La encíclica ''[[Sacerdotalis Caelibatus|Sacerdotalis celibatus]]'' (‘Celibatu sacerdotal’sacerdotal' en [[llatín]]), foi promulgada'l [[24 de xunu]] de [[1967]]. Defende la tradición católica del [[celibatu]] sacerdotal. Esta encíclica foi escrita a raigañu del [[Concilio Vaticanu II]], cuando la Ilesia Católica foi cuestionada y munches de les práutiques antigües fueron sometíes a revisión. El celibatu sacerdotal considérase una disciplina en llugar d'un [[dogma]], y dalgunos esperaben qu'esta podría ser relaxada. En respuesta a estes entrugues, el papa reafita la disciplina como una práutica d'especial importancia na Ilesia Católica. La encíclica ''Sacerdotalis caelibatus'' confirma la tradicional enseñanza de la Ilesia, que'l celibatu ye un estáu ideal y sigue siendo obligatoriu pa los sacerdotes católicos. El celibatu simboliza la realidá del reinu de Dios metanes la sociedá moderna. El celibatu sacerdotal ta estrechamente rellacionáu col sacerdociu sacramental.<ref name="Franzen 425"/>
