Diferencies ente revisiones de «Julián Castro Contreras»

'''Julián Castro Contreras''' ([[CaracasCaraques]], 12 de xunu de 1805-[[Valencia (Venezuela)|Valencia]], 12 de xunu de 1875) foi un militar y políticu [[Venezuela|venezolanu]]. En [[1858]] comandó la llamada [[Revolución de Marzu]] contra'l gobiernu de [[José Tadeo Monagas]] y depués del so derrocamientu foi nomáu presidente, cargu qu'ocupó por 17 meses hasta 2 d'agostu de 1859, cuando foi depuestu.<ref name=":0">{{cita llibru |apellíos1=Esteves González|nome1=Edgar|títulu=Les guerres de los caudiellos|fecha=2006|editorial=Los Llibros del Nacional|isbn=9803882473|páxines=36 - 39|fechaacceso=8 d'abril de 2016}}</ref> La so presidencia foi'l preludiu que desencadenaría la guerra civil más importante de la hestoria de Venezuela, la [[Guerra Federal]].<ref name=":0" />

El 1 de marzo Julián Castro, gobernador de la provincia de [[Carabobo]], pronunciar en [[Valencia (Venezuela)|Valencia]] en contra del gobiernu de [[José Tadeo Monagas]]. Depués d'esto Capo empecipió la so marcha escontra CaracasCaraques con 5.000 homes mal armaos, lo que de momentu evidenció que'l réxime perdiera'l sofitu necesariu pa combatir la insurrección. Monagas unvió al xeneral [[Carlo Castelli|Carlos Luis Castelli]] en contra de los insurrectos, que fueron primeramente ganaos en combates menores.

La situación empioró pa Monagas cuando los veteranos que formaben parte del so exércitu, desertaron en masa ya incorporáronse a los rebeldes o actuaron en forma indecisa, lo que llevó a los rebeldes a doblar les sos tropes cuando llegaron pela rodiada de CaracasCaraques. En poco tiempu nes fuerces que comandaba Julián Castro atopáronse colando individuos de distintes postures polítiques. En tal sentíu, xenerales lliberales como [[José Laurencio Silva]] o Carlos Castelli llucharon al llau d'antiguos adversarios conservadores como'l xeneral [[Llión Febres Corderu]].

[[La Galipanada]] foi un atayáu movimientu revolucionariu asocedíu'l [[17 d'agostu]] de [[1858]], foi formáu por [[Partíu Lliberal (Venezuela)|lliberales]] descontentos col gobiernu de [[Julián Castro (militar)|Julián Capo]]. Les hostilidáes diplomátiques d'[[Inglaterra]] y [[Francia]] qu'impunxeren un bloquéu naval a Venezuela n'esixencia del cumplimientu del [[protocolu Urrutia]] y la presencia d'elementos conservadores nel gobiernu de Castro conducieron a planiar una insurrección. La imprudencia de los conspiradores, lo escabarriao de los sos planes y l'escesivu enfotu na impopularidá del réxime, conducieron a que fueren ganaos ensin mayores problemes. El xeneral [[Carlos Soublette]] asitiara tropes na zona de la mariña, ente [[Catia La Mar]] y [[Maiquetía]], colo que ganó y prindó nos cumes de [[Galipán]] a una columna de los conspiradores que saliera de [[CaracasCaraques]], xubiendo pol [[Ávila]], escontra [[La Guaira]]. El fracasu del movimientu foi calificáu como "''ridículu [[sainete]]''", dándose-y el nome de "''Galipanada''". Los miembros del comité revolucionariu fueron deteníos y encarcelaos; ente los que s'atopaben [[Antonio Guzmán Blanco]] y [[Rafael Agostini]].{{cita riquida}}