Diferencies ente revisiones de «Valle de la Serena»

A la cayida del [[Antiguu Réxime]] la llocalidá constituyir en [[conceyu|conceyu constitucional]] na rexón de [[Estremadura]], antaño conocíu como Valle de Serena. Dende [[1834]] quedó integráu nel [[Partíu xudicial de Castuera]].<ref>[[Institutu Cervantes|Cervantes Virtual]] [http://www.cervantesvirtual.com/FichaObra.html?Ref=22503]</ref> Nel censu de 1842 cuntaba con 170 llares y 703 vecinos. Esta pequenapequeña llocalidá cunta con diverses ruines pertenecientes a fuertes prerromanos, edificaos como mediu de defensa y abellu poles distintes tropes que los allugaben. Conozse qu'esta villa foi conquistada a los arabes nel añu 1234, pol maestre de la orde de Alcantara Don Pedro Yañez y foi incorporáu al prioratu de Zalamea, polo que pasu a denominase Valle de Zalamea hasta 1724. Esisten múltiples fontes d'información que sostienen que la Ilesia del conceyu esta llevantada sobre una fortaleza posiblemente prerromana, amás, esta obra relixosa ye unu de los edificios más característicos y simbólicos del so patrimoniu. Mientres la Guerra de la Independencia, pola so bona localización xeográfica, el Valle de la Serena sirvió d'asilu a les tropes españoles, antes de la famosa "Batalla de Medellín".

La principal riqueza d'esti conceyu básase principalmente nes Mines de [[volframio]] y de [[estañu]], pero anguaño nun s'atopen n'esplotación.Estes mines, fueron declaraes propiedá de:"La Colonia de Don Diego" certificáu nel rexistru de finques y patrimoniu del conceyu Castuera,al empar propiedá de la familia sosa. Destacar que tanto la ganadería ovina, como los diversos sectores de la hostelería, construcción y comerciu xeneren un capital abondo importante. Otres pequenespequeñes fontes d'ingresu de les vecines vallines, son el olivo, viña, trigu, avena...