Diferencies ente revisiones de «Italia fascista»
Contenido eliminado Contenido añadido
m Preferencies llingüístiques |
m Iguo llaves de plantíes |
||
Llinia 93:
La política esterior italiana de entreguerras tuvo marcada pola percepción del país como gran potencia y pola insatisfaición poles resultancies de los trataos de paz roblaos tres la [[Primer Guerra Mundial]], que se consideraben inxustos ya insuficientes pa compensar los sacrificios realizaos pola nación mientres la guerra.{{Harvnp|Zuber|1975|p=4-5}} Les ganancies territoriales fueren mínimes comparaes coles aspiraciones italianes, tantu n'África como nos Balcanes.{{Harvnp|Zuber|1975|p=5}} L'imperialismu mussoliniano basar nestos pruyimientos territoriales, insatisfechos nos trataos de paz.{{Harvnp|Zuber|1975|p=6}} La decepción italiana con estos llevó al revisionismu en política esterior —el deséu de revisar los trataos de paz pa introducir meyores pal país que lu esixía— y al respaldu a les mires de cambeos d'Alemaña y Hungría.{{Harvnp|Zuber|1975|p=6}} Los deseos de modificar los trataos de paz llevaron llueu al conflictu con Francia, principal defensora d'estos.{{Harvnp|Zuber|1975|p=8}} La rivalidá ente los dos países estender a la competencia poles colonies y al ámbitu militar naval, nel qu'Italia esixía ampliar la so flota hasta igualar el tamañu de la francesa.{{Harvnp|Zuber|1975|p=9}}
Dos zones d'especial interés pal expansionismo italianu yeren los Balcanes y el Mediterraneu.{{Harvnp|Zuber|1975|p=7}} El control d'esti mar, qu'arrodia prácticamente'l país, considerábase una necesidá estratéxica.{{Harvnp|Zuber|1975|p=7}} Esto llevó a buscar el dominiu de territorios costeros y d'islles como les del Dodecaneso —prometíes a Italia mientres la guerra mundial— y al reforzamientu de l'Armada.{{Harvnp|Zuber|1975|p=7}} L'interés nos Balcanes complementaba'l deséu de controlar el Mediterraneu, de protexer la mariña adriática y d'evitar el surdimientu d'una potencia eslava rival na zona.{{Harvnp|Zuber|1975|p=7-8}} La formación de la [[Pequena Entente]], alianza que Francia presentaba como forxada p'atayar el expansionismo alemán na zona y el revisionismu magiar, disgustó a Mussolini, que la vía como un preséu pa bloquiar la estensión de la influencia italiana na rexón.{{Harvnp|Zuber|1975|p=9-10}} Percibida como una amenaza a la so posición como gran potencia rexonal, Mussolini decidió esbaratala, minando n'especial el poderíu yugoslavu.{{Harvnp|Zuber|1975|p=10}} Como parte d'estos planes y dada el so estratéxicu allugamientu a la entrada del [[mar Adriáticu]], Italia buscó'l control d'[[Albania]].{{Harvnp|Zuber|1975|p=10}} [[Zog I d'Albania|Ahmed Zogu]], upáu a la presidencia del país polos yugoslavos, cambéu puestu de bandu y apautó colos italianos.{{Harvnp|Zuber|1975|p=10}} El pactu d'amistá y seguridá robláu poles dos naciones la {{fecha|27|11|1927}} facilitó l'aumentu de la influencia italiana n'Albania.{{Harvnp|Zuber|1975|p=10-11}}
En xunetu de 1923, gracies al sofitu británicu, na [[Tratáu de Lausana|Conferencia de Lausana]] foi reconocíu'l dominiu italianu sobre'l [[Dodecaneso italianu|Dodecaneso]], que ''de facto'' fuera ocupáu por tropes italianes dende l'añu [[1912]] tres la [[Guerra ítalo-turca]], dexando ensin sustentu les reclamaciones del [[Reinu de Grecia]] pa exercer soberanía sobre dichu territoriu.
| |||