Diferencies ente revisiones de «Cuásar»
Contenido eliminado Contenido añadido
m Iguo plurales |
m Preferencia |
||
Llinia 4:
== Xeneralidaes ==
Los cuásares son fenómenos que surden cuando un enorme [[furacu negru]], asitiáu nel núcleu d'una [[galaxa]], empieza a absorber tola materia qu'atopa na so cercanía. Cuando esto asocede, por
Nun principiu supúnxose que los cuásares yeren [[furacu blancu|furacos blancos]] anque la meyora del estudiu de la so formación y característiques refugó tal supuestu.<ref>[http://imagine.gsfc.nasa.gov/docs/ask_astru/answers/970301.html Sitiu oficial de la Nasa onde s'esplica la cuestión: los cuásares fueron supuestos como furacos blancos, pero la hipótesis quedó refugada.]</ref>
Llinia 19:
Anque apaecen débiles cuando se reparen por telescopios ópticos, la so fana en candia alto implica qu'estos oxetos asitiar a grandes distancies, polo que fai de los cuásares los oxetos más lluminosos nel universu conocíu. El cuásar qu'amuesa mayor rellumu nel cielu ye [[3C 273]] de la [[constelación de Virgo]]. Ta a una distancia de 670 ~millones de parsecs,esto ye, en redol a 2200 millones d'años lluz. Tien una [[magnitú aparente]] de 12,8, lo suficientemente brillosa pa ser reparáu dende un telescopiu pequenu, pero'l so [[magnitú absoluta]] ye de -26,7. A una distancia de 10 [[pársec]]s (unos 33 años lluz), esti oxetu rellumaría nel cielu con mayor fuerza qu'el [[Sol]]. La lluminosidá d'esti cuásar ye unos dos billones (2 × 10<sup>12</sup>) de vegaes mayor que la del Sol, o cien veces más que la lluz total d'una galaxa media como la [[Vía Láctea]].
El cuásar hiperluminoso [[APM 08279+5255]] tenía, cuando s'afayó en 1998, una magnitú absoluta de -32,2, anque les imáxenes d'altu resolvimientu del [[telescopiu espacial Hubble]] y el [[telescopiu Keck]] revelaron qu'esti sistema yera una [[lente gravitacional]]. Un estudiu del fenómenu de lente gravitacional nesti sistema suxure que s'aumentó nun factor de 10. Trátase, de toes formes, d'un oxetu más lluminosu que los cuásares más cercanos como 3C 273. Piénsase que [[HS 1946+7658]] tien una magnitú absoluta de -30,3, pero que tamién foi aumentada pol
Afayóse que los cuásares varien de lluminosidá n'escales de tiempu diverses. Dalgunes varien el so rellumu cada dalgunos meses, selmanes, díes o hores. Esta evidencia dexó a los científicos teorizar que los cuásares xeneren y emiten la so enerxía dende una rexón bien pequena, yá que cada parte del cuásar tendría de tar en contactu coles otres en tal escala de tiempu pa coordinar les variaciones de lluminosidá. Como tal, un cuásar que varia nuna escala de tiempu de delles selmanes nun puede ser mayor que delles selmanes lluz d'anchu.
Llinia 29:
Una y bones los cuásares amuesen propiedaes de mancomún con toles [[galaxa activa|galaxes actives]], munchos científicos compararon les emisiones de los cuásares con aquelles de galaxes actives pequeñes por cuenta de la so semeyanza. La meyor esplicación pa los cuásares ye que tán alimentaos por [[Furacu negru supermasivo|furacos negros supermasivos]]. Pa crear una lluminosidá de 10<sup>40</sup> [[Vatiu|W]] (el rellumu típicu d'un cuásar), un furacu negru supermasivo tendría de consumir la materia equivalente a diez estrelles per añu. Los cuásares más brillosos conocíos tendríen de taramiar 1000 mases solares de materia cada añu. Créese que los cuásares enciéndense» y «apaguen» dependiendo de la so redolada. Una implicación ye qu'un cuásar nun siguiría alimentándose a esa velocidá mientres 10 000 millones d'años, lo qu'esplicaría satisfactoriamente por qué nun hai cuásares cercanos. Nesti marcu, dempués de qu'un cuásar acabara de consumir el gas y el polvu, convertir nuna galaxa normal.
Los cuásares tamién apurren delles pistes sobre'l fin de la [[reionización]] del [[Big Bang]]. Los cuásares más vieyos (z > 4) amuesen un [[
Otra característica interesante de los cuásares ye qu'amuesen evidencies d'elementos más pesaos qu'el [[heliu]]. Esto significa qu'eses galaxes tuvieron sometíes a una fase masiva de formación estelar creando estrelles de [[Población estelar|población III]] ente'l momentu del Big Bang y los primeres cuásares reparaos. La lluz d'eses estrelles pudo ser reparada pol [[telescopiu espacial Spitzer]] de la [[NASA]], anque a finales de 2005 esta interpretación aguardaba ser confirmada.
Llinia 45:
Más tarde afayóse que non tolos cuásares, alredor de namái un 10 %, teníen emisiones de radio altes (los radiu intensu). Poro, el nome de '''QSO''' (Oxetu cuasi-estelar) utilizar pa referise a estos oxetos, incluyendo les clase radio-intensa (RLQ) y radio-silenciosa (RQQ).
Una tema d'alderique mientres los [[años 1960]] foi si los cuásares yeren oxetos cercanos o alloñaos como implicaba'l so [[fana en candia]]. Suxurióse que la fana en candia de los cuásares nun yera debíu al [[
En 1979, l'
Na década de 1980, desenvolviéronse modelos unificaos nel que los cuásares fueron vistos como una clase de galaxes actives, y remaneciera nun consensu xeneral que na mayoría de los casos yera l'ángulu de visión lo qu'estremaba unes clases d'otres, como los [[blazar]]s y les [[radiogalaxia|radiogalaxies]]. Creíase que la lluminosidá elevada de los cuásares yera la resultancia del resfregón causáu pol gas y el polvu cayendo nos discos de acrecimiento de furacos negros supermasivos, que podíen convertir un 10 % de masa d'un oxetu n'enerxía, a diferencia del 0,7 % llográu en procesos de fusión nuclear qu'apoderen la producción d'enerxía n'estrelles solares.
| |||