Diferencies ente revisiones de «Acaciu de Beroea»

Cuando entá yera bien nuevu fíxose monxu na famosa comunidá de solitarios, presidida por [[Asterio]], nun llugar cerca de [[Antioquía]]. Cuando [[Eusebio de Samosata]] volvió del esiliu a la muerte de [[Valente]] nel añu [[378]], nomar Obispu de Beroea. Depués atopamos a Acacio en Roma, aparentemente como unviáu de Meletius y de los Padres del Sínodu de Antioquía, cuando se plantegaron ante'l [[Dámaso I|papa Dámaso]] les temes rellacionaes cola herejíaherexía de [[Apolinario]]. Mientres llevaba a cabu esta difícil embaxada, asistió a la xunta de prelaos convocaos pa decidir sobre los erros de Apolinario, y suscribió l'oficiu de fe nos Dos Naturaleces.

Acacio pasó los últimos años de la so vida tratando, con edificante incoherencia, d'echar l'agua de la so caridá sobre les cenices encendíes de los feudos qu'el [[nestorianismo]] dexara nel so tren. Les sos cartes a [[Cirilo d'Alexandría|Cirilo]] y al papa [[Celestino I]] son interesaes de lleer dientro d'esti cuadru; y correspuénde-y el sorprendente honor d'inspirar a [[Epifanio de Salamis|San Epifanio]] pa escribir el so "Hestoria de les HerejíasHerexías". Morrió a la estraordinaria edá de cientu diez años.