Diferencies ente revisiones de «Millard Fillmore»
Contenido eliminado Contenido añadido
m Bot: Trocando la categoría Wikipedia:Correxir traducción por Wikipedia:Revisar traducción |
m Preferencies llingüístiques |
||
Llinia 23:
P'atayar esta cuestión presentóse'l [[Compromisu de 1850]], un conxuntu de propuestes que pretendía satisfaer a dambes partes: l'abolicionismu ganaba cola incorporación de California y la prohibición del comerciu d'esclavos na capital federal, Washington D. C. El sur, pela so parte, ganaba la posibilidá d'incorporar nel futuru a [[Utah]] y [[Nuevu Méxicu]] a la Unión como estaos esclavistes, amás d'una llei d'esclavos fuxitivos más restrictiva.
El Compromisu de 1850 ye consideráu unu de los postreros grandes alcuerdos pa salvar la Unión y evitar la guerra. Col sofitu del presidente Fillmore, les disposiciones del Compromisu -qu'el so predecesor nel cargu, el xeneral Taylor, nun quixo roblar- fuéronse aprobando por separáu ente'l 9 y el 20 de setiembre. Finalmente, el Compromisu saliera alantre, pero nun pudo estenar la medrana a la secesión del sur nin a un enfrentamientu violentu ente esclavistes y abolicionistes. Unos meses antes, un hestóricu políticu suriegu, el surcarolinés [[John C. Calhoun]], lleera poques selmanes antes de morrer una curtia y lúgubre alvertencia personal: «El sur nun va poder permanecer enforma tiempu más na Unión con honor».
El gran perxudicáu por esti postreru alcuerdo sobre la esclavitú foi'l mesmu Partíu Whig. Magar que el Compromisu fuera idea d'unu de los sos grandes líderes, [[Henry Clay]], y que foi sofitáu pola Convención de [[Baltimore]] de 1852, el partíu quedó irreversiblemente quebráu pola cuestión de la esclavitú.
Llinia 35:
El 10 de febreru de 1858, Fillmore contraxo matrimoniu con Caroline McIntosh, una vilba rica y mercó una casa grande en [[Búfalo (Nueva York)|Buffalo]], Nueva York, onde moraríen. L'ex presidente pasó ellí los sos últimos años, retiráu de toa actividá política.
Nes eleiciones de 1860, Fillmore sofitó al candidatu [[John C. Bell]] y convirtióse nun constante críticu del Presidente [[Abraham Lincoln]]. Ello ye que en 1865 un indignáu ensame rexuntóse ante la casa de Fillmore cuando se conoció la noticia del asesinatu de Lincoln.
Magar que nel so discursu de despidida aseguró que dexaba a la nación na sienda de "la paz y la prosperidá", Millard Fillmore foi consideráu yá polos sos contemporaneos un presidente sobreveníu, dubiosu ya ineficaz, que namái supo acompangar ante'l conflictu que s'averaba pola permanencia de la Unión o de la esclavitú.
| |||