar, l'analís espectral de los cuerpos celestes reveló que toos componer de los elementos que conocemos na Tierra y que figuren na [[tabla periódica de los elementos|tabla periódica de Mendeleiev]].
| |||