Wikipedia

Diferencies ente revisiones de «John C. Calhoun»

Navegar l'historial de mou interactivu
← Edición más antiguaEdición más nueva →
Contenido eliminado Contenido añadido
VisualTestu wiki
m Bot: Troquéu automáticu de testu (-diez hijo\b +diez fíos)
m Iguo testu: -"lexislación" -"-llexislación"
Llinia 45:
'''John Caldwell Calhoun''' (n. [[18 de marzu]] de [[1782]] – m. [[31 de marzu]] de [[1850]]) foi un líder políticu de los [[Región Sur (Estaos Xuníos)|estaos del sur]] de los [[Estaos Xuníos]], un destacáu [[Filosofía|filósofu]] [[política|políticu]] de la primer metá del [[sieglu XIX]] y unu de los principales actores nes grandes disputes polítiques nel so país. Nestes disputes desempeñó un destacáu papel como voceru y defensor de la [[esclavitú]], de la ''[[nulidá]]'' y la de los derechos electorales de les minoríes, especialmente de grupos como los dueños d'esclavos. Les sos idees son consideraes vitales pa la crisis constitucional futura que remataría na [[Guerra de Secesión]], una década dempués de la so muerte.
 
Desempeñóse como miembru de la [[llexislatura estatal]] de la so nativa [[Carolina del Sur]] mientres un curtiu períodu, na cual foi unu de los impulsores de la lexislaciónllexislación que convirtió al so estáu natal nel primeru n'otorgar el [[sufraxu universal]] masculín (de persones blanques). Darréu dio entamu a una llarga y esitosa carrera política a nivel federal. Empecipióse como nacionalista acérrimo, del grupu que taben a favor de la [[Guerra Anglu-Estadounidense de 1812|guerra col Reinu Uníu]] en [[1812]], según partidariu de la execución de midíes de meyores internes per mediu d'obres públiques. Estes posiciones camudaron a lo llargo de la [[década de 1820]], cuando s'enfrentó col llamáu "[[Pactu corruptu]]" de [[1825]], que derivó n'asumir postures favorables a los llamaos "''[[derechos de los estaos]]''", reivindicaos por [[Thomas Jefferson]] y [[James Madison]] nes sos conocíes "[[Virginia and Kentucky Resolutions]]" de [[1798]]. Magar finar más d'una década antes d'empecipiase la [[Guerra Civil de los Estaos Xuníos|Guerra Civil]], Calhoum convertir nuna fonte d'inspiración pa los secesionistes que crearon los [[Estaos Confederaos d'América]]. Moteyáu como'l "''castu home d'aceru''" pola so determinación infrayable de defender les causes que fixera mesmes, esti suriegu inventó y defendió la teoría de la "''[[nulidá]]''", na cual argumentaba que los [[Estáu de los Estaos Xuníos d'América|estaos]] n'exercicios de los sos derechos podíen declarar nules aquelles lleis federales que consideraren que violaren la [[Constitución de los Estaos Xuníos d'América|Constitución]]. Foi de la mesma un gran defensor de la esclavitú, a la cual calificaba d'un "''bien positivu''" más qu'un "''mal necesariu''". La so apasionada defensa d'esta institución dexó en parte la esguilada nel enfrentamientu colos norteños [[abolicionistes]], llevando a los habitantes de los estaos del sur cada vez más cerca de la idea de [[secesión]].
 
John C. Calhoun desempeñar en dellos empleos federales (a los cualos el denominaba "nacionales"), tantu como séptimu [[vicepresidente de los Estaos Xuníos]] ente [[1828]] y [[1832]], mientres les presidencies de [[John Quincy Adams]] y [[Andrew Jackson]]. Arrenunció a tal cargu pa ser electu pal [[Senáu de los Estaos Xuníos|Senáu federal]], onde exercería muncho más poder ya influencies que como segundu home del presidente. Exerció tamién como representante ante la [[Cámara de Representantes de los Estaos Xuníos|Cámara]] respectiva ente [[1810]] y [[1817]], como décimu [[Departamentu de Guerra d'Estaos Xuníos|secretariu de Guerra]] (1817-1824) y como décimu sestu [[Secretariu d'Estáu de los Estaos Xuníos|secretariu d'Estáu]] en [[1844]] y [[1845]], so la presidencia de [[John Tyler]].
Llinia 73:
So la presidencia de Jackson l'exerciciu del poder per parte de Calhoun resultó ser nuevamente controversial, provocando una reña ente dambos. El [[decretu tarifario de 1828]] (denomináu polos sos contradictores como los "''impuestos abominables''") foi la causa del primer enfrentamientu ente'l vicepresidente y los jacksonianos. Magar que asegurárase-y que los partidarios del presidente nel congresu oponer a la midida, esta foi aprobada polos jacksonianos norteños, fechu que-y provocó una gran frustración. De regresu a la so tierra natal redactó la llamada "''[[South Carolina Exposition and Protest]]''" ("''Esposición y protesta de Carolina del Sur''"), un ensayu publicáu anónimamente nel cual denunciaba la filosofía nacionalista a la cual sofitara.
 
El so cambéu de posiciones llevar de la mesma a la teoría de la mayoría concurrente per mediu de la cual sofitaba a la "''nulidá''", teoría que promovía el derechu de los estaos pa declarar inconstitucional una llei federal. Estos argumentos atopaben el so raigañu históricu nes llamaes "''[[Kentucky and Virgina Resolutions]]''" de [[1798]], redactaes por [[Thomas Jefferson|Jefferson]] y [[Madison]], na cual propunxeron que los estaos podríen denunciar la "''Llei d'extranxería y sedición''" d'aquel añu. El presidente Jackson yera un defensor de los derechos de los estaos, pero consideró que la teoría de Calhoun alrodiu de la nulidá como peligrosa yá que podría poner en riesgu la Unión. Cabo faer presente que la diferencia ente los argumentos de Madison y los de Calhoun diferíen en qu'esti postreru envaloraba que la secesión del estáu yera un derechu que teníen éstos en casos estremos, a diferencia de la simple nulidá de cierta lexislaciónllexislación federal.
 
=== La crisis de la "''nulidá''" ===
Llinia 87:
El [[28 d'avientu]] de [[1832]] Calhoun anunció'l so arrenunciu al cargu de vicepresidente col fin de postulase al Senáu pol so estáu natal, convirtiéndose de camín nel primer vicepresidente qu'arrenunció al so cargu na hestoria del so país. Esta decisión resultó atinada pa los sos intereses, cuidao que sería nel Senáu onde algamó la so máxima influencia y fama.
 
Calhoun lideró a la facción esclavista del senáu ente [[1830]] y [[1840]], oponiéndose non yá al abolicionismu si non que promoviendo la esclavitú viviegamente nos nuevos territorios adquiríos polos Estaos Xuníos escontra l'occidente. D'esta manera convertir n'unu de los principales impulsores de la [[Llei d'Esclavos Fuxitivos]] que ponía so responsabilidá federal la recuperación de los esclavos que se fugaren a territorios ensin esclavitú. Fundó'l so sofitu na defensa de la institución esclavista nos términos de la llibertá del (home blancu) sureñu y el so derechu a l'autodeterminación. Y magar que yá dellos defensores de la esclavitú haber defendíu en términos d'un "''mal necesariu''", Calhoun nun famosu discursu na cámara lexislativallexislativa declaró que la esclavitú yera un "''bien positivu''" pal país. Fundó'l so reclamu en dos argumentos: na supremacía y nel paternalismu. Toles sociedaes, señaló Calhoun, tán dirixíes por un grupu de la élite qu'esfruta del trabayu de los menos privilexaos. Pero, a diferencia del norte y d'Europa, nes cualos les clases trabayadores fueron dexaes a un llau pa morrer na probeza per parte de l'aristocracia al momentu de convertise en demasiao vieyos o enfermos pa trabayar, nos estaos del Sur los esclavos yeren curiaos inclusive cuando dexaren d'emprestar dalguna utilidá:
 
''{{cita|Puedo dicir cola verdá, qu'en pocos países tantu ye dexáu al trabayador, y tan pocu extirpado d'él, o onde haya atención más atenta dada a él na enfermedá o na ancianidad. Compárese la so condición colos habitantes de les cases probes nes partes más civilizaes d'Europa –mirái al enfermu, al vieyu y argayadizu esclavu, per un sitiu, arrodiáu de la so familia y amigos, so la cariñosa supervisión del so amu y señora, y compárenlo cola condición desesperao y desgraciao condición del probe nos asilos.}}''
Sacáu de «https://ast.wikipedia.org/wiki/John_C._Calhoun»