Diferencies ente revisiones de «Alfonsu X de Castiella»

A la muerte del so padre, Fernandu III «el Santu», volvió a entamar la ofensiva escontra los [[Islam|musulmanes]], y ocupó Xerez (1253), afaró'l puertu de Rabat, Salé ([[1260]]) y conquistó [[Cádiz]] (c. 1262). En 1264, tuvo que faer frente a una importante revuelta de los mudéxares de [[Murcia]] y el valle del Guadalquivir. Como fíu de Beatriz de Suabia, aspiró al tronu del [[Sacru Imperiu Romanu Xermánicu]], proyeutu al que dedicó más de la metá del so reináu ensin llograr ésitu dalgunu. Los últimos años del so reináu fueron especialmente aveseos, darréu del conflictu socesoriu provocáu pola muerte prematura del so primoxénitu, ''Fernando de la Cerda'', y la minoridá de los sos fíos, lo qu'acabó na rebelión abierta del infante Sancho y gran parte de la nobleza y les ciudaes del reinu. Alfonsu morrió en [[Sevilla]] mientres esta revuelta, non ensin enantes desheredar al so fíu Sanchu.

 

 

Tamién ye reconocíu pola obra lliteraria, científica, histórica y xurídica fecha pol so escritoriu real. Alfonsu X patrocinó, supervisó y, davezu, participó cola so propia escritura y en collaboración con un conxuntu d'inteleutuales llatinos, hebreos ya [[Islam|islámicos]] conocíu como ''Escuela de Traductores de Toledo'', na composición d'una inxente obra lliteraria qu'empecipia en bona midida la prosa en [[Castellanu|castellán]].