Diferencies ente revisiones de «Ludwig Wittgenstein»

Este ye la manera en que Wittgenstein determina de qué podemos falar con sentíu y de qué nun podemos falar. Podemos falar, esto ye, dicir verdaes o falsedaes, siempres y cuando utilicemos el llinguaxe pa figurar estaos de coses o fechos posibles del mundu. Namái ye posible falar con sentíu de la realidá. Este ye'l puntu en qu'el ''Tractatus'' ye interpretáu como abogáu del [[empirismu]] o como una apoloxía de la [[ciencia]], yá que namái la ciencia ye capaz de dicir daqué con sentíu; y «De lo que nun se puede falar, hai que callar» (''Tractatus'': § 7). Agora bien, el verdaderu y orixinal pensamientu de Wittgenstein empieza equí. Si, como diz el ''Tractatus'' namái ye posible falar con sentíu de los fechos del mundu: ¿qué asocede colos testos de filosofía ysobremanera, coles proposiciones del propiu ''Tractatus''? N'efectu, el ''Tractatus'' nun describe fechos posibles nin fechos del mundu, sinón que fala del llinguaxe y de la lóxica que rixe'l nuesu pensamientu y el nuesu mundu, etc.

 

 

La lóxica establez cuál ye la llende del llinguaxe, del pensamientu y del mundu, y de esa manera ''amuésase'' el mesmu llende, que yá nun pertenez al mundu, quedando fora d'esi ámbitu de lo pensable y expresable. Ye por ello que, como indica Wittgenstein: «Hai, verdaderamente, lo inespresable. Se ''amuesa'', ye lo místico» (''Tractatus'': § 6.522). La xera de la filosofía ye, entós, precisamente, llegar hasta los casos llende del llinguaxe, onde yá nun falamos del mundu pero, sicasí, sí queda ''amosáu'' lo inespresable. Este ye'l casu de les [[tautoloxía|tautoloxíes]], les [[Contradicción|contradicciones]] y, polo xeneral, les proposiciones propies de la lóxica.