Diferencies ente revisiones de «Violonchelu»
Contenido eliminado Contenido añadido
m correiciones |
m Iguo testu: -"N.º" +"Nᵘ" |
||
Llinia 35:
La caxa de resonancia, o cuerpu del violonchelu, ta formada por una tapa cimera, una tapa inferior y una ''faxa'', que ye una sección de [[madera]] que xune dambes tapes creando una caxa bueca. Nel interior d'esti cuerpu, na tapa, al llau de les cuerdes graves, atópase la [[barra harmónica]] que la so función ye de refuerzu estructural, al empar que sirve pa controlar y distribuyir la [[vibración]] (soníu), tresmitiendo los soníos a la tapa; y el [[Alma (preséu)|alma]], baniella [[Planu transverso|tresversal]] de madera que xune los dos tapes del violonchelu pel llau de les cuerdes agudes, que sirve pa modificar y permediar la respuesta de los cuatro cuerdes. Na tapa cimera atópense dos furos —llamaos «efes» (pola so forma asemeyada a esta lletra) o «oyíos»— a entrambos llaos (respectu de les cuerdes) por onde sale parte del [[soníu]]. Vistu frontalmente, la parte principal del so cuerpu asemeya a un "8", por cuenta de dos escotaduras, que son unos cuéncanos que dexen una meyor suxeción del preséu coles rodíes, y sobremanera, da-y llibertá de movimientu al arcu por que non choque col cuerpu cuando se toquen les cuerdes más llaterales, nesti casu, el ''do'' y el ''la''.
Al cuerpu adósase una allongamientu llamáu mástil o pescuezu. Empezando dende enriba, primero atópase la cabeza cola [[voluta (preséu musical)|voluta]] (tamién llamáu ''cascoxu'') y el clavijero, onde s'enserten les [[clavía|clavíes]], que sirven pa suxetar les [[cuerda|cuerdes]] y regular la so tensión; sobre esti y enllargándose casi hasta'l [[Ponte (preséu musical)|ponte]] atópase la [[Diapasón (preséu de cuerda)|diapasón]] una placa de madera duro ensin [[traste]]s (similarmente al restu de preseos de la familia del violín, y a diferencia de la [[guitarra]]) que sirve pa "triar" les cuerdes consiguiendo distintes notes. Allugáu un pocu más embaxo de la metá del cuerpu del preséu, atópase'l [[Ponte (preséu musical)|ponte]] y un pocu debaxo'l [[cordal (preséu musical)|cordal]]
Anque'l tamañu estándar profesional del violonchelu ye'l tamañu 4/4, esisten preseos d'otros tamaños, más pequenos, como 3/4, 1/2, 1/4 o 1/8. Los violonchelos originalmente, nel periodu barrocu, teníen el mástil más curtiu, la barra harmónica más delgada y la tastiera más curtia que los violonchelos modernos.
Llinia 109:
=== Barrocu ===
[[Archivu:Bachs1a.gif|thumb|300px|Preludiu de la ''Suite
L'apoxéu del violonchelu empieza mientres el [[Música barroca|barrocu]]. Munchos compositores usar de manera recurrente como [[so continuu]] de les obres, xuntu col [[clavecín]], y yá s'empezar a usar p'agrupaciones más pequenes, dúos, tríos y cuartetos.
====[[Violoncello da spalla]]====
A [[Johann Sebastian Bach]] atribuyóse-y por enforma tiempu la pocu verificable creación de la ''viola di fagotto'' o "violoncello piccolo da spalla" [violonchelu pequenu de costazu], usada por Bach pa los sos ''Cantates de Leipzig''), que na so versión de cinco cuerdes sirve pa interpretar el so ''Suite pa violonchelu solu
==== El violonchelu barrocu ====
Llinia 138:
=== Clasicismu ===
[[Archivu:HaydnQuartetOpus33No2Mvt3M60-72.gif|thumb|300px|Cuartetu de cuerda
Nesti periodu, [[Haydn]] y [[Beethoven]] fueron dos de los grandes compositores qu'eponderaron la figura del violonchelu y compunxeron gran númberu d'obres pa él, yá como preséu solista. Amás, el violonchelu consolidóse como pieza fundamental, como baxu, na inmensa mayoría de [[Cuartetu (música)|cuartetos]] y tríos compuestos nesta dómina, y foi utilizáu por práuticamente tolos [[compositor]]es.<ref name="acropolis" />
Llinia 219:
== Técniques d'interpretación ==
Pa una bona interpretación del violonchelu ye necesariu tener un control de la técnica d'aquellos aspeutos más relevantes nesti preséu. Los miembros del cuerpu más activos na interpretación del violonchelu son la manzorga y el brazu derechu, que son los que modifiquen y crean el soníu, por eso hai qu'empresta-yos especial atención
=== Técnica de la posición ===
Llinia 311:
[[Archivu:Music-legato.png|thumb|80px|Legato.]]
;Legato:<ref name="chelo6">{{cita web
|url
|títulu =
|autor
|fecha =
|añu =
|mes
|editorial
|urlarchivo
|fechaarchivo = 23 d'avientu de 2008
}}</ref>Nel ''[[legato]]'' o amestáu interprétense notes distintes mientres se mueve l'arcu nun solu sentíu, esto ye, tocar notes distintes nun solu arcu. Con esta técnica llógrase un soníu bien continuu y, como'l so nome indica, amestáu. El ''legato'' emplégase frecuentemente n'obres con un calter [[melodía|melódicu]] y pocu [[ritmu|rítmicu]], y en fragmentos en ''pianu'' (de poca intensidá sonora), anque non siempres ye asina. Na [[partitura]], el ''[[legato]]'' represéntase asitiando un [[Arcu (música)|arcu]] enriba (o debaxo) de toles notes que quier representase nun solu arcu.
Llinia 349:
;Staccato:<ref name="acropolis">{{cita web
|url
|título =
|autor
|fecha =
|añu =
|mes
|editorial
|urlarchivo
|fechaarchivo = 27 de setiembre de 2008
}}</ref> El [[staccato]] ye una técnica musical na que les notes tocar d'una manera más cortante, uniforme ya intensa qu'en condiciones normales. Pa consiguir esti efeutu ye precisu primir la cuerda d'una manera uniforme mientres tola nota dexando'l mínimu silenciu ente estes. El staccato indicar con una rayita que s'asitia enriba de la nota en cuestión. Esti recursu usar en fragmentos nos que quier dase una fondura sonora especial.
| |||