Diferencies ente revisiones de «José Pedro Montero»

imaxe =José Pedro Montero Candia.jpg

| pieimagen =

| cargo = [[Archivu:Coat of arms of Paraguay.svg|50px|center]]<br />[[Presidente de Paraguay|Presidente de la República del Paraguay]]

| escudo =

| sucesorsocesor= [[Manuel Gondra]]

| cargu2 = [[Archivu:Coat of arms of Paraguay.svg|50px|center]] [[Vicepresidente de Paraguay|Vicepresidente de la República del Paraguay]]

| escudu2 =

| entamu2 = [[15 d'agostu]] de [[1916]]

| final2 = [[5 de xunu]] de [[1919]]

| predecesor2 = [[Pedro Bobadilla]]

| sucesor2 socesor2 = [[Félix Paiva]]

Graduar de bachiller en [[1896]] na capital y treslladóse a [[Bonos Aires]], onde se tituló de [[médicu]] [[pediatría|pediatra]] na Facultá de Ciencies Médiques de la UBA [[Universidá de Bonos Aires]]. Graduar en [[1904]] y esi mesmu añu presentó la so tesis sobre “La prueba de los cloruros” y asina dio empiezu al so llabor profesional. Foi un orador elocuente y un talentosu escritor. Tuvo casáu con Andrea Campos Cervera.

Nel so país, foi director d'hospitales y tamién foi profesor suplente de la área de pediatría. En [[1901]] foi nomáu delegáu del Paraguay nel Congresu Panamericanu que foi celebráu en Bonos Aires. En [[1906]] foi delegáu oficial del Paraguay al 4º Congresu Médicu de Montevideo. De [[1905]] a [[1908]] foi becáu de la Facultá de Medicina y profesor de dicha institución y volvió a la política activa, depués de los sucesos políticu del [[2 de xunu]] d'aquel añu. Foi amás miembru del Conseyu Cimeru d'Educación y director del asistente públicu, y fundó los servicios de maternidá, farmacia, llaboratorios químicos bacteriolóxicos y los servicios d'urxencia. En [[1910]] empecipiar na política per mediu d'una banca de diputáu, pero la cayida de [[Manuel Gondra]] alloñar del país.

Asumió la primer maxistratura, nel so calter de vicepresidente, tres la muerte del presidente [[Manuel Franco]], dende'l [[6 de xunu]] de [[1919]] hasta'l [[15 d'agostu]] de [[1920]]. Al rematar la [[Primer Guerra Mundial]], el gobiernu de Montero foi afectáu pola crisis económica espandida por tola rexón. Esta crisis, afectó principalmente a la clase media y a los probes. Llegar a tal puntu en que l'ausencia del pagu de los sueldos estatales enllargar por tres meses.

El so gabinete tuvo formáu de la siguiente manera: en Relaciones Esteriores, el doctor Eusebio Ayala; n'Interior, el doctor Luis Alberto Riart; en Facienda, Manuel Peña; en Xusticia, Cultu ya Instrucción Pública, Félix Paiva; en Guerra y Marina, el comandante Adolfo Chirife.

Otros llogros fueron la subdivisión de llotes y la colonización de les tierres fiscales que taben destinaes a esi fin, tramitación más de cinco mil expedientes relativos a compres de llotes agrícoles y expedióse 154 títulos definitivos de propiedá, ente otres disposiciones. En [[1919]] fueron destináu 100.000 pesos pa la construcción d'escueles nel interior del país, tamién l'axuste del conveniu sobre arbitraxe col [[Uruguai]] y la designación del doctor Eladio Velázquez como miembru del Cimeru Tribunal de Xusticia, aprobación del tratáu comercial col [[Xapón]], promulgación de la llei d'enxuiciamientu y remoción de maxistraos, formación de zones sanitaries n'Asunción, Villa Rica y Caacupé y realizóse el reglamentu orgánicu del Exércitu. Per otru llau, n'abril de [[1920]] foi fundáu'l Centru Feminista del Paraguay. El [[15 d'agostu]] d'esi añu, Montero apurrió'l mandu presidencial a Manuel Gondra.

Nel ámbitu intelectual y artístico, fueron nomaos personalidaes pa cargos públicos, ente ellos: Narcisu R. Colmán, Juan F. Bazán, Arturo Alsina, Juan Sorazábal, Ablondu Galeano, José Concepción Ortiz y Eudoro Acosta Flores. A esto sumóse la contratación del sabiu brasileñu doctor Edgar Roquette Pintu y la xubilación de don Juan Y. O`Leary nel Colexu Nacional y l'Escuela Normal.

Nel campu de la educación, el [[25 de xunetu]] de [[1919]] realizar a la reforma del plan d'estudios de les Escueles Normales de la Capital y Villa Rica que duró cuatro año. El [[22 de setiembre]] del mesmu añu, adoptóse'l procedimientu pa la enseñanza secundaria, que estremóse en dos ciclos: unu elemental de cuatro curso y otru xeneral de dos. En [[1920]], el doctor Cecilio Báez foi designáu como profesor interín de Socioloxía na Facultá de Derechu de la Universidá Nacional, según el decretu del [[17 d'abril]] d'aquel añu.

Foi diputáu de la capital y exerció esi mandatu hasta l'añu 1901. El 7 d'agostu de 1908 robló'l manifiestu-invitación a l'asamblea del día 15, onde los llamaos radicales” taríen definiendo la so situación partidaria. Foi ministru del Interior mientres el gobiernu d'Eduardo Schaerer. Esta función desempeñar hasta'l día en que foi proclamada la nueva fórmula pal períodu 1916 a 1920, que la so llista tuvo encabezada por Manuel Franco y el mesmu José P. Montero.

{{sucesiónsocesión| título=[[Archivu:Coat of arms of Paraguay.svg|50px|center]] [[Presidente de Paraguay|Presidente de la República del Paraguay]] | períodu=[[1919]] - [[1920]] | predecesor=[[Manuel Franco]] | sucesorsocesor=[[Manuel Gondra]] |títulu2=[[Archivu:Coat of arms of Paraguay.svg|50px|center]] [[Vicepresidente de Paraguay|Vicepresidente de la República del Paraguay]] | períodu2=[[1916]] - [[1919]]| predecesor2=[[Pedro Bobadilla]] | sucesor2socesor2=[[Félix Paiva]] }}