Diferencies ente revisiones de «Taekkyon»

Nel Taekkyon fáense munchos barríos con pataes baxes cola pierna adelantrada reuta, usando la bola'l pie y el calcañu, y pataes altes fluyíes en media lluna. Munches pataes saquen la pierna de la llinia central pa fuera, lo que se llama “gyot cha gi”, y de fuera pa dientro usando'l borde del calcañu y del pie. Úsense tamién mañes como trespiés haza dientro, saltos de muria, finximientos, cambeos de ritmu y pasos resbariosos. L'arte ye tamién como una danza na que'l lluchador cambia de contino la guardia d’izquierdad'izquierda a derecha per aciu de caminar p’alantrep'alantre y p'atrás colos brazos altos y preparaos pa la defensa.

Les pataes baxes, avezaes nel Taekkyon, úsense pa bloquiar les pataes del oponente. Pero tamién inclúin estes pataes barríos de pierna y golpaes direutes a la rodiya. Hai alredor de 10 téuniques básiques distintes d’estid'esti grupu de téuniques llamáu ''ddanjuk''.

Cuando se prautica en competición, el Taekkyon fai usu d'un conxuntu menor de téuniques, empobinaes sólo a garrar y patiar. Concédense puntos al que valta (o baxa) al oponente al suelu, lu saca del ring o lu patia na cabeza. Nun hai golpes cola mano o cola cabeza, y mancar a costa fecha al oponente ta torgao. Les pataes a la cabeza avecen ser dures, pero con poca fuercia, y los lluchadores nun pueden tentar de valtar al oponente con emburriones como nel boxéu occidental o nel muay thai. Los combates decídense a veces al meyor de tres valtos, ganando'l primeru n'algamar dos puntos. Pero distintes asociaciones modernes empleguen regles una migaya estremaes. Al que nun tea avezáu a velos los combates pueden paece-y alcuentros de ciertu cuidáu pero folixeros. Los competidores arródiense prudentes, cambiando de pasu de contino y amagando con pataes baxes, enantes d'españar nuna rabasera d’aiciónd'aición que pue facer qu’unqu'un lluchador dea col llombu en suelu.