Diferencies ente revisiones de «Estáu de sitiu»
Contenido eliminado Contenido añadido
m Iguo testu: -"lexislación" -"-llexislación" |
m Preferencies llingüístiques |
||
Llinia 6:
El '''estáu de sitiu''', xuntu cola [[intervención federal]], los [[Decretu de necesidá y urgencia|decreto de necesidá y urxencia]] (DNU) y la [[delegación llexislativa]], conformen los denominaos [[institutos d'emerxencia]], consagraos na [[Constitución de la Nación Arxentina]]. L'estáu de sitiu ye consideráu como una midida escepcional y estraordinario que la so declaración pertenez a los poderes políticos del gobiernu federal, dictada en circunstancies d'estrema gravedá pal [[orde públicu]], la seguridá común y la paz interior, que pueden ser xeneraes tantu por conmoción interna (desordes domésticos de gravedá, crisis económiques, sedición o invasión interprovincial, hostilidaes interprovinciales calificaes de guerra civil) como por ataque esterior (invasión por un Estáu estranxeru o cualesquier otra fuerza contrario forana). Nel primer casu, correspuende al Poder Llexislativu la declaración del estáu de sitiu; namái-y va corresponder al [[Poder Executivu Nacional (Arxentina)|Poder Executivu Nacional]] declaralo, emitiendo un reglamentu o decretu de necesidá y urxencia, cuando'l [[Congresu de la Nación Arxentina]] atópase en receso; sicasí, una vegada qu'ésti s'haya aconceyáu o fuera convocáu pol mesmu [[Presidente de la Nación Arxentina|presidente]], va aprobar o va suspender la midida executiva adoptada, por ser atribución constitucional esclusiva d'aquel cuerpu, debiéndose manifestar la so voluntá espresamente. Na conmoción esterior, va ser el Poder Executivo l'encargáu de declarar l'estáu de sitiu, con alcuerdu senatorial, n'unu o en dellos puntos del territoriu de la Nación, supuestos estos postreros nos cualos les garantíes constitucionales van suspendese namái onde esista perturbación del orde, ensin arrobinase a territorios ensin afectar por él.
Los sos efectos principales rexistrar nuna miedra de poder n'unu o dellos órganos del poder federal, respetando les sos competencies relatives y, arriendes d'ello, el principiu básicu y xeneral de la [[Separación de poderes|división de poderes]]. Correspectivamente, produz la suspensión temporal y llindao namái d'aquelles garantíes que resultaren desaparentes al [[orde constitucional]] que cola vixencia del estáu de sitiu búscase caltener. Por esa razón, toles midíes implementaes que nun fueren razonablemente afeches a la gravedá de les circunstancies, van ser consideraes polos [[xueces]] ''inconstitucionales'', aceptando'l ''control de razonabilidad'' de felicidaes midíes, por culpa de que la emerxencia xéstase dientro del orde constitucional, ensin malvalo nin destruyilo. L'estáu de sitiu va durar hasta que les circunstancies de gravedá que fixeron necesaria la so declaración cesaren; n'otres pallabres: cuando la emerxencia concluyera, la vixencia del estáu de sitiu nun va tener xustificación dalguna. D'ende síguese que, una vegada que yá non s'atope a valir, les garantíes constitucionales
Cualesquier sía la razón que motivara la declaración del estáu de sitiu, sía por conmoción interior o ataque esterior, el Poder Executivo nun va poder arrogarse competencies qu'entepasen la órbita de les que-y son propies, especialmente les del [[Poder Xudicial de la Nación Arxentina|Poder Xudicial]], yá que nun va poder condergar nin aplicar [[Pena|penes]] por sigo. Otra manera, va poder arrestar o treslladar a les persones d'un puntu a otru de la Nación, siempres qu'elles nun optaren por salir del territoriu o pol esiliu (v. gr., en calidá de refuxáu políticu). Nesi sentíu, y anque la declaración del estáu de sitiu sía considerada como una ''cuestión política non justiciable'', van quedar sicasí les midíes escepcionales que por causa de él dimanen, suxetes al ''control de razonabilidad'', tocantes a les sos aplicaciones respecta, per parte del Poder Xudicial.
| |||