Diferencies ente revisiones de «Filosofía del llinguaxe»

[[Alexius Meinong]] suxuriera que tenemos d'asumir la esistencia d'un reinu de "entidaes non-esistentes" que podamos suponer sobre les que tamos refiriendo cuando usamos espresiones como ésa; pero esto sería una [[teoría]] estraña, por dicilo siquier. [[Gottlob Frege|Frege]], emplegando la so distinción ente sentíu y referencia, suxurió que tales frases, anque significatives, nun yeren nin verdaderes nin falses. Pero ''delles'' d'eses proposiciones, tales como "''Si'' l'actual rei de Francia ye calvu, ''entós'' l'actual rei de Francia nun tien pelo na so cabeza", nun paez namánamái verdadera nel so valor sinón n'efeutu obviamente verdadera.

El problema no que se refier a la semántica ta nel dinamismu de les pallabres, reflexaes nel [[cambéu léxicu]]: una palabra puede tener munchos significaos, inclusive escluyentes dacuando. Doblar un periódicu ye amenorgar la so superficie a la metá, ente que doblar un apueste ye multiplicala por dos. NamáNamái ye un exemplu. ¿Cómo ye posible que podamos entender con un llinguaxe asina? Gracies al [[pragmática|conocencia pragmática]] y al sentíu que solemos tener los falantes. Sicasí esto hai qu'esplicalo de dalguna manera. Pensemos nun chiste en qu'una palabra dicir nun contestu en que significa una cosa y de siguío ufiértase otru contestu en que significa otra que rebota contra la primera, que ye lo que provoca la risa. ¿Por qué esto pue ser asina? Por daqué que fai más de sieglu y mediu reparó un filósofu español güei dafechu escaecíu, [[Jaime Balmes]]: que nós nun identificamos el conteníu d'un términu nel momentu mesmu d'oyelo, sinón tiempu dempués. Esto fai que'l ser humanu pueda ser autónomu nel momentu d'entender, cosa que nun-y asocede a la máquina, qu'identifica de manera instantánea, lo que la fai automática. Entós el desaxuste temporal ente'l momentu d'oyer un términu y el d'identificar el conceutu correspondiente ye lo que fai que podamos faer col dinamismu del llinguaxe ordinariu. Y claro, esto foi posible desque se produció'l fonetismo, pos el llinguaxe faláu introdució'l tiempu, que ye nel que se produz el dinamismu y nel que puede entendese cada términu con más d'un significáu.

John Stuart Mill propón un analís distintu de la relación ente'l significáu y referencia. Pa él, anque hai dos elementos a considerar pa la mayoría de los términos d'una llingua (connotación y denotación), Nomes propios, como Bill Clinton, Bismarck o John Hodgman namánamái tienen una denotación. Poro, vista de Mill ye lo qu'agora se llama referencia directa teoría.

Bertrand Russell, Nos sos escritos posteriores, y por razones rellacionaes cola so conocencia de la teoría d'en epistemoloxía, Sostuvo que les espresiones referenciales son namánamái directamente, lo qu'él llapada, "lóxicamente los nomes propios". Lóxicamente, los nomes propios términos tales como I, agora, equí y otros deícticos. Consideraba que los nomes propios del tipu descritu enantes como "embrivíu descripciones definíes". Polo tanto Barack H. Obama puede ser una abreviatura de "l'actual Presidente de los Estaos Xuníos y l'home de Michelle Obama". Descripciones definíes son espresiones que denotan (vease El Designando), que son analizaos por Russell en construcciones lóxiques existencialmente cuantificados. Estes frases denotan nel sentíu de qu'hai un oxetu que satisfai la descripción. Sicasí, estos oxetos nun se consideren significativos por sigo mesmos, pero namánamái tienen sentíu na proposición espresaes poles oraciones de los que formen parte. Poro, nun son directamente referencial de la mesma manera como los nomes lóxicamente propios, pa Russell.

Nel campu de la [[hermenéutica]], esto ye, la teoría de la interpretación polo xeneral, les reflexones en redol al llinguaxe xugaron un papel fundamental nel senu de la [[filosofía continental]] a lo llargo de too el [[sieglu XX]]sobremanera dientro de la llinia de reflexón empecipiada por [[Martin Heidegger]] cola so propuesta de xiru ontolóxicu de la comprensión. [[Martin Heidegger]] combinó la [[Fenomenoloxía trascendental|fenomenoloxía]] desenvuelta pol so maestru [[Edmund Husserl]], la hermenéutica de [[Wilhelm Dilthey]] y gran cantidá de conceutos heredaos de la filosofía de [[Aristóteles]] pa desenvolver la so concepción particular del llinguaxe. [[Heidegger]] consideraba que'l llinguaxe anguaño ta cosificado pol sobreuso de los conceutos más fundamentales y, por ello, estos conceutos yá nun son aptos pa entamar l'estudiu en fondura del [[Ser]]. Por casu, la mesma palabra [[ser]] cargóse con ensame d'acepciones que la faen desaparente pa la espresión. Ye por ello que Heidegger se vale de la ductibilidad del so idioma maternu, nel qu'escribió toles sos obres, el [[Idioma alemán|alemán]] pa crear nueves pallabres que nun tuvieren cosificadas pol so usu que fueron emplegaes nel desenvolvimientu de la so filosofía. Nesti trabayu de reinvención llingüística [[Heidegger]] arrenunció a conceutos fundamentales de la tradición filosófiques como, por casu, [[conciencia]], [[ego]], [[Naturaleza humana|humanidá]], [[naturaleza]]. Dientro de los conceutos más importantes xeneraos por Heidegger atópense'l de [[Ser-en-el mundu]] ''In-der-Welt-Sein'', ''Seyn'' o ''Exsistencia'' (conforme coles traducciones habituales). Na so célebre obra [[El ser y el tiempu]] (''Sein und Zeit'', tamién traducida como ''Ser y tiempu'', prescindiendo de los artículos) Heidegger constrúi les sos filosofía del llinguaxe en redol al conceutu fundante de ''Ser-en-el mundu'', tal filosofía centrar na fala, esto ye, nel empléu que se realiza del llinguaxe de forma cotidiana. Heidegger considera que la escritura nun ye más qu'un suplementu de la fala (nesto sigue la considerancia [[Platón|platónica]] contenida nel [[Fedro]]), esto debe a que'l llector constrúi la so propiu fala interna mientres llee. La característica fundamental del llinguaxe ye qu'ésti ye anterior a la fala, cuando somos refundiaos al mundu'l llinguaxe yá ta ende, colos sos significaos culturalmente establecíos. Por cuenta de esti sucesu Heidegger puede falar d'una cierta precomprensión del mundu contenida, a priori, nel llinguaxe. Sicasí, esta precomprensión namánamái remanez una vegada nomóse la cosa o ''articuláu'l so intelegibilidad''.