|
Una práutica que, d'una y otra manera, realizar na gran mayoría de los pueblos serranos ye la de cortar un árbol, el sanjuán, y llancalo, bien derechu y argutu, nun espaciu central de la localidá, y la d'encender una foguera en redol a dichu árbol o nun llugar cercanu a él, yá sía la nueche del víspora de San Juan o la de la fiesta mesma
El sanjuán o árbol de San Juan ta bien rellacionáu na so significación col árbol de mayu y la so esistencia suponsupón ciertes muertes de dendrolatría, de cultu a los árboles, amás de tener un aspeutu relixosu. Tanto la de mayu como la de San Juan son los dos fiestes del añu nes que l'árbol, l'elementu vexetal, ye aponderáu de manera más importante. Como indica Frazer: «Yá en primavera, a principios de branu o entá'l día de San Juan (solsticiu del 24 de xunu), yera'l costume, ya inda lo sigue siendo en munches partes d'Europa, salir a los montes, cortar un árbol y traelo a l'aldega y llancalo irguíu nel suelu ente l'allegría y el bullicio de les xentes, o bien cortar cañes nel monte y poneles arreyaes nes cases. La intención d'esti costumes ye atraer a l'aldega y a cada casa en particular les bendiciones que l'espíritu del árbol puede otorgar» (9). ¿Y cuálos son los beneficios qu'otorga esi espíritu del árbol» o «espíritu de la vexetación» al qu'alude Frazer? Munchos y diversos: Faer que llueva o que lluza'l sol, cuando sía conveniente; que se multipliquen los ganaos y los fataos; que les muyeres tengan partos fáciles y aseguren la descendencia humana; qu'espolleten les colleches, etc. Tou lo cual, posiblemente, pretende provocase col ritu de cortar el sanjuán y de llancalo nun llugar central del pueblu
El sanjuán encargar de cortalo y de llevalo al pueblu los mozos, en Garcibuey. Tratar d'un chopu o castañal, en que la so capulla arreyen un coneyu y una botella de llicor, que se lleva'l que sía capaz d'engatar y algamar.
|
