Diferencies ente revisiones de «Óscar Benavides»
Contenido eliminado Contenido añadido
m Bot: Actualizando categoríes |
m Bot: Orotografía habitual na wiki |
||
Llinia 37:
== Biografía ==
Los sos estudios escolares cursar nel [[Colexu Guadalupe]] de Lima y en Chincha. En 1890 ingresó a la Escuela Militar de Lima, d'onde egresó en 1894, empecipiando'l so carrera militar que la llevaría hasta'l rangu de [[Xeneral de División xeneral de división]] en 1933. Participó nos acontecimientos políticu-militares del país y recibió perfeccionamiento en [[Francia]] y [[Alemaña]]. Nel [[conflictu de La Pedrera|conflictu con Colombia]], empecipiáu en 1911, tuvo acción distinguida nel [[Conflictu de La Pedrera|combate de La Pedrera]], a veres del ríu Caquetá (10, 11 y 12 xunetu de 1911) faciendo fuxir a'l invasores. Destituyó al presidente [[Guillermo Billinghurst]] en 1914 y foi nomáu Presidente Provisorio, cargu qu'exerció hasta 1915. Nesti primera curtiu mandatu enfrentó con ésitu'l problema monetariu, estableciendo'l [[papel moneda]]. Depués d'apurrir el poder a [[José Pardo y Barreda]] pasó a Europa onde exerció funciones diplomátiques. Al inaugurase la dictadura de [[Augusto B. Leguía]] en 1919, volvió al Perú pero foi deportáu, pasando otra vegada a Europa, anque siguió conspirando contra Leguía. Cuando ésti foi derrocáu por [[Luis Miguel Sánchez Cuetu]] en 1930 volvió al Perú, pero retornó a Europa esi mesmu añu, pasando a exercer funciones diplomátiques n'[[España]] y [[Inglaterra]]. Llamáu pol Presidente Sánchez Cuetu al españar, otra vegada, el [[Guerra colombo-peruana de 1932-1933|conflictu con Colombia]], asumió la Dirección del Conseyu de Defensa Nacional y, asesináu Sánchez Cuetu, foi facultáu pol Congresu pa terminar el so períodu y axustar la paz con Colombia. Nesti segundu gobiernu reprimió severamente a los [[APRA|apristas]] y [[Partíu Comunista Peruanu|comunistes]], y superó la crisis económica. En 1936 anuláronse les
== Infancia y juventud ==
Llinia 71:
El senadores y diputaos, axuntaes na tarde del mesmu 4 del febreru, alcordaron otorgar temporalmente'l Poder Executivo a una Xunta de Gobiernu de seis miembro, escoyíos d'ente los personeros de los partíos políticos. Ellos fueron: [[José Matías Manzanilla]], del Partíu Civil Independiente (Relaciones Esteriores); [[Rafael Grau]], del Partíu Civil Leguíista (Xusticia ya Instrucción); José Balta, del Partíu Lliberal (Facienda); [[Arturo Osores]], del Partíu Constitucional (Gobiernu) y [[Benjamín Boza]], del Partíu Demócrata]] (Fomentu). Y como presidente de la Xunta, el coronel Benavides.<ref name="Basadre 2005_1">Basadre 2005, tomu 13, p.143.</ref>
La Xunta de Gobiernu tenía d'encargase del mandu ente que'l Congresu Nacional resolviera lo conveniente al exerciciu del Poder Executivu. Hubo quien sostuvieron que'l poder tenía d'asumilo unu d'el vicepresidentes de Billinghurst: [[Roberto Leguía]] o Miguel Echenique. Tres trabayosos discutinios, el 15 de mayu de 1914 el Congresu nomó a Benavides Presidente Provisorio, cola misión de convocar a
El 17 d'avientu de 1914, Benavides llogró l'ascensu a [[Xeneral de Brigada xeneral de brigada]].<ref>Basadre 2005, tomu 13, p.134.</ref>
Llinia 81:
* Tratóse'l problema de ''La Brea y Pariñas'', unu de los más negros episodios de la penetración imperialista nel Perú. La compañía británica London Pacific esplotaba esi xacimientu de petróleu, habiendo serios nicios de que se beneficiaba de más pertenencies de les reconocíes nel papel, polo que s'ordenara una remensura en 1911, que foi retrasándose, hasta que'l gobiernu de la Xunta de Gobiernu expedió un resolvimientu ordenando llevar alantre felicidá remensura o midida de les propiedaes esplotaes. Esta dio la esistencia de 41.614 pertenencies en cuenta de les 10 qu'alegaben sostener los propietarios del xacimientu. El gobiernu ordenó entós el pagu del correspondiente canon de superficie, a razón de 30 soles per pertenencia, faciendo un total de 1.248.420 soles al añu, en cuenta de los 300 soles que s'había veníu pagando hasta entós. Sicasí, esti problema siguiría siendo un dolor de cabeza pa gobiernos subsiguientes.<ref>Basadre 2005, tomu 13, p.147.</ref>
* Al españar la guerra europea n'agostu de 1914 (dempués llamada [[primer guerra mundial]]), el Perú declaró una estricta neutralidá.<ref>Basadre 2005, tomu 13, p.138.</ref>
* El so llabor políticu más importante, foi, ensin dulda, la torna a la constitucionalidá. Benavides convocó a una Convención de partíos, que s'axuntó nel Xeneral del Conventu de Santu Domingo, nel que participaron los delegaos del Partíu Civil, el Lliberal y el Constitucional, más non el Demócrata o pierolista. L'oxetivu d'esta Convención yera unificar les candidatures, esto ye, faer d'una especie de “primaries” de les
Pardo foi investido presidente de la República'l 18 d'agostu de 1915. Yera la segunda vegada qu'asumía la presidencia.
Llinia 104:
El gobiernu caltuvo la proscripción del APRA, aduciendo que yera un partíu internacional, lo que taba prohibíu d'actuar, según la Constitución de 1933. Por esa mesma causa reprimir al Partíu Comunista. Les cárceles enllenar de presos políticos, apristas y comunistes. Una novela del escritor indixenista [[José María Arguedas]], ''[[El Sestu]]'', ta ambientada en dicha dómina.
En [[1936]], añu en que remataba'l periodu del presidente [[Sánchez Cuetu]], Benavides convocó a
Benavides gobernó sol lema de «orde, paz y trabayu», cuntando col respaldu del exércitu y de la oligarquía. Sicasí, nel últimu tramu del so mandatu fíxose vultable'l fadiu de la población. El [[19 de febreru]] de 1939, mientres Benavides topar d'escursión en [[ciudá de Pisco|Pisco]], remontóse'l so ministru de Gobiernu y segundu vicepresidente, xeneral [[Antonio Rodríguez Ramírez]], quien ocupó'l Palaciu de Gobiernu. La rebelión, que cuntaba al paecer con gran sofitu de diversos sectores, atayóse cuando'l xefe de la Guardia d'Asaltu, mayor Luis Rizo Patrón, aprució nel patiu de Palaciu, esixendo por trés vegaes la rindición a Rodríguez. Ésti balanció sobre Rizo Patrón, quien lo ametralló nel actu, matándolo. Fracasó asina la intentona golpista. Benavides salvóse, pero entendió entós que yera contraproducente caltenese nel poder.<ref>Chirinos 1985, tomu II, pp. 126.</ref>
Viendo pos el panorama adversu, Benavides decidió convocar a
[[Archivu:Oscar R Benavides y su gabinete - 1933.jpg|thumb|right|250px|El xeneral Óscar R. Benavides y el so gabinete ministerial. Lima, 1933.]]
Pa les [[
El partíu aprista, que yera'l más importante del país, siguía proscritu por llei. Otra importante fuerza político, la [[Unión Revolucionaria]], quedó tamién anulada al tar desterráu'l so líder, [[Luis A. Flores]]. Ante la coxuntura electoral, tanto Prau como Quesada solicitaron el sofitu de los apristas pero estos nun tomaron partíu. Fechos los escrutinios, Manuel Prau resultó vencedor, con enorme ventaya. Falar de fraude masivu.<ref>Chirinos 1985, tomu II, pp. 127-128.</ref>
Llinia 138:
* Estudióse'l proyeutu de la construcción del Hospital del Seguru Obreru.
El 8 d'avientu de 1939 Benavides apurrió'l mandatu presidencial a [[Manuel Prau y Ugarteche]], que ganara les
== Fundación del Frente Democráticu Nacional ==
Llinia 145:
Benavides foi Embaxador del Perú en [[Madrid]] (1940) y en Bonos Aires (1941-1944). Tornó al [[Perú]] el 17 de xunetu de 1944, con cuenta de collaborar na renovación de los poderes públicos y tuvo ente'l fundadores del [[Frente Democráticu Nacional (Perú)|Frente Democráticu Nacional (FDN)]], agrupación de partíos (ente los cualos topábase'l APRA, col nome de Partíu del Pueblu), que llanzó la candidatura de [[José Luis Bustamante y Rivero]].
Finó en [[Lima]], el 2 de xunetu de 1945, depués de que se confirmara'l trunfu del FDN nes [[
Los sos restos reposen nel [[Campusantu Presbíteru Maestru]] de [[Lima]].
Llinia 209:
}}
==
* [[Presidentes del Perú]]
* [[Hestoria del Perú]]
| |||