Diferencies ente revisiones de «Tiridates I d'Armenia»
Contenido eliminado Contenido añadido
m correiciones |
m Preferencies llingüístiques |
||
Llinia 43:
A otru día a la llegada de Tiridates a Roma, Nerón entró nel [[Foru Romanu|Foru]] afatiáu con ropes triunfales y arrodiáu de mandatarios y soldaos, toos espléndidamente engalanaos coles sos resplandorientes armadures. Mientres Nerón tomaba asientu nel tronu imperial, Tiridates y el so séquitu avanzaron ente dos fileres de soldaos hasta algamar l'estráu nel que taba l'emperador, momentu en que Tiridates se arrodilló coles manos xuníes sobre'l pechu. Cuando cesaron les aclamaciones de los escitaos ciudadanos el monarca armeniu declaró:
{{cita|''El mio señor, soi descendiente d'[[Arsaces I de Partia|Arsaces]] y hermanu de los reis Vologases y Pacoro. Vini a ti, que yes el mio Dios; adoréte como al [Sol]'';<ref>Edward Champlin señala: «Cuando Nerón entró con el senadores y l'escolta, xubió a la ''rostra'' y sentóse nel tronu imperial, mirando escontra tras, escontra'l Foru nuna dirección esti-sudeste. Con ello quier dicise que cuando Tiridates averar a él el naciente Sol dába-y na cara, dotándo-y d'una triunfal rellumanza. Entós el príncipe dirixir al emperador de la tierra, alzando la so vista escontra la ''rostra'':{{cita|''Vini a ti, el mio Dios, adorándote como a Mitra''}} El puntu importante —daqué que conocería bien probablemente Nerón— ye que pa los zoroastrianos el Sol yera'l güeyu de Mitra, que taba tan estrechamente venceyáu al Sol que podía ser identificáu con ésti. Tal que diz Estrabón:{{cita|:''...el Sol a quien llamen Mithres''.}} Amás, los zoroastrianos cuando rezaben al campu teníen que volvese escontra'l Sol, yá que la so relixón obligába-yos a orar ante'l fueu. D'esta miente, cuando Tiridates detener nel Foru Romanu ante l'allumáu emperador y adorólu como a Mitra taba n'esencia adorando al Sol. Un ex-pretor tradució les sos
''Tengo De ser aquello que me ordenar ser, porque yes el mio destín y la mio suerte.''}}
Llinia 49:
{{cita|''Fixisti bien n'allegar equí pa esfrutar de la mio presencia en persona. Aquello qu'el to padre nun te mandó y que los tos hermanos nun pudieron caltener pa ti, dar, y nomóte rei d'Armenia, de cuenta que tu, al igual qu'ellos, sepas que tengo'l poder d'arrampuñar y conceder reinos.''<ref>Dion Casio, 63.5.2</ref>}}
Entós Tiridates xubió los pasos de la tribuna y se arrodilló mientres Nerón asitiaba la diadema real na so cabeza. Cuando'l rei diba a arrodillarse de nuevu Nerón detúvo-y cola mano derecha y, dempués de besa-y, ordenó que se sentara al so llau nuna siella un pocu menos alta que la suya, actu que'l pueblu compensó con una sonora ovación a dambos líderes. Como Tiridates falaba en griegu un [[pretor]] interpretó y esplicó les sos
Les celebraciones públiques siguieron dempués de la ceremonia de coronación. L'interior del [[Teatru de Pompeyo]] taba especialmente decoráu pa la ocasión, polo que los ciudadanos romanos llamaron a esti día «''el día doráu''». Les festividaes diurnes nun fueron menos campanudes que les nocherniegues: Toldos pintaos cola púrpura real asitiáronse como protección énte'l calor del sol. Nerón, vistíu de verde y con un tocáu de conductor de carros tomó parte nuna [[carreres de carro|carrera]]. Nes llacuaes nocherniegues Nerón cantaba y tocaba la llira con un acompañamientu de [[cítula]]. Tiridates amosóse sosprendíu ya incómodu ante les escentricidaes del emperador, ente que namái tenía aponderamientos pa Corbulón, al qu'espresó la so sorpresa por sirvir a un amu como ese.<ref>{{cita llibru |nome = Dion | apellíos = Casio| títulu = Historia Romana Vol. 5 | editorial = Kessinger Publishing | añu = 2004 | isbn = 1-4191-1613-4 | páxina = 36 }}</ref> Nun despintó'l so puntu de vista en presencia de Nerón y reparó sarcásticamente:
| |||