Diferencies ente revisiones de «Partíu Comunista d'Alemaña»

A la fin de la Segunda Guerra Mundial, el partíu foi reconstituyíu otra vegada na Alemaña ocupada, anque en 1946 les sos seccionesseiciones na [[zona d'ocupación soviética]] se [[Fusión del KPD y del SPD|xunieron colos socialdemócrates]] pa formar el [[Partíu Socialista Unificáu d'Alemaña]] (SEI), que gobernaría la [[República Democrática Alemana]] (RDA). Na Alemaña occidental el partíu caltuvo un perfil baxu y acabó siendo prohibíu pol Tribunal constitucional en 1956. Tres la so illegalización, un gran númberu de partíos minoritarios reclamaron ser herederos del KPD. En 1968 dellos antiguos militantes comunistes llograron formar en 1968 el [[Partíu Comunista Alemán]] (DKP), anque con escasa influencia.

Técnicamente, la so formación orixinal foi como grupu ''La Internacional'', basáu nun periódicu del mesmu nome que rápido foi suprimíu poles autoridaes. La corriente convertir na Lliga Espartaquista dempués de ser publicaes una serie d'artículos de [[Rosa Luxemburgu]], la so teórica más preeminente, cola firma de "[[Espartaco]]". Cuando empezó'l periodu revolucionariu n'Alemaña escontra'l final de la Primer Guerra Mundial, munches seccionesseiciones del SPD xiraron a la izquierda y biforcáronse pa formar el [[Partíu Socialdemócrata Independiente d'Alemaña]] (USPD). La Lliga Espartaquista xunir al nuevu partíu como una corriente autónoma. Sicasí, llueu surdiría l'alderique sobre la necesidá de formar un [[Partíu Comunista]] n'Alemaña que llevara la mesma política, tuviera'l mesmu programa y aliárase a los bolcheviques de la [[Rusia soviética]]. De la mesma que la Lliga, los [[Comunistes Internacionales d'Alemaña]] (IKD), que llegaren a esta conclusión, tomaron parte na fundación del KPD.

A empiezos de 1921 Levi dimitió de la dirección del Partíu, siguíu tamién de [[Ernst Däumig]], [[Clara Zetkin]], Otto Brass y Adolf Hoffman, que tamién dimitieron del Comité Central.{{sfn|Fernbach|2011|p=17}}{{sfn|Broué|2006|p=487}} Tou esto tuvo precedíu pola condena que realizara la Internacional Comunista a la postura de Levi en relación a una disputa interna del [[Partíu Socialista Italianu|PSI]],{{sfn|Fernbach|2011|p=15}} y la posterior concesión que la Komintern fixo al KAPD, que llogró'l estatus de "secciónseición simpatizante" de la Internacional Comunista.{{sfn|Fernbach|2011|p=14}} Consecuencia de la salida de Levi, amontar de forma considerable la influencia de [[Béla Kun]] nel KPD, y el partíu llanzó la llamada [[Acción de Marzu]] de 1921,{{sfn|Fernbach|2011|p=18}} una serie de revueltes entamaes por grupos comunistes, socialistes ya izquierdistes que fracasaron ante la respuesta gubernamental. La consiguiente represión policial afectó seriamente al partíu.

Dempués del fracasu de les sublevaciones, Levi foi espulsáu del Partíu Comunista por criticar públicamente la llinia política del partíu.{{sfn|Fernbach|2011|p=20}}{{sfn|Broué|2006|p=516}} A la salida de Levi asocedió-y un periodu de cierta inestabilidá nel lideralgu hasta la llegada de [[Ernst Thälmann]], que n'ochobre de 1925 convertir en líder del partíu. Dende 1924 el KPD entamara la so propia milicia paramilitar de autodefensa, el ''[[Roter Frontkämpferbund]]'' (RFB), y en 1925 tamién consolidó una secciónseición xuvenil: la [[Lliga de los Mozos Comunistes d'Alemaña]] (KJVD).<ref>Erich Honecker (1981). [books From my Life], Pergamon, ISBN 978-0-08-024532-4, pág. 16</ref> En 1928 el lideralgu de Thälmann viose bien cuestionáu pol ''[[Wittorf affair]]'', un escándalu de malversación de fondos qu'afectaba a un protexíu so, John Wittorf. Sicasí, la intervención del líder soviéticu [[Josef Stalin]] reforzó'l so lideralgu y supunxo una reestructuración interna del KPD, que tendió escontra una mayor [[Estalinismu|estalinización]]. Esi añu la dirección espulsó a la llamada "[[Partíu Comunista d'Alemaña (Oposición)|Oposición del Partíu Comunista]]" (KPO),<ref>Branko Lazitch, M.M. Drachkovitch (1986), pp. 42-43</ref> crítica cola dirección exercida por Thälmann y partidaria de les idees de [[Bujarin]]. Col lideralgu internu consolidáu, mientres el 12.º Congresu del KPD en 1929, [[Ernst Thälmann]] adoptó les tesis de la Internacional Comunista sobre'l ''[[Socialfascismo]]'' y pasó a l'acción con una política de confrontación col SPD.