Diferencies ente revisiones de «Ur»
Contenido eliminado Contenido añadido
m Bot: Troquéu automáticu de testu (- xuntu a + xunto a ) |
m Iguo verbu "dirixir" |
||
Llinia 1:
{{Ficha de Patrimoniu de la Humanidá
| Nome =
| Imaxe =
| Tamañu = 250
| Pie =
| País
| Tipu =
| Criterios
| ID =
| Rexón
| Añu =
| Estensión
| Apeligro =
| Coordenaes
}}
[[Archivu:Ciudades de Sumeria.svg|thumb|250px|Situación de les ciudaes de l'antigua [[Mesopotamia]]. Na zona más [[meridional]], xunto a [[Eridu]], ta Ur.]]
Llinia 29:
Na [[década de 1970]] el gobiernu de [[Sadam Husein]] entamó la restauración del [[zigurat]] de Ur-Nammu, que se convirtió n'unu de los monumentos más importantes d'[[Iraq]].
== Historia ==
Los primeros restos de Ur pertenecen al [[períodu d'El Obeid]] ([[V mileniu a. C.|V mileniu a. C.]]), nel cual produciéronse los primeros asentamientos urbanos na zona. Ur ye, poro, una de les ciudaes más antigües de [[Sumeria]].
Llinia 49:
El dominiu de Lugalzagesi nun duró enforma yá que escontra'l [[sieglu XXIV a. C.|2335 a. C.]] [[Sargón I de Acad]] fundó [[Agadé]] y empezó les sos conquistes, venciendo primeru a Lugalzagesi y dempués a toles ciudaes sumeries, incluyida Ur, a la que baltó les sos muralles. Tres esto Ur y les demás ciudaes sumeries quedaron incorporaes nel [[Imperiu acadiu]]. Tres la muerte de Sargón toes elles subleváronse, siendo reprimíes pol so socesor.<ref name="Leickur" />
Mientres el reináu del nietu de Sargón, [[Naram-Ensin]], la ciudá siguía formando parte del Imperiu acadiu, magar se producieron rebeliones. A esta dómina pertenez un testu escritu por [[Enheduanna]], una sacerdotisa ''en'' y escriba nel templu de Nannar en Ur.<ref>{{cita llibru | títulu = Der Rechtsfall der en-ḫedu-ana im Lied NIN-LLÁBRAME| autor = Zgoll, Annette| editor = Ugarit-Verlag| isbn = 3927120502|
Los motivos de la espulsión de Enheduanna nun tán claros; el testu mentar como ''fía de Sargón'', lo cual podría indicar una filiación simbólica más qu'una relación familiar. Ello ye que según el so sellu, foi nomada sacerdotisa pol conquistador acadiu. Asina, ye posible qu'esta designación cafiara al lugal de Ur, siendo ésti'l motivu de la espulsión.
Llinia 66:
Nesta situación la ciudá de Ur quedó convertida nuna gran capital, llegando a algamar los 200 mil habitantes. Ye nesti períodu cuando se destruyeron los anteriores edificios y llevantáronse los que pueden contemplase entá anguaño. Ente estes construcciones destaca l'enorme [[zigurat de Ur]], construyíu mientres los reinaos de Ur-Nammu ([[sieglu XXI a. C.|2113]] - [[sieglu XXI a. C.|2094 a. C.]]) y el so socesor [[Shulgi]] ([[sieglu XXI a. C.|2094]] - [[sieglu XXI a. C.|2047 a. C.]]) y qu'entá se caltién de pies, tres la so restauración parcial nos años 70. Nun se conoz l'altor que llegó a algamar yá que, magar les ruines actuales miden 15 metros, a lo llargo de 4.000 años la edificación debió sufrir una gran erosión. Tamién nesta etapa construyó'l [[Gipar]], un templu consagráu a [[Ningal]]. La tercer dinastía de Ur caracterizóse tamién por desenvolver un sistema d'impuestos que, magar resultaba eficaz, suponía una carga bien pesada pa les clases populares.
La cayida de la hexemonía de Ur tuvo marcada pola llegada de folaes de nómades procedentes de les rexones desérticas occidentales: los [[amorreos]]. Los recién llegaos fuéronse estableciendo nel cursu mediu del [[Éufrates]], na zona de [[Babilonia (ciudá)|Babilonia]], consiguiendo cada vez más influencia. Tres la perda de les rexones perifériques del imperiu, [[Shu-Ensin]] ([[sieglu XXI a. C.|2037]] - [[sieglu XXI a. C.|2027 a. C.]])
Escontra finales del [[sieglu XXI a. C.|sieglu XXI a. C.]] los [[elam]]itas, dirixíos pol rei de [[Simash]] y qu'hasta entós habíen estáu sometíos a Ur, ocuparon la ciudá, que foi afarada. Los templos fueron escalaos y les viviendes destruyíes, el so monarca Ibbi-Ensin foi fechu prisioneru y lleváu a Elam, y los campos fueron amburaos. Tres el saquéu, la ciudá cayó so la influencia de Ishbi-Erra.
| |||