Diferencies ente revisiones de «Óscar Benavides»

Los sos estudios escolares cursar nel [[Colexu Guadalupe]] de Llima y en Chincha. En 1890 ingresó a la Escuela Militar de Llima, d'onde egresó en 1894, empecipiando'l so carrera militar que la llevaría hasta'l rangu de [[Xeneral de División xeneral de división]] en 1933. Participó nos acontecimientos políticu-militares del país y recibió perfeccionamiento en [[Francia]] y [[Alemaña]]. Nel [[conflictu de La Pedrera|conflictu con Colombia]], empecipiáu en 1911, tuvo acción distinguida nel [[Conflictu de La Pedrera|combate de La Pedrera]], a veres del ríu Caquetá (10, 11 y 12 xunetu de 1911) faciendo fuxir a'l invasores. Destituyó al presidente [[Guillermo Billinghurst]] en 1914 y foi nomáu Presidente Provisorio, cargu qu'exerció hasta 1915. Nesti primera curtiu mandatu enfrentó con ésitu'l problema monetariu, estableciendo'l [[papel moneda]]. Depués d'apurrir el poder a [[José Pardo y Barreda]] pasó a Europa onde exerció funciones diplomátiques. Al inaugurase la dictadura de [[Augusto B. Leguía]] en 1919, volvió al Perú pero foi deportáu, pasando otra vegada a Europa, anque siguió conspirando contra Leguía. Cuando ésti foi derrocáu por [[Luis Miguel Sánchez Cuetu]] en 1930 volvió al Perú, pero retornó a Europa esi mesmu añu, pasando a exercer funciones diplomátiques en n'[[España]] y [[Inglaterra]]. Llamáu pol Presidente Sánchez Cuetu al españar, otra vegada, el [[Guerra colombo-peruana de 1932-1933|conflictu con Colombia]], asumió la Dirección del Conseyu de Defensa Nacional y, asesináu Sánchez Cuetu, foi facultáu pol Congresu pa terminar el so períodu y axustar la paz con Colombia. Nesti segundu gobiernu reprimió severamente a los [[APRA|apristas]] y [[Partíu Comunista Peruanu|comunistes]], y superó la crisis económica. En 1936 anuláronse les elecciones que daben ventaya a [[Luis Antonio Eguiguren]] por tar sofitáu polos apristas y Benavides prorrogar nel poder por trés años más. Sol lema de «orde, paz y progresu», gobernó hasta 1939 en qu'apurrió'l mandu a [[Manuel Prau Ugarteche]], que'l so Congresu otorgó-y en 1940 el títulu de [[Mariscal]] del Perú. Sirvió depués como embaxador en [[Madrid]] y [[Bonos Aires]], y retornó al Perú en 1944 pa contribuyir na creación del [[Frente Democráticu Nacional (Perú)|Frente Democráticu Nacional]], que postuló a la presidencia a [[José Luis Bustamante y Rivero]] en 1945. Finó pocu dempués del trunfu d'este.

El presidente Pardo unvió a Benavides a [[París]] en 1916 como observador de la primer guerra mundial y como tal foi testigu de la [[batalla de Verdún]]. Darréu, en 1917, Pardo nomar Embaxador Estraordinariu y Ministru Plenipotenciario en n'[[Italia]]. El 4 de xunetu de 1919 [[Augusto B. Leguía]] aportó a presidente de la República como resultáu d'un [[golpe d'estáu]] contra Pardo. N'avientu de 1920 Benavides arrenunció al so puestu en [[Roma]] y tornó a Llima.

Mientres los años del gobiernu leguiísta, Benavides caltuvo contactu con el opositores a Leguía y afaló los proyectos golpistes qu'en diversos llugares del Perú entamáronse. Hasta qu'el 22 d'agostu de 1930 el teniente coronel [[Luis M. Sánchez Cuetu]] empecipió una revolución en [[Arequipa]] y Leguía viose forzáu a arrenunciar a la presidencia. Sánchez Cuetu foi investido como Presidente Provisional. El 3 d'ochobre de 1930 Benavides foi nomáu Embaxador Estraordinariu y Ministru Plenipotenciario en n'[[España]]. Por razones familiares retornó al Perú en xunetu de 1931, aprovechando la ocasión pa siguir el desenvolvimientu del procesu electoral d'esi añu, qu'a lo postrero empericotió como presidente constitucional a Sánchez Cuetu. Retornó entós a Madrid, reasumiendo la so función diplomática. En febreru de [[1932]], pasó a [[Londres]], tamién cola invistidura de ministru plenipotenciario.<ref>Tauro 2001, tomu 3, p.347.</ref>