Diferencies ente revisiones de «Estáu soberanu»

Nun hai nengún principiu qu'obligue a los miembros de la comunidá de naciones alrodiu de los criterios pa la reconocencia d'un Estáu soberanu. Na prácticapráutica, los criterios son principalmente políticos, non llegales.<ref>See B. Broms, "IV Recognition of States", pp 47-48 in ''International law: achievements and prospects'', UNESCO Series, Mohammed Bedjaoui(ed), Martinus Nijhoff Publishers, 1991, ISBN 92-3-102716-6 [https://books.google.com/books?id=jrTsNTzcY7EC&lpg=PA47&client&pg=PA47#v=onepage&q&f=false]</ref> L.C. Green cita la reconocencia de los nonatos Estaos de [[Polonia]] y de [[Checoslovaquia]] mientres la [[Primer Guerra Mundial]], señalando que ''"de magar, la reconocencia d'un Estáu soberanu ye un asuntu discrecional, abiertu a cualquier Estáu esistente p'aceptar como estatado a cualesquier otra entidá que deseye, entá a cuenta de la esistencia d'un territoriu o d'un gobiernu establecíos."''<ref>See Israel Yearbook on Human Rights, 1989, Yoram Dinstein, Mala Tabory eds., Martinus Nijhoff Publishers, 1990, ISBN 0-7923-0450-0, page 135-136 [https://books.google.com/books?id=5okNqth8I9wC&lpg=PA136&ots=ARGGNDm7G-&dq=t&pg=PA136#v=onepage&q&f=false]</ref>

La '''teoría constitutiva de los Estaos soberanos''' define un Estáu como suxetu del derechu internacional, si y solu si ta reconocíu como soberanu por otros Estaos. Esta teoría de reconocencia foi desenvuelta nel sieglu XIX. Según esta teoría, un Estáu ye soberanu si otru Estáu soberanu reconocer como tal. Por cuenta de ello, los nuevos Estaos podríen nun formar parte darréu de la comunidá internacional nin tar suxetos a les lleis internacionales, y implícitamente reconocíase que les naciones yá establecíes nun tuvieren que respetar el derechu internacional nes sos relaciones con ellos.<ref name="ctos">{{cita llibru|títulu=Sourcebook on Public International Law|añu=1998|editorial=Routledge|isbn=1-85941-050-2|páxines=201–2|url=https://books.google.com/books?id=Kr0sOuIx8q8C}}</ref> En 1815, el [[Congresu de Viena]] reconoció tan solo 39 Estaos soberanos nel sistema diplomáticu européu, quedando firmemente establecíu que nel futuru los nuevos Estaos tendríen que ser reconocíos por otros Estaos, lo que significaba na prácticapráutica la reconocencia por una o más de les [[Potencia mundial|grandes potencies]] de la dómina.<ref>Kalevi Jaakko Holsti ''Taming the Sovereigns'' [https://books.google.com/books?id=Jh6gjr-2ho8C&pg=PA128&dq=Final+Act+of+the+Congress+of+Vienna&lr=&sig=ACfU3O1FTkJPODAK8KkyGV5Nz6O-ke9_Ig p. 128].</ref>

Una de les crítiques más importantes a esta llei ye'l tracamundiu causáu cuando dellos Estaos reconocen una entidá nueva pero otros Estaos non. Hersch Lauterpacht, unu de los principales ponentes d'esta teoría, suxurió que fora un deber de los Estaos l'otorgar la reconocencia como una posible solución. Aun así, na prácticapráutica un Estáu puede utilizar cualquier criteriu pa xulgar si tendría que dar la reconocencia o non, y nun tien obligación dalguna d'utilizar criterios prefijados. Munchos Estaos solo reconocen a otros Estaos si llogren dalguna ventaya d'esti fechu.<ref name="ctos">{{cita llibru|títulu=Sourcebook on Public International Law|añu=1998|editorial=Routledge|isbn=1-85941-050-2|páxines=201–2|url=https://books.google.com/books?id=Kr0sOuIx8q8C}}</ref>

=== PrácticaPráutica de los Estaos ===

La prácticapráutica de los Estaos en relación cola reconocencia d'otros nuevos Estaos asítiase davezu ente les opciones declarativas y les constitutives,<ref>{{cita llibru|títulu=International law|nome=Malcolm Nathan|apellíos=Shaw|añu=2003|editorial=Cambridge University Press|páxina=369|edición=5th|isbn=0-521-53183-7}}</ref> partiendo de la base de que'l derechu internacional nun obliga a un Estáu a reconocer a otros Estaos.<ref>Opinion Non. 10. of the [[Comité d'Arbitraxe de Badinter|Arbitration Commission of the Conference on Yugoslavia]].</ref>

Polo xeneral, los Estaos son entidaes permanentes, anque ye posible la so desapaición, yá sía de forma voluntaria o pola imposición de fuerces esteriores, como nel casu de les conquistes militares. Cuidao que los Estaos nun son entidaes xurídiques físiques, la so estinción non puede llevase a cabu por aciu l'usu esclusivu de la fuerza físico.<ref>{{Cita publicación|url=http://www.edwardheath.net/wp-content/uploads/2013/01/Destruction-of-States.pdf|títulu=The Involuntary Extinction of States: An Examination of the Destruction of States though the Application of Military Force by Foreign Powers since the Second World War|publicación=The Journal of Military Geography|añu=2011|volume=1|páxines=17–29}}</ref> Na prácticapráutica, abolir un Estáu rique una serie d'actos xudiciales y sociales.