Diferencies ente revisiones de «Puritanismu»
Contenido eliminado Contenido añadido
m Bot: Actualizando categoríes |
m Preferencies llingüístiques |
||
Llinia 57:
=== Los puritanos n'Inglaterra ===
[[Archivu:A fair Puritan.jpg|300px|right|thumb|''Puritana Moza'' de Y. Percy Moren.]]
El surdimientu del puritanismu ta amestáu a los tracamundios amorosos del rei [[Enrique VIII]] (1509-1547) y a la llegada del protestantismu continental a [[Inglaterra]]. El movimientu puritanu, nos sos primeros estadios, foi claramente influyíu y sofitáu por Calvino que, a partir de 1548 pasó a escribise colos principales líderes de la reforma inglesa. En 1534 foi promulgada l'Acta de Supremacía, convirtiendo al rei en
La Reforma protestante avanzó rápido n'Inglaterra, pos el duque de Somerset, el rexente del tronu, simpatizaba cola fe reformada. Thomas Cranmer, el gran líder de la Reforma n'Inglaterra, publicó'l Llibru d'Oración Común, dando al pueblu la so primer lliturxa n'inglés. María Tudor, católica, convertir en reina en 1553. Asesorada pol cardenal Reginald Pole, restauró la so relixón en 1554. En 1555 intensificó la persecución de los protestantes. Fueron asesinaos trescientos, ente los cualos topábase l'arzobispu de Canterbury, [[Thomas Cranmer]] (canonizáu pola [[Ilesia Anglicana]]) y los obispos Latimer y Ridley. Ochocientos protestantes fuxeron al continente, a ciudaes como Xinebra o Frankfurt, onde absorbieron los principios doctrinales de los reformadores continentales. Isabel I xubió al tronu a los 25 años en 1558, estableció'l "Alcuerdu Isabelín", que yera insuficientemente reformador como pa satisfaer
Aína promulgó l'Acta d'Uniformidá (1559), qu'autorizó'l Llibru d'Oración Común, y restauró l'Acta de Supremacía. En 1562, fueron redirixíos los Trenta y nueve Artículos de la Relixón, que son el patrón históricu de la Ilesia d'Inglaterra, y a partir de xineru de 1563 fueron establecíos pol
En 1570, un poco primero de esi eventu, Isabel foi escomulgada pol Papa Pío V. La muerte d'Isabel asocedió en 1603 y nun dexó herederu. Designó como socesor a [[Jacobo I d'Inglaterra y VI d'Escocia|Jacobo I]], fíu de [[María Stuart|María Estuardo]], que yá gobernaba n'Escocia. Cuando'l rei foi [[Coronación del monarca británicu|coronáu]], los puritanos, por causa de la presunta formación presbiteriana del rei, tuvieron primeramente esperanza d'un ameyoramientu de la so situación. Pa enfatizar esa esperanza presentaron el Pidimientu Milenar en 1603, roblada per cerca de mil ministros puritanos, na que ciscaben que la Ilesia Anglicana fuera "dafechu puritana" na lliturxa y na alministración.
[[Archivu:Puritan Hearthstone.png|300px|left|thumb|Una casa puritana ideal.]]
En 1604 atopar col nuevu rei na conferencia de Hampton Court pa presentar los sos pidimientos. El rei amenació con "espulsalos de la tierra, o faer daqué peor", diciendo que'l presbiterianismu "harmonizaba tantu cola monarquía como Dios col diañu". Carlos I, opositor de los puritanos, foi coronáu rei en 1625. En 1628, [[William Laud]] convertir en [[obispu de Londres]] (en 1633 foi nomáu [[arzobispu de Canterbury]]) y tomó midíes severes pa esaniciar la disidencia de la Ilesia Anglicana. Buscó instituyir práutiques ceremoniales consideraes "papistes" polos puritanos,
En 1630, John Winthrop lideró'l primera gran grupu de puritanos que foi hasta la Badea de Massachusetts y, en 1636, fundóse'l Harvard College. Laud intentó imponer l'anglicanismu n'Escocia, pero esto dexeneró nun motín que sirvió p'aliar a puritanos y escoceses calvinistes. En 1638, los líderes escoceses axuntar nuna "Solemne Lliga y Alianza" y los sos exércitos colaron contra les tropes del rei, que fuxeron.
En 1640, el
Ye considerada la más notable asamblea protestante de tolos tiempos, tantu pola distinción de los elementos que lu constituyeron, como pola obra que realizó y entá poles corporaciones eclesiástiques que recibieron d'ella'l patrones de fe y les influencies salutares mientres esos trescientos años.
=== L'Asamblea de Westminster ===
La [[Asamblea de Westminster]] caracterizóse non yá pola erudición teolóxica, sinón por una fonda espiritualidá. Tomábase enforma tiempu pa orar y tou yera fechu con un espíritu de reverencia. Cada documentu redactáu diba al
# Directoriu del Cultu Públicu: concluyíu n'avientu de 1644 y aprobáu pol
# Forma de Gobiernu Eclesiásticu: concluyida en 1644 y aprobada pol
# Confesión de Fe: concluyida n'avientu de 1646 y sancionada pol
# Catecismu Mayor y Curtiu Catecismu: concluyíos a finales de 1647 y aprobaos pol
De resultes de l'ayuda de los escoceses, les fuerces parlamentaries derrocaron al rei Carlos I, que foi degolláu en 1649.
Llinia 108:
El puritanismu nun consiguió sustituyir les estructures de plausibilidad que l'anglicanismu ufiertó a Inglaterra. Les estructures sociales anglicanes permanecieron. Tan solo pa una pequeña ya influyente minoría esta situación nun yera satisfactoria, y esi grupu yera'l de los puritanos, que llevaron a cabu numberoses ya infructuoses batalles col gobiernu políticu-relixosu d'Inglaterra. En toos esos eventos, el sofitu de Calvino foi influyente na tentativa de llevar la so doctrina a una nación que los sos llazos con Roma fueren cortaos tan solo pola vanidá d'un rei.
La doctrina calvinista ye anguaño profesada ente los
Munchos de los puritanos fuxeron a países como los Estaos Xuníos, onde introducieron el presbiterianismu natural de la reforma calvinista de la Ilesia d'Escocia.
| |||