|
[[Archivu:Thatcher-loc.jpg|thumb|right|upright|Margaret Thatcher, [[líder de la oposición]], 18 de setiembre de 1975.]]
Mientres 1973, el gobiernu de Heath siguió esperimentando dificultaes colos [[crisis del petróleupetroleu de 1973|embargos de petróleupetroleu]] y les demandes sindicales por aumentos salariales, lo que finalmente llevó a la so derrota nes [[Eleiciones xenerales del Reinu Xuníu de febreru de 1974|eleiciones xenerales de febreru de 1974]].<ref name="Reitan-p15"/> Los llaboristes formaron un gobiernu minoritariu col que ganaron con un estrechu marxe les [[Eleiciones xenerales del Reinu Xuníu d'ochobre de 1974|eleiciones xenerales d'ochobre de 1974]] y provocaron que la continuidá del lideralgu de Heath nel Partíu Conservador poner en dulda. Primeramente, Thatcher nun foi vista como'l reemplazu obviu, pero darréu convirtióse nel so principal oponente cola promesa d'un nuevu empiezu.<ref name="Reitan-p16">{{Cita Harvard|Reitan|2003|p=16|sp=sí}}</ref> El so principal sofitu provieno d'el conservadores del [[comité 1922]]<ref name="Reitan-p16"/> y na primer vuelta de les eleiciones del partíu, llogró ganar a Heath, qu'arrenunció al so lideralgu.<ref name="Tories"/><ref>{{Cita web|url=http://news.bbc.co.uk/2/hi/talking_point/3183233.stm|títulu=Sir Edward Heath: Your tributes|fecha=21 de xunetu de 2005|fechaacceso=9 d'abril de 2012|obra=BBC News|ubicación=Londres|idioma=inglés}}</ref><ref>«[http://nigeljonesblog.dailymail.co.uk/2012/04/time-for-a-new-airey-neave-to-save-the-tories-from-dismal-dave.html Time for a new Airey Neave to save the Tories from dismal Dave]» Mail Online, 29 d'abril de 2012. Consultáu'l 18 de mayu de 2012.</ref> Na segunda vuelta ganó al candidatu preferíu de Heath por que lo asocediera, [[William Whitelaw (Políticu)|William Whitelaw]], y convirtióse na líder del partíu'l 11 de febreru de 1975;<ref>«[http://www.buzzle.com/articles/timeline-of-margaret-thatcher.html Timeline of Margaret Thatcher]» Buzzle.com. Consultáu'l 18 de mayu de 2012.</ref><ref>{{Cita web|url=http://www.margaretthatcher.org/speeches/displaydocument.asp?docid=102452|títulu=Press Conference after winning Conservative leadership (Grand Committee Room)|autor=Margaret Thatcher Foundation|fechaacceso=9 d'abril de 2012|idioma=inglés|fecha=12 de febreru de 1975|obra=Margaret Thatcher.org}}</ref> más tarde escoyó a Whitelaw como vice primer ministru.<ref>{{Cita web|título=Thatcher leads tributes to Whitelaw|url=http://news.bbc.co.uk/2/hi/uk_news/politics/382862.stm|obra=BBC News|fechaacceso=18 de mayu de 2012|idioma=inglés|fecha=1 de xunetu de 1999}}</ref> Heath permaneció en disputa con Thatcher hasta la so muerte, polo qu'él y munchos d'el so siguidores acusar de «desllealtá» por habese engarráu a Heath.{{harvnp|Cuenca Toribio|2000|p=163|sp=sí}}<ref>{{Cita web|título=For British Tories, a Private Feud Goes Public|url=http://query.nytimes.com/gst/fullpage.html?res=940DE0DC173CF936A15754C0A96Y948260|obra=New York Times|fechaacceso=9 d'abril de 2012|idioma=inglés|fecha=25 de xunetu de 1988|apellíos=Weinraub|nome=Bernard}}</ref>
Thatcher empezó a asistir regularmente a delles xintes nel [[Institute of Economic Affairs]] (IEA), un ''[[think tank]]'' fundáu pol magnate [[Antony Fisher]], un discípulu de [[Friedrich von Hayek]]; yá visitara'l IEA y lleera les sos publicaciones dende empiezos de la década de 1960. Ende foi influyida poles idees de [[Ralph Harris]] y [[Arthur Seldon]], y pasó a convertise na cara del movimientu económicu opuestu al [[Estáu del bienestar]] basáu nel [[keynesianismo]] que, d'alcuerdu a la so ideoloxía, taba debilitando a Gran Bretaña. Los panfletos del institutu proponíen menos alministración, impuestos más baxos y mayor llibertá pa los negocios y el consumidores.{{harvnp|Beckett|2010|loc= capítulu 11|sp=sí}}
Dellos conservadores del grupu de Heath nel gabinete, los llamaos húmedos», espresaron ciertes duldes sobre les polítiques de Thatcher.<ref name="nft"/><ref name="Socialism">[http://www.socialismtoday.org/128/thatcher.html «Thatcher’s bitter legacy.»] ''Socialism Today'', ed. númberu 128, mayu de 2009. Consultáu'l 31 de mayu de 2012.</ref> Les protestes de 1981 n'[[Inglaterra]] resultaron nun discutiniu ente la prensa británica sobre la necesidá d'un xiru de 180.° na política. Na conferencia del Partíu Conservador de 1980, Thatcher encaró'l problema directamente con un discursu escritu pol guionista [[Ronald Millar]],{{harvnp|Jones|Kavanagh|Moren|2007|p=224|sp=sí}} el cual incluyía la frase: «¡Xira tu si deseyar. La dama nun se va xirar!».<ref name="nft">{{Cita web|url=http://news.bbc.co.uk/onthisday/hi/dates/stories/october/10/newsid_2541000/2541071.stm|títulu=10 October 1980: Thatcher 'not for turning'|fechaacceso=10 d'abril de 2012|autor=BBC|obra=On this day 1950–2005|fecha=10 d'ochobre de 2008|idioma=inglés}}</ref> Mientres la [[recesión]] de principios de la década de 1980 agravábase, la mandataria amontó los impuestos<ref name="Reitan-p31">{{Cita Harvard|Reitan|2003|p=31|sp=sí}}</ref> magar les esmoliciones espresaes nun documentu robláu por 364 economistes líderes, impresu a finales de marzu de 1981.<ref>{{cita noticia|títulu=An avalanche of economists|fecha=31 de marzu de 1981 |obra=The Times |páxina=17 |idioma= inglés}}</ref>
A lo llargo de la década de 1980, los ingresos del impuestu del 90 % sobre la estracción de petróleupetroleu del [[mar del Norte]] fueron usaos como una fonte d'ingresos al curtiu plazu pa permediar el presupuestu y pagar los costos de la reforma.{{harvnp|Marr|2007|p=439|sp=sí}} Pa 1982, el Reinu Xuníu empezó a amosar señales de recuperación económica;{{harvnp|Floud|Johnson|2004|p=392|sp=sí}} la inflación menguó a 8,6 % dende un picu de 18 %,{{harvnp|Middleton|1996|p=630|sp=sí}} pero per primer vegada dende la década de 1930, el desempléu allugar en más de tres millones.<ref>{{Cita web|url=http://news.bbc.co.uk/onthisday/hi/dates/stories/january/26/newsid_2506000/2506335.stm|títulu=26 January 1982: UK unemployment tops three million|fechaacceso=10 d'abril de 2012|obra=On this day 1950–2005|autor=BBC|fecha=26 de xineru de 2008|idioma=inglés}}</ref> Pa 1983, la crecedera económica xeneral fortalecióse y l'inflación y les tases hipotecaries algamaron los sos valores más baxos dende 1970, anque la industria cayó nun 30 % dende 1978 y el desempléu permaneció en valores altos con un picu de 3,3 millones en 1984.<ref>{{Cita web|url=http://www.ons.gov.uk/ons/rel/cpi/consumer-price-inflation/price-indicators-used-1947-2004/price-indicators-used-1947-2004-.zip|autor=Office for National Statistics|fechaacceso=10 d'abril de 2012|títulu=Consumer Price Inflation: 1947 to 2004|fecha=2005|idioma=inglés|formatu=ZIP}}</ref><ref>{{Cita web|url=http://www.independent.co.uk/news/uk/home-news/unemployment-among-young-workers-hits-15-per-cent-1645728.html|títulu=Unemployment among young workers hits 15 per cent|obra=The Independent|fecha=16 de marzu de 2009|fechaacceso=10 d'abril de 2012|nome=Sean|apellíos=O'Grady|ubicación=Londres|idioma=inglés}}</ref><ref name="Socialism"/>{{harvnp|Middleton|1996|p=628|sp=sí}}
Pa 1987, el desempléu foi menguando, la economía estabilizóse y fortalecióse, y l'inflación baxó. Les encuestes d'opinión amosaben a'l conservadores con una amplia ventaya y les resultancies de les eleiciones locales tamién fueren esitosos pa ellos, lo que llevó a Thatcher a convocar a eleiciones xenerales pal 11 de xunu d'esi añu que concluyeron na so reeleición por un tercer periodu consecutivu.<ref>{{Cita web|url=http://www.bbc.co.uk/news/special/politics97/background/pastelec/gue87.shtml|título=BBC Politics 97|obra=BBC.co.uk|fecha=11 de xunu de 1987|fechaacceso=10 d'abril de 2012|idioma=inglés|autor=BBC}}</ref>
|
