Diferencies ente revisiones de «Violonchelu»

El violonchelista [[Michel Corrette]] foi'l primeru en publicar un métodu sobre la técnica y la meyora de la mesma pa chelistas. Foi nel añu [[1741]], y titular ''Méthode théorique et pratique pour apprendre en peu de temps -y violoncelle dans sa perfection'' (n'español: ''Métodu teóricu y prácticu p'aprender en poco tiempu'l violonchelu na so perfección''). Foi'l primer intentu más o menos concienzudo que se caltién sobre la técnica chelística. Si esistió un métodu anterior, inda nun apaeció o se perdió. Esiste un métodu, de Francesco Scipriani, pero nun tien fecha, asina que nun se sabe si ye anterior o posterior. Corette foi'l primeru n'afigurar, nel so métodu, la posición de pulgar ''(thumb)'' pa les posiciones más cercanes a la ponte, que foi posible precisamente pol cambéu que supunxo alzar al violonchelu del suelu. Amás, digita pa toles cuerdes na primer posición, y tamién fala de la media posición.

[[Archivu:Januarius Zick 001.jpg|thumb|300px|Cuadru de Zick Januarius. El chelista yá sostien el violonchelu ente les piernes.]]

 

==== Técnica violinística ====

El violonchelista Piatti treslladar a [[Londres]], onde s'empezar a crear una escuela con otros varios intérpretes, como Lleo Stern o Robert Lindley. La escuela francesa, con see en [[París]], menguó la so influencia ya importancia que tuvo n'años anteriores, anque tuvo a delles figures como [[Auguste Franchomme]] y Chevillard. Nicolas Platel, discípulu de Duport, foi'l ceador de la Escuela de [[Bruxeles]], onde Servais empezó a dar clases y onde empezó a destacar. Heredera de Servais y de Franchomme ye la [[escuela violonchelística madrilana]], empecipiada por [[Víctor Mirecki]] y que da los sos meyores frutos yá nel sieglu siguiente.

 

 

=== Sieglu XX ===