Diferencies ente revisiones de «Blas Ortiz»
Contenido eliminado Contenido añadido
m Bot: Troquéu automáticu de testu (- fora + fuera ) |
m Iguo apostrofación |
||
Llinia 24:
Nació en Villarrobledo en 1485,<ref>''[…] Blas Ortiz, natural de Villarrobledo, entró de capellán per mayu de 1516 a los 31 años siendo rector Margallo […]'' '''UNIV. DE SALAMANCA.''' ''Acta Salmanticensia'', p. 207. Salamanca, Univ. de Salamanca, 1972.</ref> nel senu d'una familia que yá diera un pernomáu escritor del Prerrenacimientu, el doctor don [[Alonso Ortiz|Alonso Ortiz de Urrutia]]. Estudió [[Filosofía]], al pie del so hermanu [[Pedro Ortiz]], na [[Universidá de Alcalá (histórica)|Universidá Complutense]] y se [[Doctoráu|doctoró]] en [[Derechu Canónicu]] y [[Derechu Civil|Civil]].<ref>'''SANDOVAL MULLERAS, A.''' ''Hestoria de la mio Pveblo: La Bien Noble y Lleal Ciudá de Villarrobledo'', p. 94. Albacete, Ed. Fuentes, 1960.</ref> Posiblemente, [[Fray Francisco Ortiz]] y [[Diego Ortiz]] sían familiares sos.<ref>En dellos artículos considerar a Francisco Ortiz como hermanu de Pedro Ortiz y n'otros considérase'l llugar de nacencia de Diego Ortiz como Villarrobledo.</ref>
Escontra 1516, entró como capellán na [[Universidá de Salamanca]]<ref>'''UNIV. DE SALAMANCA.''' ''ob. cit.''</ref> nel ''Colexu Mayor de Santa Cruz'' en [[Valladolid]].<ref name=autogenerated1>'''SANDOVAL MULLERAS, A.''' ''ob. cit.''</ref> Siendo Provisor del [[Diócesis de Calahorra y La Calzada-Logroño|Obispáu de Calahorra]], foi llamáu a [[Vitoria]] pol [[Adrian Florensz|Cardenal Adrian Florensz]] (Adriano de Utrecht) por qu'exerciera como'l so secretariu y capellán priváu.<ref name=autogenerated1 /> En marzu de 1522 empecipió un periplu escontra [[Roma]] —que más palantre va rellatar nuna de les sos obres— acompañando al cardenal, qu'entós daquella yera [[rexencia (política)|rexente]]
A la muerte del Papa en septiembre de 1523 tornó a España, pos en 1524 volvemos atopar, venceyáu esta vegada a [[Toledo]], gracies a el llogru d'una [[canonjía]] doctoral.<ref>'''RUBIO SADIA, J. P.''' "“Que de dambos oficios yera sirvíu” L'Orixe de la Dualidá Llitúrxica Toledana na Historiografía Renacentista" en ''Hispania Sacra'', LIX 119, pp. 141-162. Madrid, CSIC, 2007.</ref> Tamién foi visitador de la [[Inquisición]], pos puede atopase el so nome en bastantes legajos rellacionaos con procesos inquisitoriales:
Llinia 30:
{{cita|''(foliu 1) Na çibdad de Cuenca a diez y nueve dias del mes / de junyo de myll y quinientos y veynte y seys años tando / los Reverendos señores '''llicenciáu Blas Ortiz Canonygo de la / Santa Yglesia de Toledo y visitador deste Santu ofiçio''' y el / llicenciáu Enzinas Ynquisidor de los Obispáu de Cuenca y Syquença / na Sala deste Santu Ofiçio en vista de processos / y collos juntamente los llicenciaos Carras / cossa Arçediano de Moya y el doctor Muñoz canonygo de la / yglesia de Cuenca y el llicenciáu Azevedo vecín de dicha çibdad, vieron / y examynaron esta confesyon y examinaçion del dichu Pedro Gonçalez / de Leon...''|Legajo 758, exp. 557. Archivu Diocesanu de Cuenca, Sección Inquisición. [http://www.histgueb.net/vvictoria/tropiezu.htm Trans. Miguel Angel Pozuelo]}}
[[Archivu:KathedraleToledo.jpg|thumb|left|150px|[[Catedral de Toledo]].]]Convertíu en Doctor en Cánones y Vicariu Xeneral de la Diócesis de Toledo, unu de los procesos inquisitoriales más importantes nos que participó, como ''Representante del Ordinariu'', foi'l de [[Juan de Vergara (humanista)|Juan de Vergara]], acusáu de [[luteranu]] y [[allumaos|allumáu]]. Vergara ocupaba la [[cátedra]] de [[Filosofía]] na [[Universidá Complutense]] y foi gran almirador, siguidor y amigu de [[Erasmo de Rotterdam]], a quien trató personalmente en [[Flandes]] y epistolarmente
En 1546 publicó la primer obra —editada en Toledo por Ayala— de la que se tien noticia: ''Itinerarium Adriani Sexti ab Hispania''. En 1549 compiló una escelente hestoria y descripción de la [[catedral de Toledo]] (''Summi Templi Toletani Descriptio''), enmarcada nuna hestoria xeneral de la ciudá y del [[Arzobispáu de Toledo]] dende los sos oríxenes, que foi tomada como fundamentu de munches otres obres historiográfiques posteriores.
| |||