Revisión a fecha de 18:00 7 pay 2018 editar XabatuBot (alderique \| contribuciones) Bots, Exenciones de bloqueos IP 1 394 825 ediciones m Preferencies llingüístiques ← Edición más antigua		Revisión a fecha de 13:42 11 pay 2018 editar desfacer XabatuBot (alderique \| contribuciones) Bots, Exenciones de bloqueos IP 1 394 825 ediciones m Preferencies llingüístiques Edición más nueva →
Llinia 32: Comprometióse fuertemente col proyeutu del Frente Popular, integrándose los socialistes al pactu depués d'un Congresu realizáu en [[1936]]. Allende ceo se convirtió en presidente del Frente Popular en Valparaíso. Dentro del Partíu foi xefe de Nucleu ([[1933]]), secretariu seccional ([[1934]]) y secretariu del comité rexonal de Valparaíso ([[1937]]-[[1939\|39]]). El so partíu proclamólu candidatu a la 6ª agrupación departamental de [[Quillota]] y [[Valparaíso]], resultando eleutu xunto a otros dos socialistes. Entamó la so vida ~~parlamentaria~~parllamentaria col pidimientu al presidente de la Cámara que los 17 diputados socialistes prometieran y non xuraran, pidimientu que foi aceptáu. Como diputáu participó principalmente na realización d'estemayos proyeutos de lleis relatives a problemas sociales. Demientres la campaña presidencial de [[Pedro Aguirre Cerda]], Allende foi elixíu pa dirixir la campaña en Valparaíso. Dexó l'escañu ~~parlamentariu~~parllamentariu pa xunise al nuevu gobiernu como ministru de Salubridá, dende ochobre de [[1939]], con 31 años. Esi mesmu añu asoleyóse'l so trabayu "la realidad médico social", obra importante de la salú pública con énfasis na medicina social, na que se señalaba que'l principal condicionante del nivel de salú d'una población ye'l so nivel socioeconómicu. Al entamar la so vida ministerial, en [[1940]] casóse con [[Hortensia Bussi Soto]]. Unos meses depués de que'l Partíu Socialista dexara'l Frente Popular, Allende retiróse del Ministeriu, asumiendo como vicepresidente de la Caxa de Seguru Obreru Obligatoriu. Llinia 77: * El ''Track Two'' consistía en crear un clima d'inestabilidá política, pa que les Fuerces Armaes intervinieren y anularen la eleición. Encargóse la execución al xeneral Roberto Viaux. El plan yera secuestrar al comandante en xefe del Exércitu, xeneral René Schneider, ocultalu y provocar la situación d'inestabilidá. El [[22 d'ochobre]] executóse'l plan, pero, al intentar defendere, el xeneral foi baleáu polos sos asaltantes, que fuxeron darréu. El so xofer llevólu al Hospital Militar onde morrió'l día [[25 d'ochobre]]. El día anterior, el [[24 d'ochobre]], entamó la votación del Congresu. Votaron 195 ~~parlamentarios~~parllamentarios. En acabando el recuentu el secretariu de la Cámara anunció: Salvador Allende Gossens, 153 votos; Jorge Alessandri Rodríguez, 35 votos; en blanco, 7 votos. == Presidencia == Llinia 109: Tamién ayudó a la promoción de la UP que'l poeta nacional [[Pablo Neruda]], militante comunista, obtuviera el [[Premiu Nobel de Lliteratura]] esi mesmu añu. Con esti clima, la Unidad Popular algamó un 49,731% de los votos nes eleiciones municipales. Pero esi resultáu non se reflexó nes eleiciones ~~parlamentaries~~parllamentaries de 1973, cuando solo obtuvo un terciu de los ~~parlamentarios~~parllamentarios. La única solución pa ganase'l poder llexislativu foi la propuesta de cambiar a un sistema de Cámara única. Pero esa propuesta nun prosperó y la bonanza económica entamó a fallar. Acabando 1971 apareceríen los primeros síntomas de desabastecimientu. Cuando Allende volvió a plantear al Congresu la idea d'una Cámara única, ya pocos taban interesados na idea. Les nociones de Revolución violenta y llucha de clases, en cambio, ganaben fuerza. Llinia 161: == 1973, el francimientu de la democracia == [[Archivu:1973 CPA 4289.jpg\|thumb\|Sellu URSS]] En marzu de 1973 tuvieron llugar les eleiciones ~~parlamentaries~~parllamentaries. La oposición, amestada na CODE (Confederación de la Democracia) naguaba por obtener dos tercios del Congresu. Si lo algamaba, podría emitir una acusación constitucional contra Allende y destituilu de la presidencia. Pero la UP algamó'l 43,3% de los votos y la CODE el 55%. Allende, buscando una solución a la crisis, intentó un acercamientu cola DC. El primer intentu foi col proyeutu de reforma constitucional Hamilton-Fuentealba que foi vetáu pol Executivu. Enantes de que'l Parllamentu respondiese al vetu, tuvieron llugar una riestra de conversaciones ente'l Gobiernu y la DC pa facer aprobar la reforma, de tal forma que'l trespasu de les empreses al «área social» de la economía, fuera lleal y pacíficu. La piedra de tope yera qu'habría que devolver les empreses tomaes illegalmente o de forma llegalmente duldosa.

Diferencies ente revisiones de «Salvador Allende»