Diferencies ente revisiones de «Restauración francesa»

Los sectores conservadores, monárquicos y [[Santa See|vaticanistas]] tuvieron los sos ideólogos en [[Louis de Bonald]], tamién llexislador, y en [[René de Chateaubriand]], quien actuó más como lliteratu que como políticu. Pela so parte [[Joseph de Maistre]], más venceyáu a [[Saboya]] qu'a Francia, defendió la idea d'un regresu al [[Antiguu Réxime]] de monarquía absoluta y opúnxose a les concesiones lliberales que Lluis XVIII esmució na so constitución de 1815.

 

Nel empiezu del gobiernu de Lluis XVIII la Cámara de diputaos ta apoderada polos ultramonárquicos, que son feroces defensores del gobiernu real y pretenden aumentar el so poder. La crisis de los Cien Díes de Napoleón (de mayu a xunetu de 1815) va aniciar una fola de [[Terror Blanco en Francia|terror blanco]] contra los republicanos, qu'amenació la estabilidá del reinu. Lluis XVIII viose obligáu en 1816 a eslleir esa cámara demasiáu escesiva, que lu reclamaba cada vez más poder, pero va caltener a los sos ministros.