Diferencies ente revisiones de «Fusil»

Les armes automátiques, que pueden ser de cerrojo abiertu o zarráu (percutor fixu o móvil), son esencialmente armes semiautomáticas pero con selector de tiru: una pieza pon al cerrojo en posición "flotante" o movimientu llibre mientres l'operador caltién el gatíu o disparador primíu, xenerándose asina la llamada "rabasera".

 

Unu de los primeros fusiles semiautomáticos en ser adoptáu por Exércitu dalgunu foi'l [[Fusil Mondragón]], diseñáu pol xeneral mexicanu [[Manuel Mondragón]] y adoptáu pol Exércitu mexicanu en 1908 cola designación '''Fusil Porfirio Diaz Sistema Mondragón Modelu 1908'''. Esi mesmu añu, el gobiernu mexicanu robló un contratu cola [[Schweizerische Industrie Gesellschaft|SIG]] pa la producción de 4.000 fusiles M1908 cubicaos pal cartuchu 7 x 57 Mauser. Pero por cuenta de la inestabilidá política d'aquel entós y al entamu de la [[Revolución mexicana]], escontra 1910 solamente suministrárense 400 fusiles de los 4.000 ordenaos. Por cuenta de problemes con cartuchos de mala calidá y al altu costo de producción (160 [[Franco suizu|francos suizos]] por fusil), atayóse'l contratu.

El fusil Mondragón yera remanáu polos [[Recarga remanada por gas|gases del disparu]], pero podía funcionar como un fusil de cerrojo si cerraba la válvula montada nel tubu de gases. Emplegaba dos modelos de [[bayoneta]], un tipu cuchiellu y otru tipu espátula,<ref>[http://www.texastradingpost.com/militaria/mondragon.html Detalle de la bayoneta tipo espátula del fusil Mondragón]</ref> que tenía un filu pa cortar alambre y otru pa cortar madera.<ref>[http://www.google.com/patents/US1003119 Patente de los Estaos Xuníos Non. 1003119 de la bayoneta tipo espátula]</ref>

<center>[[Archivu:fusil_auto.png]]</center>

 

El primer fusil d'asaltu creáu foi l'italianu '''Cei-Rigotti''' na década de 1890, qu'emplegaba'l cartuchu [[6,5 x 52 Mannlicher-Carcano]] y funcionaba con un [[Recarga remanada por gas|mecanismu de gases]] como los actuales, pero nunca entró en serviciu militar.