Wikipedia

Diferencies ente revisiones de «Eleiciones xenerales d'Italia de 1948»

Navegar l'historial de mou interactivu
← Edición más antiguaEdición más nueva →
Contenido eliminado Contenido añadido
VisualTestu wiki
mSin resumen de edición
m Preferencies llingüístiques
Llinia 1:
{{Ficha d'eleición
| compactu = nun
| nome_eleición = Eleiciones xenerales d'Italia de 1948
| país = Italia
| variante =
| anchu = 50
| encurso = non
| eleición_anterior = Eleiciones xenerales d'Italia de 1946
| fecha_anterior = 1946
| siguiente_eleición = Eleiciones xenerales d'Italia de 1953
| siguiente_fecha = 1953
| endisputa = <small>574 escaños na [[Cámara de Diputaos (Italia)|Cámara de Diputaos]]</small> <br/><small>237 escaños (de 343) nel [[Senáu (Italia)|Senáu]]</small>
| fecha_eleición = Domingo [[18 d'abril]] de [[1948]]
| votantes = 26.855.741
| participación = 92.2
Llinia 38:
|xéneru2=home |símbolu2=
 
|color2=red |candidatu2=[[Palmiro Togliatti]] y [[Pietro Nenni]]
|partíu2=[[Frente Democráticu Popular (Italia)|Frente Democráticu Popular]]
|votos2=8.136.637 <small>(a la Cámara)</small>
Llinia 50:
 
|color3=pink
|candidatu3= [[Ivan Matteo Lombardu]]
|partíu3= [[Unidá Socialista (Italia)|Unidá Socialista]]
|votos3=1.858.116 <small>(a la Cámara)</small>
Llinia 65:
Les '''eleiciones xenerales d'Italia de 1948''' celebráronse'l domingu 18 d'abril de 1948 pa escoyer la primera [[Cámara de Diputaos (Italia)|Cámara de Diputaos]] y [[Senáu (Italia)|Senáu]] de l'acabante proclamar [[República d'Italia]].<ref>{{cita llibru|autor1=Dieter Nohlen|autor2=P. Stöver|títulu=Elections in Europe: A data handbook|fecha=2010|isbn=978-3-8329-5609-7|páxina=1048|fechaacceso=31 de xineru de 2016|idioma=inglés}}</ref>
 
Bien influyíos pol empiezu de la [[Guerra Fría]] ente la [[Xunión Soviética]] y los [[Estaos Xuníos]], los comicios tuvieron marcaos pola durez y l'incertidume, daes les ideoloxíes totalmente contraries de los dos fuerces favorites: la [[Democracia Cristiana (Italia)|Democracia Cristiana]] (DC) y el [[Frente Democráticu Popular (Italia)|Frente Democráticu Popular]] (FDP), esti últimu frutu de la coalición ente'l [[Partíu Socialista d'Italia|Partíu Socialista]] y el [[Partíu Comunista Italianu|Partíu Comunista]]. Tres el [[golpe de Praga]] qu'upó al poder en [[Checoslovaquia]] a los comunistes en febreru de 1948, Estaos Xuníos tarrecía qu'una coalición d'esquierdes ganara les eleiciones n'Italia y qu'asina el país pasara a la esfera d'influencia de la URSS, polo que tuvo una decidida intervención na campaña electoraleleutoral previa a les eleiciones.
 
Les eleiciones fueron ganaes por un cómodu y ampliu marxe pola Democracia Cristiana, que ganó a la coalición d'esquierdes del Frente Democráticu Popular. A gran distancia, de terceres, asitióse [[Unidá Socialista (Italia)|Unidá Socialista]], liderada por Ivan Matteo Lombardu. La Democracia Cristiana pasó a formar gobiernu ensin cuntar colos comunistes, que tuvieren nel gobiernu dende xunu de 1944, cuando se formó'l primer gobiernu de transición, entá en plena [[Segunda Guerra Mundial|guerra]], hasta mayu de 1947; [[Alcide De Gasperi]] (DC) revalidó'l so cargu de primer ministru del país.
 
== Sistema electoraleleutoral ==
El sistema de [[escrutiniu proporcional plurinominal]] escoyíu dos años antes de la eleición pola Asamblea Constituyente, foi definitivamente aprobáu pola Cámara de Diputaos. Les provincies italianes estremar en 31 grupos y cada unu tenía d'escoyer a un grupu de candidatos. En cada circunscripción, los escaños estremar ente les [[llistes abiertes]] utilizando'l [[métodu del restu mayor]] y la [[Imperiali|fórmula Imperiali]]. El restu de votos y escaños d'ámbitu nacional partir de forma especial ente [[llistes zarraes]] de los líderes nacionales, que recibíen los últimos asientos utilizando'l [[cociente Hare]].
 
Pal Senáu creáronse 237 [[Circunscripción electoraleleutoral|circunscripciones]] y en caúna taba en xuegu un únicu escañu. Los candidatos teníen de llograr una mayoría de dos tercios pa resultar escoyíos, pero na práutica solo 15 candidatos fueron escoyíos d'esta forma. Tolos demás votos y escaños arrexuntar en llistes de partíos y grupos rexonales, utilizando'l [[sistema d'Hondt]]: de les llistes, escoyer a los candidatos colos meyores porcentaxes.
 
Esti sistema electoraleleutoral foi l'estándar utilizáu n'Italia hasta 1993.
 
== Campaña ==
Llinia 94:
Al paecer, el PCI foi financiáu pola Xunión Soviética.<ref>{{cita llibru|títulu = Confronting America: The Cold War Between the United States and the Communists in France and Italy|url = https://books.google.es/books?id=QZgAy_WPUBoC&pg=PA109&redir_esc=y#v=onepage&q&f=false|editorial = Univ of North Carolina Press|fecha = 2011|fechaacceso = 2 de febreru de 2016|isbn = 9780807834732|idioma = en|páxines = 109|nombre = Alessandro|apellíos = Brogi}}</ref> Acordies con Wyatt:<ref name=":2" />
{{cita|El Partíu Comunista Italianu foi financiáu (...) con bolses negres de dineru llegaes directamente de la embaxada soviética en Roma (...) les estimaciones son qu'ente 8 y 10 millones de dólares al mes diben a les arques del comunismu.|}}
En contraposición a la declaración de Wyatt, otru autores señalen qu'anque los númberos nun se conocen y paez qu'hai evidencies de qu'hubo dalguna ayuda financiera dende la URSS,<ref>{{cita llibru|apellíos=Callanan|nombre=James|títulu=Covert Action in the Cold War: US Policy, Intelligence and CIA Operations|url=https://books.google.com/books?id=pXIAAwAAQBAJ|fechaacceso=2 de febreru de 2016|fecha=2009|editorial=I.B.Tauris|isbn=9780857711663|páxines=41-45|idioma=en}}</ref> esta foi ocasional y modesta.<ref name=":1" />
 
La Democracia cristiana ganó les eleiciones per ampliu marxe, con más d'un 48% de los votos, ente que'l FDP llograría un 31%. Les práutiques de la CIA d'influyir na política italiana repitir en toles eleiciones nel país mientres a lo menos los siguientes 24 años, hasta les [[Eleiciones xenerales d'Italia de 1972|xenerales de 1972]].<ref name=FWCIA/> Una coalición d'esquierdes nun ganaría unes eleiciones xenerales hasta 48 años dempués, en 1996. Magar esto debió al tradicional conservadorismu de la sociedá italiana, bien importante foi la Guerra Fría y la ''vixilancia'' d'Estaos Xuníos, convencíu de que la presencia de la OTAN nel país mediterraneu yera vital y aseguraría el ''[[statu quo]]'' n'Occidente surdíu de los [[Conferencia de Yalta|alcuerdos de Yalta]].<ref>{{cita publicación|apellido1=Ganser|nome1=Daniele|títulu=N.A.T.O. Gladio, and the strategy of tension|fecha=2005|volume=NATO’s Secret Armies. Operation Gladio and Terrorism in Western Europe|url=http://www.threemonkeysonline.com/n-a-t-o-gladio-and-the-strategy-of-tension/|fechaacceso=2 de febreru de 2016}}</ref>
 
== Partíos principales y líderes ==
Sacáu de «https://ast.wikipedia.org/wiki/Eleiciones_xenerales_d%27Italia_de_1948»