Diferencies ente revisiones de «Kim Young-sam»

'''Kim Young-sam''' {{coreanu|hangul=김영삼|hanja=金泳三|rr=Gim Yeongsam|mr=Kim Yǒngsam|red=si}} ([[Geoje]], [[20 d'avientu]] de [[1927]] - [[Seúl]], [[22 de payares]] de [[2015]]) foi un políticu [[Corea del Sur|surcoreano]], [[Anexu:Presidentes de Corea del Sur|presidente de Corea del Sur]] ente [[1993]] y [[1998]].

Llicenciáu en Filosofía pola [[Universidá Nacional de Seúl]], en [[1954]] foi escoyíu diputáu na [[Asamblea Nacional de Corea del Sur]] mientres el mandatu de [[Syngman Rhee]]. Dende [[1961]] convertir n'unu de los líderes [[Oposición Política|opositores]] a los réximes autoritarios de [[Park Chung-hee]] y [[Chun Doo-hwan]]. Cuando esti postreru dio un [[Golpe d'Estáu del 17 de mayu|golpe d'Estáu en 1980]], Young-sam foi puestu baxu [[arrestu domiciliariu]] hasta [[1983]] y espulsáu de l'actividá política hasta [[1985]]. Una vegada restablecíu, pudo liderar los movimientos pa les reformes democrátiques y en [[1987]] quedó segundu nes [[EleccionesEleiciones presidenciales de Corea del Sur de 1987|primeres eleccioneseleiciones presidenciales]] por sufraxu universal.<ref>{{cita web |títulu=Polémica victoria oficialista en Corea del Sur|url = http://elpais.com/diariu/1987/12/17/portada/566694001_850215.html|sitioweb = El País|fecha = 17 d'avientu de 1987 |fechaaccesu=29 d'ochobre de 2015}}</ref>

En [[1990]] xunió fuerces con [[Roh Tae-woo]] y [[Kim Jong-pil]] pa crear el conservador [[Partíu de la Nueva Coria|Partíu Democráticu Lliberal]]. Dos años dempués foi'l líder más votáu nes [[EleccionesEleiciones presidenciales de Corea del Sur de 1987|eleccioneseleiciones presidenciales de 1992]], convirtiéndose nel primer civil que gobernaría Corea del Sur dende 1961.<ref>{{cita web |títulu=Vía civil|url=http://elpais.com/diariu/1993/03/02/opinion/731026804_850215.html|editorial=El País|fecha=2 de marzu de 1993 |fechaaccesu=31 d'ochobre de 2015}}</ref> El so mandatu caracterizar pola llucha contra la [[corrupción política]], l'amenorgamientu del poder militar y l'apertura internacional del país.<ref name=":3">{{cita publicación |títulu = Seoul's Heroic Failure: Departing Chief, Kim Young Sam|url = http://www.nytimes.com/1997/12/22/world/seoul-s-heroic-failure-departing-chief-kim-young-sam.html|periódicu = The New York Times|fecha = 22 d'avientu de 1997 |fechaaccesu=3 de payares de 2015|issn = |nome = Nicholas D.|apellíos = Kristof|idioma = en}}</ref>

En [[1954]] foi escoyíu diputáu na [[Asamblea Nacional de Corea del Sur]] pol distritu de Geoje, dientro del gobernante Partíu Lliberal.<ref name=":6" /> Sicasí, a finales de los [[años 1950]] amosar en contra del presidente [[Syngman Rhee]] pola reforma constitucional qu'esti fixo pa perpetuase nel poder. A partir del golpe d'estáu de [[1961]] y l'ascensu al poder de [[Park Chung-hee]], convertir n'unu de los líderes de la oposición.<ref name=":0" /> En [[1967]] impulsó la fundación del Nuevu Partíu Democráticu (NPD), lideráu por [[Yun Bo-seon]], y llogró un escañu nes siguientes eleccioneseleiciones lexislatives.

Young-sam foi ganáu por [[Kim Dae-Jung|Kim Dae-jung]] nes primaries del Nuevu Partíu Democráticu pa les eleccioneseleiciones presidenciales de 1971.

La situación de Corea del Sur camudó en [[1972]], cuando [[Park Chung-hee]] decretó la [[llei marcial]] y fixo una reforma constitucional autoritaria ([[Restauración d'Ochobre (Corea del Sur)|Constitución Yushin]]) que-y otorgaba plenos poderes; llindábense les llibertaes civiles, la elección presidencial quedaba acutada a un únicu candidatu y el presidente podía nomar a un terciu de l'Asamblea Nacional. L'acción opositora quedó bien llindada y en [[1976]] producióse la detención de Dae-jung, quien amás foi inhabilitáu. Esto convirtió a Young-sam nel nuevu líder del NPD. Nes eleccioneseleiciones lexislatives de 1978, el movimientu opositor qu'encabezaba foi'l más votáu, anque nun consiguió'l control de la cámara lexislativa por culpa de la llei electoral.

Arriendes de esa victoria, Young-sam pasó a ser escorríu políticamente por Chung-hee. En setiembre de 1979, un tribunal inhabilitára-y pa presidir el NPD pol so sofitu a una manifestación que terminó n'incidentes violentos. En protesta por esa sentencia, el políticu percanció sofitu internacional y concedió una entrevista al ''[[New York Times]]'' pa pidir al gobiernu d'[[Estaos Xuníos]], lideráu por [[Jimmy Carter]], que dexara de sofitar una [[Dictadura|dictadura tapada]].<ref name=":6" /> Un mes dempués, el presidente surcoreano decretó la so espulsión de l'Asamblea Nacional.<ref name="repr">{{cita web |títulu=Crecedera económica y restricción de llibertaes|url = http://elpais.com/diariu/1979/10/27/internacional/309826809_850215.html|sitioweb = El País|fecha = 27 d'ochobre de 1979 |fechaaccesu=27 d'ochobre de 2015|idioma = |nome = |apellíu = }}</ref> Tolos diputaos del NPD dimitieron en bloque, Kim llevó a cabu una [[fuelga de fame]] de 23 díes ya inclusive el gobiernu estadounidenseestauxunidense retiró al so embaxador.<ref name=":6" /> Aun así, el gobiernu nun venció y produciéronse marches populares en [[Busan]], [[Masan]] y [[Seúl]] pa reclamar un cambéu de réxime

Les [[eleccioneseleiciones presidenciales de Corea del Sur de 1987]] fueron les primeres por [[sufraxu universal]] a les que cualquier candidatu podía presentase, con una llende de mandatu de cinco año. Young-sam lideraba'l partíu Reunificación Democrática y nun llegó a un alcuerdu col otru líder opositor, [[Kim Dae-Jung|Kim Dae-jung]], pa presentar una candidatura conxunta.<ref>{{cita web |títulu=Presión popular por que la oposición surcoreana opte por un solu candidatu|url = http://elpais.com/diariu/1987/12/11/internacional/566175622_850215.html|sitioweb = El País|fecha = 11 d'avientu de 1987 |fechaaccesu=29 d'ochobre de 2015|idioma = |nome = |apellíu = }}</ref> Aprovechando esa circunstancia, el candidatu del partíu presidencial, [[Roh Tae-woo]], foi'l ganador de los comicios col 36 % de los votos, ente que Young-sam quedó en segundu llugar col 28 %. En constituyéndose el nuevu gobiernu de la Sesta República, Young-sam arrenunció al cargu de xefe de la oposición.<ref>{{cita web |títulu=Kim Young Sam arrenuncia a ser el xefe de la oposición surcoreana|url = http://elpais.com/diariu/1988/02/09/internacional/571359614_850215.html|sitioweb = El País|fecha = 9 de febreru de 1988 |fechaaccesu=2 de payares de 2015|idioma = |nome = |apellíu = }}</ref> Bona parte de la so acción parlamentaria centrar en controlar el cumplimientu de les nueves midíes y en sofitar l'amenorgamientu de poder de la cúpula militar.<ref>{{cita web |títulu=El presidente surcoreano, contra les cuerdes|url = http://elpais.com/diariu/1989/03/30/internacional/607212010_850215.html|sitioweb = El País|fecha = 30 de marzu de 1989 |fechaaccesu=30 d'ochobre de 2015|idioma = |nome = |apellíu = }}</ref>

En [[1990]], Reunificación Democrática xunir en coalición col gobernante Partíu de la Xusticia Democrática ([[Roh Tae-woo]]) y colos Nuevos Demócrates Republicanos ([[Kim Jong-pil]]) pa crear el Partíu Lliberal Democráticu. L'alcuerdu ente les partes dexaba que Roh caltuviera mayoría parlamentaria nos sos últimos años, pos nun podía presentase a la reelección, ente que Kim sería candidatu a les eleccioneseleiciones de 1992 con opciones de victoria.<ref name=":6" /><ref name=":4" />

Nes [[eleccioneseleiciones presidenciales de Corea del Sur de 1992]], la candidatura conservadora de Kim Young-sam proclamóse vencedora con casi 10 millones de votos (42 %) per delantre de [[Kim Dae-jung|Dae-jung]] y del empresariu [[Chung Ju-yung]].<ref name=":4" /> Convertíase asina nel primer civil que gobernaba'l país tres más de tres décades de presidentes militares.<ref name=":1">{{cita web |títulu=Kim Young Sam gana les eleccioneseleiciones presidenciales en Corea del Sur|url = http://elpais.com/diariu/1992/12/19/internacional/724719614_850215.html|sitioweb = El País|fecha = 19 d'avientu de 1992 |fechaaccesu=2 de payares de 2015|idioma = |nome = |apellíu = }}</ref> Nel so programa electoral, Young-sam prometía fondes reformes alministratives y económiques, llucha contra la corrupción y consolidar la democracia.<ref name=":1" /> El so nomamientu como presidente producióse'l [[25 de febreru]] de [[1993]].

Al respective de la relación con [[Corea del Norte]], Young-sam nun s'opunxo a axustar la [[reunificación de Corea]]. La desapaición de la [[Xunión Soviética]] dexara al gobiernu norcoreano nuna complicada situación, magar les autoridaes del sur calteníen gran rocea porque l'exemplu internacional, la [[reunificación alemana]], resultara más costosu de lo esperao. Amás pesaba l'amenaza de que los norcoreanos pudieren llevar a cabu un ataque nuclear.<ref name=":6" /> En [[1994]], dempués de qu'el expresidente estadounidenseestauxunidense [[Jimmy Carter]] visitara [[Pionyang]],<ref name=":6" /> los líderes de dambes Corees alcordaron una xunta p'averar postures. Sicasí, [[Kim Il-sung]] finó en xunetu del mesmu añu y esa visita nunca se celebró.

Kim Young-sam nun podía presentase a la reelección, asína que'l socesor del [[Partíu de la Nueva Coria]] pa les [[EleccionesEleiciones presidenciales de Corea del Sur de 1997|eleccioneseleiciones de 1997]] foi'l xuez [[Llei Hoi-chang]], salíu d'unes [[primaries]].<ref>{{cita web |títulu=Llee Hoi Chang, l'inespertu|url = http://elpais.com/diariu/1997/12/18/internacional/882399616_850215.html|sitioweb = El País|fecha = 18 d'avientu de 1997 |fechaaccesu=3 de payares de 2015|idioma = |nome = |apellíu = }}</ref> A pesar de qu'el conservadores llograron casi'l mesmu sofito qu'en [[1992]], la [[crisis financiera asiática]] foi determinante por que'l candidatu lliberal [[Kim Dae-Jung|Kim Dae-jung]] (Congresu Nacional) superáralos con 10 millones de votos.<ref>{{cita web |títulu=El populista Kim Dae Jung gana la presidencia de Corea del Sur col retu de salvar al país|url = http://elpais.com/diariu/1997/12/19/internacional/882486001_850215.html|sitioweb = El País|fecha = 19 d'avientu de 1997 |fechaaccesu=3 de payares de 2015|idioma = |nome = |apellíu = }}</ref> Yera la primer vegada que'l partíu de la oposición ganaba unes eleccioneseleiciones presidenciales, y tamién la primera ensin incidentes nel trespasu de poder, señal de que la democracia yá taba consolidada.