Diferencies ente revisiones de «Aerodeslizador»
Contenido eliminado Contenido añadido
m Preferencia |
m Preferencies llingüistíques |
||
Llinia 12:
El primer rexistru d'un vehículu que pudiera ser llamáu aerodeslizador, pertenez a [[Emanuel Swedenborg]], un filósofu y teólogu [[Suecia|suecu]], qu'en [[1716]] escurrió una plataforma a colchón d'aire de propulsión humana que s'asemeyaba a un [[bote]] entornáu con una cabina nel centru y palas en forma de remos y operaes manualmente qu'emburriaríen l'aire escontra baxo del vehículu. Esti diseñu nunca foi lleváu a la realidá, por cuenta de que la simple fuerza humano nun podría xenerar abonda emburrie vertical.
A mediaos de la década de [[Años 1880|1880]], l'inxenieru [[Gran Bretaña|británicu]] [[Sir John Thornycroft]] construyó una serie de prototipos pa pruebes de [[efeutu suelo]], basándose na idea d'usar aire ente'l cascu d'un bote y l'agua p'amenorgar la resistencia. Anque rexistró delles patentes rellacionaes col conceutu de cascos lubricados con aire en [[1877]], nun se-yos toparon aplicaciones
Fixéronse dellos intentos más a lo llargo de los años p'amenorgar l'arrastre nes embarcaciones por aciu aire, pero nun foi sinón hasta [[1952]] que l'inventor británicu [[Christopher Cockerell]] propunxo una solución práctica pa un vehículu d'esti tipu. Les sos aportaciones a la inxeniería valiéronlu'l títulu de [[caballeru]] en [[1969]]. Per mediu de senciellos esperimentos con un motor d'[[aspiradora]] y dos llatas cilíndriques, Cockerell demostró'l principiu operativu d'un vehículu suspendíu sobre un colchón d'aire espulsáu a presión, que fai posible qu'ésti se mueva sobre diverses superficies. La so meyora más significativa foi'l desenvolvimientu d'un sistema periféricu a esquita pa caltener el colchón d'aire sol vehículu. Esti colchón d'aire sustentante dexaría-y tantu operar sobre superficies lodosas y aguacientes como sobre terrenal firme.
| |||