Diferencies ente revisiones de «Sierra de Francia»
Contenido eliminado Contenido añadido
m Bot: Troquéu automáticu de testu (-aproximadamente +aproximao) |
m Bot: Troquéu automáticu de testu (-Monesteriu +Monasteriu) |
||
Llinia 111:
En [[1457]] el rei [[Enrique IV de Castiella]] funda'l [[Condáu de Miranda]], al qu'ascribiráse parte de la rexón, pesie a que parte de la población sublevóse escontra'l primer conde de Miranda, D. [[Conde de Miranda|Diego de Zúñiga]]. Pela so parte, [[L'Alberca]] y la zona oeste continuaron axuntaos a la corona, hasta que [[Fernandu II d'Aragón|Fernando'l Católicu]] la cedió a la [[Casa d'Alba]] baxo la xurisdición de la villa cacereña de [[Granadilla]]. Ye posible que tres la espulsión de los xudíos en [[1492]] parte de la población xudía refuxárase na Sierra de Francia, esto desplicaría que nos dinteles de les puertes de [[L'Alberca]] y otros conceyos suela haber inscripciones relixoses. Veramente una de les causes de lo singular de l'arquiteutura y folclore de la Sierra de Francia ye la unión d'elementos de les trés cultures como les cais estrenches heredaes de los xudíos, les ventanes pequeñes de les cases que permiten ver ensin ser vistu, heriedu de los musulmanos, les filigranes y la ocultación del cuerpu de la muyer nel traxe tradicional y por supuestu del cristianismu elementos como la devoción poles cruces.
Sedrá nel [[sieglu XVI]] cuando [[Miranda del Castañar]] y [[L'Alberca]] se conviertan nes prencipales poblaciones de la sierra. Nesti sieglu, concretamente en [[1557]], fúndase'l [[
En [[1833]] cola reorganización territorial, La Sierra pasa na so totalidá a formar parte de la [[Provincia de Salamanca]], siendo [[Sequeros]] la principal población, en términos alministrativos. Anguaño, el [[Partíu de Sequeros]] desapaeció xebrándose los sos conceyos ente los partíos xudiciales de [[Partíu Xudicial de Ciá Rodrigu|Ciá Rodrigu]] y de [[Partíu Xudicial de Béjar|Béjar]].
Llinia 175:
Col so esceucional microclima ufre una guapu paixase. Puen facese escursiones xubiendo a la [[Peña de Francia]] (1.723 m.), que dende'l so miradoriu pue acolumbrase una panorámica ablucante, y onde s'afaya'l santuariu marianu más altu'l mundu.
Dempués podrá baxase per un valle impresionante a esos pueblos de gran encantu y tipismu que caltienen l'atmósfera antigua de cuando fueron noyos de mayor importancia. Ente ellos destaquen: [[Las Batuecas]], espaciu natural que forma parte de la Reserva Nacional de Cacia, (la que vixila'l caltenimientu d'especies como'l [[Lynx lynx|garduñu]] y la cabra montesa). Nesta bayurosa vexetación de madroñes, castañales, xinestes y argañes alcontramos pintures rupestres y numberoses ermides ocultes pola frondosa vexetación. Sicasí,vaga la pena visitr el [[
Y dende equí, mui prieto, [[l'Alberca]], ún de los pueblos más guapos, foi'l primer del estáu en ser declaráu monumentu nacional, allá pel añu [[1940]]. Allúgase nún monte sagráu y según cuenta la lleenda nesti monte vivíen seres n'estáu xabaz una esistencia paradisiaca. [[L'Alberca]] cunta con orixinalísimos edificios, una paisada maraviyosa y'l caltenimientu d'ancestrales tradiciones d'orixe paganu o cristianu primitivu.
| |||