Diferencies ente revisiones de «Domicianu»

La carrera política de Vespasiano entendió los cargos de [[cuestor]], [[conceyal curul|conceyal]], [[pretor]], rematando con un [[cónsul romanu|consuláu]] en [[51]], añu de nacencia de Domicianu. Vespasiano algamó la gloria militar por cuenta de la so destacada participación na [[Conquista romana de Britania|''Invasión de Britania'']].<ref>Jones (1992), p. 8</ref> Anque les fontes antigües alieguen la probeza de la familia flavia mientres la dómina de la nacencia de Domicianu,<ref name="suetonius-domitian">Suetonio, ''Les vides de los dolce césares'' [http://penelope.uchicago.edu/Thayer/Y/Roman/Texts/Suetonius/12Caesars/Domitian*.html#1 1] (del sitiu [[LacusCurtius]])</ref> ya inclusive suxuren que los ''Flavios'' cayeren en desgracia mientres los reinaos de [[Calígula]] ([[37]]-[[41]]) y [[Ñerón]] ([[54]]-[[68]]),<ref>Suetonio, ''Les vides de los dolce césares'', [http://penelope.uchicago.edu/Thayer/Y/Roman/Texts/Suetonius/12Caesars/Vespasian*.html#4 Vesp.&nbsp;4]</ref> historiadores modernos como Jones afirmen qu'estos relatos constitúin namái una parte de la campaña propagandística realizada mientres los reinaos de los emperadores pertenecientes a la [[dinastía Flavia]]; dicha campaña tenía como fin minar la popularidá d'estos impopulares emperadores y allabar la del emperador [[Claudio]] ([[41]]-[[54]]) y la del so fíu [[Claudio Tiberio Xermánicu|Británicu]].<ref>Jones (1992), p. 7</ref> Al paecer, el favor imperial escontra los ''Flavios'' foi considerable a lo llargo del periodu entendíu ente [[40]] y [[60]]. Mientres Titu recibía una estraordinaria educación na corte imperial al pie de Británicu, Vespasiano exerció importantes maxistratures civiles y militares.

 

 

==== Adolescencia y calter ====

==== Política relixosa ====

[[Archivu:Domitian aureus Minerva 828481.jpg|thumb|250px|left|''[[Áureo (moneda)|Áureo]]'' romanu acuñáu mientres el reináu de Domicianu. L'aviesu contién el grabáu de la diosa [[Minerva]], deidá favorita del emperador qu'apaeció en numberoses clases de monedes emitíes pola so alministración. Esta moneda representa a la diosa avanzando con [[jabalina]] y [[escudu]] en mano.]]

 

Los proyeutos de construcción constitúin la parte más ostensible de la política relixosa efectiva mientres el so reináu, anque l'emperador tamién s'esmoleció en faer que se cumpliera la llei relixosa y la moral pública. En [[85]] designar a sigo mesmu [[censor romanu|censor perpetuu]], maxistratura responsable de supervisar la moral y conducta romana.<ref name=jones-106>Jones (1992), p. 106</ref> De nuevu, l'emperador desempeñó les responsabilidaes derivaes del so cargu con gran dilixencia. Restauróse la [[Lex Julia|''Lex Iulia de Adulteriis Coercendis'']], en virtú de la cual se exiliaba a los adúlteros. Cutió y espulsó a un caballeru que formaba parte d'un xuráu por divorciase de la so esposa y espulsó del Senáu a un ex-[[cuestor]] por actuar y baillar.<ref name=autogenerated2>Suetonio, '''Les vides de los dolce césares'', [http://penelope.uchicago.edu/Thayer/Y/Roman/Texts/Suetonius/12Caesars/Domitian*.html#8 Dom.&nbsp;8]</ref> Escorrióse despiadadamente la corrupción esistente ente los funcionarios públicos al traviés de la eliminación de xuraos qu'aceptaren sobornos y la derogación de lleis cuando s'abarruntaba la esistencia d'un conflictu d'intereses.<ref name="suetonius-domitian-8" /> Castigó col esiliu o l'asesinatu a'l autores d'escritos difamatorios, especialmente cuando dichos escritos diben dirixíos contra él.<ref name=jones-107 /> Controlábase opresivamente a los actores por cuenta de que les sos actuaciones podíen ser oxetu de [[sátira|sátires]] dirixíes a desprestixar al emperador. Arriendes d'ello, prohibiéronse les apaiciones públiques de los [[mimu|mimos]]. En [[87]] afayóse que les [[Vestal|virxes vestales]] rompieren el so votu de castidá mientres la so dómina al serviciu del Imperiu; por cuenta de que éstes yeren consideraes fíes de la comunidá, esta ofiensa constituyía n'esencia un [[incestu]]. Jones afirma que se condergó a muerte a los implicaos nel delitu y quemóse vives a les vestales.<ref name=jones-101>Jones (1992), p. 101</ref><ref group="n.">Esta afirmación del historiador ye estraña, yá que na [[Antigua Roma]] el castigu que se infligía a una vestal qu'incumpliera'l votu de castidá (pudiendo traer la mala suerte pa tol pueblu) yera'l de soterrales vives.</ref>