El antígeno prostáticu específicu ([[Antígeno prostáticu específicu|PSA]]) ye una sustanza [[proteína|proteico]] sintetizada pola próstata normal y que la so función ye la disolución del coágulo seminal. La so producción depende de la presencia d'andróxenos y del tamañu de la glándula prostática. PrácticamentePráuticamente ye una proteína de síntesis esclusiva na próstata. Una perpequeña parte d'esti PSA pasa a la circulación sanguínea y ye precisamente esti PSA que pasa a'l sangre'l que se mide pal [[diagnósticu]], [[pronósticu médicu|pronósticu]] y siguimientu del cáncer de próstata. Los niveles en [[sangre]] de PSA nos varones sanos son bien baxos, del orde de millones de vegaes menos qu'el semen, y álcense na enfermedá prostática. Los valores de referencia pal PSA sérico varien según los distintos llaboratorios, anque de normal éstos asítiense en 4 ng/mL. El puntu de corte de los niveles normales tamién aumenta según la edá del paciente. D'esta forma, unos niveles de PSA séricos de 4 ng/mL pueden considerase alzaos nuna persona de 50 años y ser normal nuna de 80 años. Los niveles de PSA bazcuyen de forma aleatoria del orde d'un 15% nun mesmu individuu. Asina, un analís de PSA de 3 ng/mL puede repitise n'otra ocasión y podría dar una resultancia de 3,2 o 2,8 ng/mL de forma natural. Nun paciente hospitalizáu, los niveles pueden menguar hasta un 50%. Anque'l PSA ye más abondosu nel [[semen]], una pequena proporción atópase tamién na [[sangre]]. La mayoría de los homes tienen niveles de PSA per debaxo de 4 [[nanogramo]]s por [[milillitru]] de sangre. El nivel de PSA sérico ye la prueba más sensible pa detectar abondo ceo el cáncer de próstata, yá que s'alza nel 65% de los casos aprosimao.
