Diferencies ente revisiones de «Bonifaciu VIII»
Contenido eliminado Contenido añadido
m Iguo apostrofación |
m Iguo plantía {{Socesión}} |
||
Llinia 1:
{{Ficha de líder relixosu |tipu =
VIII |imaxe=
Bonifatius viii papst.jpg
Llinia 23:
|sb=
}}
'''Bonifacio VIII''' ([[Anagni]], c. [[1235]] – [[Roma]], [[11
== Oríxenes y formación ==
Nacíu '''Benedetto Gaetani''', yera miembru d'una noble familia orixinaria del sur d'Italia. Estudió en [[Todi]], [[Bolonia]]
== Carrera eclesiástica ==
Llinia 33:
== Papáu ==
=== Eleición ===
Tres l'arrenunciu de [[Celestino
=== Primeres decisiones ===
Llinia 54:
A nivel internacional el primer oxetivu de Bonifacio foi la [[cruzada]], encamentando a los reis de la cristiandá a restablecer la paz ente los sos reinos, pa poder empuñar la espada en favor de reconquistar de [[Xerusalén]].
Intervieno amás como mediador na llucha qu'enfrentaba a [[Alberto I de Habsburgo|Alberto I d'Austria]] y [[Adolfo de Nassau]] pola
Quiciabes el fechu más significativu del pontificáu de Bonifacio VIII va ser el so enfrentamientu con [[Felipe IV de Francia]], llamáu "el formosu". Pola gran importancia del mesmu merez ser tratáu nun capítulu estreme.
Llinia 65:
El Papa fai valir el so ''plenitudo potestatis'' y respuende emitiendo, el [[25 de febreru]] de [[1296]], la bulda ''[[Clericis laicos]],'' pola que prohibía'l cobru de [[impuestu|impuestos]] al cleru ensin el consentimientu papal, so pena de [[escomunión]]. Esta bulda foi ignorada por Felipe, quien contestó emitiendo una serie d'edictos polos que se prohibía, tantu a laicos como a eclesiásticos, la esportación de productos a Roma. Como resultáu d'unes difíciles negociaciones Bonifacio robló un alcuerdu pol que reconocía al rei francés la potestá d'afitar tributos al cleru en casos d'estrema necesidá y ensin cuntar con una autorización previa del pontífiz. Como símbolu de bona voluntá, el papa, en 1297 canonizó a Luis IX, rei de Francia y güelu de Felipe.<ref>Cf. Karl Bihlmeyer, Hermann Tuechle, ''Storia della Chiesa'', vol. III, p. 26.</ref>
L'entendimientu ente Bonifacio y Felipe foi bien curtiu; caltúvose apenes cuatro año. Nel branu de [[1301]] producióse un nuevu choque cuando'l rei ordenó la detención del obispu de [[Pamiers]], [[Bernard Saisset]], so l'acusación de traición. Ello constituyía una clara violación de los [[privilexu]]s eclesiásticos, yá que namá'l Papa podía xulgar a un obispu. El motivu inmediatu del arrestu foi forzar a una solución del conflictu pola xurisdicción de [[Pamiers]] qu'enfrentaba al [[Conde de Foix]], quien tenía'l
El 24 d'ochobre de [[1301]] en [[Senlis (Oise)|Senlis]], ante Felipe y el so conseyu, presentáronse los cargos contra l'obispu, que la so gravedá, según el rei, xustificaben la so intervención: Saisset intentaría abasnar al conde de Foix a participar nuna intriga empobinada al llevantamientu del [[Languedoc]] contra'l rei; y amás espublizaría una falsa [[profecía]] de [[Luis IX de Francia|San Luis]], rei de Francia, según la cual la dinastía de los [[Capetos]] perdería'l reinu sol reináu del so nietu. Sicasí, les actes del procesu nun amuesen nenguna prueba qu'acredite eses acusaciones. Unos díes más tarde el conseyeru real y célebre legista [[Guillermo de Nogaret]] unvia una carta a Bonifacio VIII pa xustificar l'actuación del rei y nella amplía l'acusación de traidor a la de [[herexía|herexe]] (acúsase-y d'afirmar que la fornicación nun yera pecáu y de qu'el [[sacramentu]] de la [[Sacramentu de la penitencia|penitencia]] yera inútil). Asina'l rebelde contra'l rei convertíase tamién en rebelde contra Dios.<ref name="Bulda"/>
Llinia 77:
==== La ''Unam Sanctam'' ====
Al [[Concilio|sínodu]] convocáu por Bonifacio presentáronse unos cuarenta obispos y seis abad, pero la mayoría d'ellos proveníen de territorios que nun taben so la xurisdicción del rei de Francia. Ente los presentes atopaba l'obispu de [[Burdeos]], Bertrand de Got (el futuru [[Clemente V]]). En dichu sínodu escomúlgase, ensin nome propiu, a tou aquel que prohiba a quien fora, apelar a la Santa See. A la fin, el [[18 de payares]] de 1302, promúlgase la bulda ''[[Unam
{{cita|«''...esisten dos gobiernos, l'espiritual y l'envernada, y dambos pertenecen a la Ilesia. L'unu ta na mano del Papa y l'otru na mano de los reis; pero los reis nun pueden faer usu d'él más que pola Ilesia, según la orde y col permisu del Papa. Si'l poder temporal tuércise, ten de ser endrecháu pol poder espiritual (...) Con éses declaramos, dicimos, decidimos y pronunciamos que ye d'absoluta necesidá pa salvase, que toa criatura humana tea sometida al pontífiz romanu''».<ref>B. Guillemain, ''Bonifacio VIII y la teocrazia pontificia'', in: ''La crisi del Trecento y il papato avignonese (1274-1378)'', Cinisselo Balsamo 1994, p. 159.</ref>|}}
Como se llee, Bonifacio reconoz l'autonomía de la esfera política (poder temporal), pero con una precisa llimitación: yá que l'home políticu ye tamién cristianu, esti atópase suxetu al poder espiritual del papa. Sicasí, yera la dómina de la nacencia de los Estaos nacionales, que nun se sofitaben yá nuna relación de tipu feudal, sinón sobre les relaciones de tipu mercantil y burgués. Asina foi como s'interpretó la bulda, como una pretensión de tipu feudal de parte del Romanu Pontífiz.
Llinia 100:
Ye méritu de Bonifacio la publicación, en [[1298]], del ''Liber sextus'', una escoyeta de testos llegales eclesiásticos y de la fundación en [[1303]] de la [[Universidá de La Sapienza]] de Roma.
Amás, considérase que la [[Inxeniería de tráficu (tresporte)|Seguridá Vial]] nació con Bonifacio VIII, pos mientres la celebración del [[Añu Santu]] la xente balanciar a les cais cercanes a la [[Plaza de San Pedro]], torgando'l pasu de los carruajes, lo que causó numberosos muertos. En respuesta al murniu sucesu, el Papa ordenó que marcaren llinies blanques a la metá de les cais del Vaticanu, por que d'un llau cruciaren los carruajes y del otru, el peatones. Esa foi la primer norma de tránsitu de la hestoria. A esti pontífiz debe la norma que recoyía'l costume del Imperiu Romanu y qu'entá se respeta nel Reinu Xuníu qu'ordenó circular pola esquierda,<ref>[http://www.circulaseguro.com/por-que se circula-pola derecha-y-en-otros sitios-por-la-esquierda/ Circular pola Derecha o la Esquierda ]</ref>
== Conclusiones ==
Bonifacio VIII foi'l postreru gran representante de la soberanía pontificia medieval. La so derrota nel choque cola Francia de Felipe IV foi, por eso, muncho más qu'un fracasu personal; foi la derrota de la tesis del dominiu universal del papáu. Por eso dizse que foi'l postreru que pretendió llevar hasta les sos últimes consecuencies l'universalismu pontificiu medieval.
L'atentáu de Anagni, culmen de la impotencia de Bonifacio VIII pa faer frente a [[Felipe IV de Francia|Felipe'l Formosu]], inauguraba'l sieglu XIV pa la Ilesia, nel qu'esta quedó a mercé de los reis franceses, que remató col treslláu del papáu a [[Aviñón]]. El so pontificáu representa'l
== Bonifacio VIII na lliteratura ==
En [[La Divina Comedia]] Nicolás III confunde a Dante con Bonifacio VIII nel cercu de los simoníacos. Esto ye una alusión de Dante a qu'esi castigu espéra-y al pontífiz por vencer a la flaqueza de la [[simonía]]. Dicíase daquella que Bonifacio VIII llogró'l papáu per mediu de la corrupción y que, una vegada llográu esto, desquitar colos bienes de la Ilesia.
{{socesión
| título = [[Archivu:Template-Cardinal.svg|40px|center]] Cardenal diáconu de [[San Nicola in Carcere]]
|períodu = [[1281]]–[[1294]]
Llinia 124:
|socesor3 = [[Pietro Peregrossi]]
| títulu4 = [[Archivu:Emblem of the Papacy SE.svg|40px|center]] [[Anexu:Papes|Papa]]
| períodu4 =
| predecesor4 = [[Celestino V]]
| socesor4 = [[Benedicto XI]]}}
| |||