Diferencies ente revisiones de «Nosticismu»

El '''gnosticismu''' ye un conxuntu de corrientes [[sincretismu|sincrétiques]] filosóficu-relixoses que llegaron a mimetizarse col [[cristianismu]] nos trés primeros sieglos de nuesa yera, convirtiéndose finalmente nun pensamientu declaráu [[herejíaherexía|heréticu]] dempués d'una etapa de ciertu prestíu ente los intelectuales cristianos. N'efectu, puede falase d'un gnosticismu paganu y de un gnosticismu cristianu, anque'l más significativu pensamientu gnósticu algamóse como caña [[heterodoxa|heterodoxa]] del [[cristianismu primitivu]]. Según esta doctrina los empecipiaos nun se salven pola fe nel perdón gracies al sacrificiu de Cristu, sinón que se salven por aciu la [[gnosis]], o conocencia introspectiva de lo divino, que ye una conocencia cimera a la fe. Nin la sola fe nin la muerte de Cristu basten pa salvase. El ser humanu ye autónomu pa salvase a sigo mesmu.

Dellos cristianos identifiquen como gnósticu a [[Simón Magu]], personaxe qu'apaez nuna narración en Fechos de los apóstoles nel ''[[Nuevu Testamentu]]''. La so personalidá más relevante foi [[Valentín el Gnósticu|Valentín]] de [[Alexandría]], que llevó a [[Roma]] una doctrina gnóstica intelectualizante. En Roma tuvo un papel activu na vida pública de la Ilesia. El so prestíu yera tal que se-y tuvo en considerancia como posible obispu de Roma. Otros gnósticos de sonadía son [[Pablo de Samosata]], autor d'una célebre [[herejíaherexía]] sobre la naturaleza de Cristu. [[Carpócrates]] concibió la idea de la llibertá moral de los perfectos, na práutica una ausencia total de riegles morales.

Finalmente, l'ampliu rangu de variación moral del gnosticismu foi vistu con rocea y l'obispu [[Ireneo de Lyon]] declarar herejíaherexía nel [[180]] d. C., paecer que comparte la [[Ilesia Católica]].