Diferencies ente revisiones de «Modelu atómicu de Rutherford»

Contenido eliminado Contenido añadido
m Preferencies llingüístiques
m Iguo testu: -"núcleu" +"nucleu"
Llinia 1:
[[Archivu:Rutherford atom.svg|thumb|300px|Modelu d'un átomu de Rutherford. Propunxo un núcleunucleu con protones y electrones xirando alredor d'este.]]
[[File:3D anamation of the Rutherford atom.ogv|thumb|300px|Animación 3D d'un átomu según Ernest Rutherford.]]
El '''modelu atómicu de Rutherford'''<ref>{{cita llibru |títulu= Espaciu, tiempu y atómos. Relatividá y mecánica cuántica |url= https://books.google.com/books?id=el mio2y98uRyVUC |editorial= Ediciones AKAL |fecha=11 de payares de 1993 |fechaacceso=11 d'avientu de 2015 |isbn= 9788446001522|nombre= José Manuel Sánchez|apellido = Ron}}</ref> ye un [[Teoría atómica|modelu atómicu]] o teoría sobre la estructura interna del [[átomu]] propuestu pol [[químicu]] y físicu británicu-neozelandés [[Ernest Rutherford]]<ref>{{cita llibru |títulu= Química xeneral. Introducción a la Química Teórica |url= https://books.google.co.ve/books?id=EdsLZGYbK-gC&pg=PA63&dq=Modelu+at%C3%B3micu+de+Rutherford&hl=ye&sa=X&vei=0ahUKEwjSuNqSv9TJAhWBST4KHYo3C-cQ6AEIIDAB#v=onepage&q=Modelu%2520at%25C3%25B3micu%2520de%2520Rutherford&f=false |editorial= Universidá de Salamanca |fecha=1 de xineru de 1995 |fechaacceso=11 d'avientu de 2015 |isbn= 9788474817836|nombre= Cristóbal Valenzuela|apellíos = Calahorro}}</ref> en 1911, pa esplicar les resultancies de la so [[Esperimentu de Rutherford|«esperimentu de la llámina d'oru»]].
 
Rutherford llegó a la conclusión de que la masa del átomu concentrar nuna rexón pequena de cargues positives que torgaben el pasu de les partícules alfa. Suxurió un nuevu modelu nel cual l'átomu tenía un núcleunucleu o centru nel cual concéntrase la masa y la carga positiva, y que na zona extra nuclear atópense los electrones de carga negativa.
 
== Historia ==
Llinia 9:
Primero que Rutherford propunxera'l so modelu atómicu, los físicos aceptaben que les [[carga eléctrica|cargues eléctriques]] nel átomu teníen una distribución más o menos uniforme. Rutherford trató de ver cómo yera la dispersión de les [[partícules alfa]] per parte de los átomos d'una llámina d'oru bien delgao. Los ángulos resultantes de la esviación de les partícules supuestamente apurriríen información sobre cómo yera la distribución de carga nos átomos. Yera d'esperar que, si les cargues taben distribuyíes uniformemente según el [[modelu atómicu de Thomson|modelu atómicu de Thompson]], la mayoría de les partícules travesaríen la delgada llámina sufriendo solo llixeres deflexiones, siguiendo una trayeutoria aprosimao recta. Anque esto yera ciertu pa la mayoría de les partícules alfa, un númberu importante d'estes sufríen deflexiones de cerca de 180º, esto ye, prácticamente salíen rebotadas en dirección opuesta al incidente.
 
Rutherford pensó qu'esta fracción de partícules rebotadas en dirección opuesta podía ser esplicada si suponíase la esistencia de fuertes concentraciones de carga positiva nel átomu. La [[mecánica newtoniana]] en conxunción cola [[llei de Coulomb]] prediz que l'ángulu de deflexión d'una partícula alfa relativamente llixera per parte d'un átomu d'oru más pesao, depende del "parámetru d'impactu" o distancia ente la trayeutoria de la partícula y el núcleunucleu:<ref>Landau & Lifshitz, pp. 63-65</ref>
{{ecuación|
<math>\chi = 2\pi - 2\cos^{-1} \left( \frac{2K/(Y_0b)}{\sqrt{1+2K/(Y_0b)^2}} \right)</math>
Llinia 21:
<math>b = \frac{2K}{Y_0}\cot \frac{\chi}{2}</math>
|2|left}}
deduzse que'l parámetru d'impactu tien de ser bastante menor que'l radiu atómicu. Ello ye que el parámetru d'impactu necesariu pa llograr una fracción apreciable de partícules "rebotadas" sirvió pa faer una estimación del tamañu del núcleunucleu atómicu, que resulta ser unes cien mil vegaes más pequenu que'l diámetru atómicu. Esti fechu resultó ser la capacidá uniformable sobre la carga positiva de neutrones.
 
== Importancia del modelu y llimitaciones ==
 
La importancia del modelu de Rutherford moró en proponer per primer vegada la esistencia d'un núcleunucleu central nel átomu (términu qu'acuñó'l mesmu Rutherford en 1912, un añu dempués de que les resultancies de Geiger y Mardsen fueren anunciaos oficialmente<ref>{{cita llibru|apellíos=Gribbin |nombre=John |títulu=Historia de la Ciencia 1543-2001 |añu=2003 |editorial=RBA Coleccionables |isbn=978-84-473-6082-6 |páxina=413|capítulu=13}}</ref>). Lo que Rutherford consideró esencial, pa esplicar les resultancies esperimentales, foi «una concentración de carga» nel centru del átomu, yá que, ensin ella, nun podía esplicase que delles partícules fueren rebotadas en dirección casi opuesta a la incidente. Este foi un pasu crucial na comprensión de la materia, yá que implicaba la esistencia d'un [[núcleunucleu atómicu]] onde se concentraba tola [[Carga eléctrica|carga positiva]] y más del 99,9{{esd}}% de la [[masa]]. Les estimaciones del núcleunucleu revelaben que l'átomu nel so mayor parte taba vacíu.
 
Rutherford propunxo que los [[electrón|electrones]] orbitarían nesi espaciu vacíu alredor d'un minúsculu núcleunucleu atómicu, asitiáu nel centru del átomu. Amás, abríense dellos problemes nuevos que llevaríen al descubrimientu de nuevos fechos y teoríes al tratar d'esplicalos:
* Per un sitiu plantegóse'l problema de cómo un conxuntu de cargues positives podíen caltenese xuníes nun volume tan pequeno, fechu que llevó darréu a la postulación y descubrimientu de la [[Interacción nuclear fuerte|fuerza nuclear fuerte]], que ye una de los cuatro [[interacciones fundamentales]].
* Per otru llau esistía otra dificultá proveniente de la [[electrodinámica]] clásica que prediz qu'una partícula cargao y acelerao, como sería'l casu de los electrones orbitando alredor del núcleunucleu, produciría [[radiación electromagnético]], perdiendo enerxía y finalmente cayendo sobre'l núcleunucleu. Les [[lleis de Newton]], xuntu coles [[ecuaciones de Maxwell]] del [[electromagnetismu]] aplicaes al átomu de Rutherford lleven a que nun tiempu del orde de <math>10^{-10}</math>s, tola enerxía del átomu radiaríase, cola consiguiente cayida de los electrones sobre'l núcleunucleu.<ref name="Bransden">Bransden, B. H. y C. J. Joachain (1992), ''Physics of Atoms and Molecules''. Harlow-Essex-England, Longman Group Limited. 0-582-44401-2</ref> Trátase, por tantu d'un modelu físicamente inestable, dende'l puntu de vista de la [[física clásica]].
 
Según Rutherford, les órbites de los electrones nun tán perbién definíes y formen una estructura complexa alredor del núcleunucleu, dándo-y un tamañu y forma daqué indefiníes. Les resultancies de la so [[Esperimentu de Rutherford|esperimentu]] dexáron-y calcular qu'el [[radiu atómicu]] yera diez mil vegaes mayor que'l núcleunucleu mesmu, y arriendes d'ello, que l'interior d'un átomu ta prácticamente vacíu.
 
== Modelos posteriores ==