Diferencies ente revisiones de «Juan Bautista Egusquiza»

El egusquicismo foi un sector formáu polos grandes y más fieles siguidores del Presidente, yera'l grupu d'opinión política más influyente nesi tiempu y nun-y foi dificultosu consiguir el sofitu del Partíu Nacional Republicanu pa impulsar la candidatura presidencial de les sos adeptos: Emilio Aceval y Héctor Carvallo. La dupla “egusquicista” foi electa pol Colexu ElectoralEleutoral. La so firma topar na acta fundacional de la ANR, el 11 de setiembre de 1887. Pero la so actuación nun foi sobresaliente sinón hasta la represión del movimientu lliberal del 18 d'ochobre de 1891. Recuérdase qu'hasta'l 19 d'agostu de 1900, fecha en que foi electu vicepresidente 2º de la comisión directiva, nun s'apoderó de funciones partidaries. Robló namá dos manifiestos, a pesar de que nengún tuvo calter políticu, n'abril y xunu de 1894. Lo que fixera Egusquiza p'aguiyar al Comité Popular Egusquicista” o a los periodistes de “El Progresu” nun foi demasiáu nin pocu, asina d'ambiguu.