Revisión a fecha de 12:13 7 pay 2018 editar Aosbot (alderique \| contribuciones) Bots 2706 ediciones m Introduciendo {{1000}} ← Edición más antigua		Revisión a fecha de 14:42 9 pay 2018 editar desfacer XabatuBot (alderique \| contribuciones) Bots, Exenciones de bloqueos IP 1 394 926 ediciones m Preferencies llingüístiques Edición más nueva →
Llinia 129: {{cita\|Si'l dominiu que define esti don de la palabra hai de bastar a la vuesa acción como al vuesu saber, va bastar tamién a la vuesa devoción. Pos-y ufierta un campu privilexao. Cuando los [[Deva\|Deves]], los homes y los [[Asura\|Asures]] -lleemos nel primera [[Brahmana]] de la quinta llección del Bhrad-Aranyaka [[Upanishad]]- terminaben el so noviciáu con [[Prajapati]] [lo aparentemente concreto; la realidá]], fixéron-y esti ruegu: "Fálanos". "''Da'', dixo Prajapati, el dios del truenu. ¿Entendístisme?" Y los Devas contestaron: "Dixístinos: ''Damyata, domaos''" -colo cual el testu sagráu quier dicir que los poderes de riba sométense a la llei de la palabra. Llinia 139: Esto ye, prosigue'l testu, lo que la voz divina fai oyer nel truenu: sumisión, don, mercé. ''Da da da''. .<ref>Si llee'l curtiu testu citáu fora del contestu de la obra lacaniana entiéndese pocu o nada; Lacan lo que ta esplicando ye que'l poder ilusorio de la realidá ([[Maya (ilusión)\|maya]]) esixe sumisión, don, mercé; Lacan entiende que más orixinal ye lo real y que la humanidá solo va ser llibre si dase cuenta de los engaños "realísticos" de l'aparente o fenoménica realidá </ref> Porque Prajapati respuende a toos: "Entendístisme."\|Lacan. Función y campu de la palabra y del llinguaxe en psicoanálisis.}}<ref>Lacan.Escritos 1.[PDF] http://www.actividadhumana.com/articulos/Articulos_Portada/Lacan/lacan_testu4.pdf</ref> Llinia 160: El consideráu suxetu y el consideráu oxetu de la filosofía tradicional pertenecen dambos al mesmu sistema de realidá. {{Cita\|Última hora, voi presentar una ~~perspectiva~~perspeutiva según la cual la mente nun copia» a cencielles un mundu que namái almita la descripción de la Teoría Verdadera. Pero, dende'l mio puntu de vista, la mente nun constrúi'l mundu (nin siquier en cuantes que tando suxeta a la constricción impuesta por «cánones metodolóxicos» y «sense-data» independientes de la mente). Y si ye que vemos obligaos a utilizar llinguaxe metafóricu, dexemos que la metáfora seya ésta: la mente y el mundu constrúin conjuntamente la mente y el mundu (o, faciendo la metáfora más hegeliana, l'Universu constrúi l'Universu- desempeñando les nueses mentes (colectivamente) un especial papel na construcción.\|Hilary Putnam. op. cit. p. 12-13}} Les [[percepción\|percepciones]] y [[interpretación\|interpretaciones]] de la realidá sobre les que construyimos nueses [[evidencia (filosofía)\|evidencies]] nun nos dexen afirmar qu'una seya la [[verdá]]esra y les demás «falses», como suel considerar la conciencia non crítica o les [[explicación\|explicación feroces]]. Llinia 172: == La percepción de la realidá == A un nivel más prácticu El Psicólogu Estauxunidense John Maxtell, introduz una nueva ~~perspectiva~~perspeutiva. Según el so puntu de vista'l conceutu de realidá entendida como esistencia, nun tien sentíu ensin un puntu de referencia, esto ye: soporte (universu) referenciáu a una mente que lo conceptúa, siempres suxetiva. Ye la nuesa mente la que proxecta sobre les coses los conceutos que tenemos d'elles, dando sentíu al universu, creando a cada poco la esistencia o realidá na que vivimos. <ref>John Maxtell: ''Yo, el to llau emocional'' .p. 145</ref>

Diferencies ente revisiones de «Realidá»