Diferencies ente revisiones de «Xuan l'Apóstol»
Contenido eliminado Contenido añadido
m Bot: Troquéu automáticu de testu (-Santo María +Santa María) |
m Preferencies llingüístiques |
||
Llinia 133:
Al yuxtaponer el pasaxe de ''Lucas'' 9:54 (señaláu más arriba), nel que Juan y Santiago ufierten faer baxar fueu del cielu pa consumir a un pueblu samaritanu, col pasaxe de ''Fechos'' 8:14-15.25 (tamién escritu por Lucas), nel que Juan proclama la Bona Noticia a los samaritanos, Alan Culpepper suxure que Lucas taría indicando un cambéu marcáu nel temperamentu de Juan. Según les Escritures, l'apóstol yá nun busca faer baxar fueu sobre los cismáticos samaritanos, sinón qu'ora por que reciban al [[Espíritu de Dios]], tal como lo señala ''Fechos'' 8:15.<ref name="Culpepper"/>{{su|p=p. 48}} En sofitu d'esta opinión cuntar col pasaxe propiu del Evanxeliu de Juan, nel que Xesús caltién un llargu diálogu con una muyer samaritana (''Juan'' 4:4-42), una perícopa indiscutiblemente propia de la tradición joánica. [[Raymond Y. Brown]] reconoz que namái nel Evanxeliu de Juan méntase un «ministeriu de Xesús en Samaría»,<ref name="Brown-1"/>{{su|p=p. 419}} lo cual sería asonsañáu dempués por el mesmu apóstol.
Antes de la Pascua de 44 y según los Fechos de los Apóstoles, [[Herodes Agripa I]] ordena degollar a [[Santiago'l Mayor|Santiago]], hermanu de Juan (''Fechos'' 12:1-2). Esa persecución contra los cristianos provoca quiciabes la dispersión momentanea de los Apóstoles fora de [[Palestina (rexón)|Palestina]], que s'asitia por esa dómina. Nun sería improbable que Juan migrara por un tiempu escontra otres llocalidaes, quiciabes a [[Asia Menor]]. Escarez de consistencia cronolóxica la teoría de dellos críticos sobre la muerte de Juan nesi tiempu, yá que [[Pablo de Tarsu]] atopar nuevamente en [[Xerusalén]],<ref name="Lleal-1"/><ref name="Culpepper"/>{{su|p=pp. 48-49}}<ref name="SanJeronimo2">{{Cita llibru |capítulo= Carta a los Gálates|apellíos-editor= Brown |apellido-editor2= Fitzmyer |apellido-editor3= Murphy |nome-editor= Raymond Y.||nome-editor2= Joseph A.|nome-editor3= Roland Y.|apellíu= Fitzmyer |nome= Joseph A.|títulu= Comentariu Bíblicu "San Jerónimo"|volume= III |añu= 1972|lugar= Madrid (España)|editorial= Ediciones Cristiandá|páxina= 606 |isbn= 978-84-705-7117-6}}</ref> como se detalla na
== El Conciliu de Xerusalén y el silenciu posterior ==
Llinia 184:
=== Tesis sobre'l martiriu de Juan l'Apóstol ===
Al igual qu'asocede con otres tradiciones orales o escrites rellacionaes con persones de tiempos antiguos, nun esisten pruebes documentales o arqueolóxiques de que l'episodiu del martiriu de Juan l'Apóstol ensin siguir de muerte tuviera llugar en Roma, o en Éfeso, o que seya la resultancia d'una ellaboración posterior.<ref>{{Cita llibru |apellíu= Dreyfus| nombre= Paul| título= San Juan: Tres les buelgues del Evanxelista |añu= 2000|llugar= Fuenlabrada, Madrid (España)|editorial= Ediciones Palabra|páxina= 278|isbn= 84-8239-474-6}}</ref> Tampoco esisten evidencies directes que lo descalifiquen, polo cual tou resumir a hipótesis y argumentaciones a favor y en contra, según el autores. Sicasí, hai una cuestión subxacente a la tema del martiriu de Juan en sí: ye'l cumplimientu de la frase profética de Xesús a los dos fíos de Zebedeo: «La copa que yo voi beber, sí la beberéis y tamién vais ser bautizaos col bautismu con que yo voi ser bautizáu». Esto foi investigáu por [[Marie-Émile Boismard]], quien afondó en numberosos elementos patrísticos y llitúrxicos d'interés.<ref name="Boismard1"/><ref group="Nota">Bona parte de los autores considera que'l martiriu de Juan en Roma tien tintes llexendarios. Sicasí, el discutiniu sobre'l presuntu martiriu de Juan persiste. Esi discutiniu se enarbola a principios del sieglu pasáu, sobre la base de [[martiroloxu|martiroloxos]] antiguos nos que s'acomuñar el martiriu de [[Santiago'l mayor]] col martiriu de Juan l'Apóstol. Como se mentó enantes, [[Marie-Émile Boismard]] sofita la hipótesis del presuntu martiriu tempranu de Juan l'Apóstol (quiciabes un martiriu contemporaneu al del so hermanu Santiago'l mayor). Más allá de la so postura intelectual, Boismard presenta numberosos elementos dignos de considerancia. Empieza per destacar que la tradición del martiriu de Juan l'Apóstol nun puede ser infravalorada yá que s'atopa presente n'autores antiguos sólidos, como [[Gregorio de Nisa]] y [[Juan Crisóstomo]], ente otros. Ello ye que el martiriu de Juan paez ser conocíu y honráu al par del del so hermanu Santiago'l mayor. N'efectu, la base indiscutible qu'enconta la hipótesis de Boismard ye que Xesús profetiza a los dos fíos de Zebedeo que «beberíen la mesma copa qu'él y que seríen bautizaos col bautismu con qu'él sería bautizáu» (ver: {{biblia|Marcos|10:35-40}}), en referencia directa al martiriu. El significáu de la mota» o «copa» prometida por Xesucristo al fíu de Zebedeo ye'l mesmu qu'el de la mota» frente al cual Xesús siente medrana nel momentu d'agonía nel güertu de Getsemani, darréu enantes de la so pasión y muerte: «Padre, si quies, estrema de mi esta copa; pero nun se faiga la mio voluntá, sinón la tuya» (ver: {{biblia|Lucas|22:42}}, {{biblia|Mateo|26:38-39}}, {{biblia|Marcos|14:36}}). La mota o copa ye símbolu del sacrificiu, del martiriu, en concordanza col simbolismu paganu d'el sangre de la víctima esparnada sobre l'altar, ente que'l bautismu nel so significáu del orixinal griegu, fai referencia a la inmersión nun abilsu de sufrimientu.
L'episodiu de Xesús profetizando'l martiriu de los dos fíos de Zebedeo, Juan y Santiago el Mayor, inspiró les lliturxes de los primeros sieglos y les homilíes de les festividaes d'estos dos apóstoles. Boismard busca confirmar que Juan l'Apóstol foi celebráu como un mártir, como s'indica nos primeros martiroloxos (nel Calendariu Cartaxinés, nel ''Martyrologium hieronymianum'' y nos llibros llitúrxicos galicanos, ente otros). La fecha esacta de la so conmemoración primitiva, unos díes dempués de la [[Navidá]], reafita que, n'efectu, cuntábase-y ente los mártires. Por casu, nel «[[martiroloxu]] de Edessa» («martiroloxu siríaco»), que data de principios del sieglu V y que presenta una llista de mártires de los primeros tiempos, allúgase darréu dempués de la Navidá la siguiente cronoloxía de mártires: «Esteban» el [[26 d'avientu]], «Juan y Santiago» conjuntamente el [[27 d'avientu]], y «Pedro y Pablo» conjuntamente el [[28 d'avientu]]. Boismard preguntar por qué, nesa secuencia de mártires, Juan l'Apóstol habría de ser la esceición. Como se va ver na
Polo xeneral, la reticencia más perceptible nun se refier a la tradición del martiriu de Juan en sí mesmu, sinón a la clase de martiriu y el so desenllaz. N'efectu, el relatu relativamente tardíu de [[Tertuliano]], implica que l'apóstol sufrió un supliciu ensin «derramamiento de sangre», esto ye, «ensin muerte». Per otra parte, ye dignu de mención que la palabra griega ''martyría'' fai alusión al testimoniu, pero non necesariamente siguíu de muerte, daqué que cuadraría cola proposición de que Juan l'Apóstol sobrevivió al supliciu.</ref>
Llinia 350:
===== Ausencia d'un Grupu de Dilectos» nel Evanxeliu de Juan =====
[[Archivu:Papyrus 75a.gif|thumb|left|Imaxe del '''<math>\mathfrak{P}</math><sup>75</sup>''' ([[papiru]] 75) qu'amuesa'l final del [[Evanxeliu de Lucas]] y l'empiezu del [[Evanxeliu de Juan]].<ref name = "Kurt"/>{{su|p=pp. 91 y 101}} El <math>\mathfrak{P}</math><sup>75</sup> ye un códice (llibru) datáu aprosimao de 175-225 d. C. Según la clasificación de Aland y Aland,<ref name = "Kurt"/>{{su|p=p. 335}} ye un ''papiru de Categoría I''. Inclúi los ''Papyrus Bodmer XIV-XV'' y abarca vastes
Críticos como Parker ataquen l'argumentu que refier la preferencia de Xesús polos trés discípulos Pedro, Santiago y Juan.<ref name="Parker"/> Esta preferencia» nun apaez nel Evanxeliu de Juan, nel que nun se fai referencia dalguna a un círculu d'apóstoles dilectos dientro del grupu de «los Dolce».
Llinia 587:
== Delles característiques que-y atribúi'l cristianismu ==
Dalgunes de les característiques que'l cristianismu acomuña a Juan l'Apóstol son consecuencia de atribuirsele los llamaos escritos joánicos» (Evanxeliu de Juan, Apocalipsis ya I, II ya III Epístola de Juan) ya identifica-y -y como «el discípulu a quien Xesús amaba», atribuciones ya identificación que los sos algames yá aldericar en
Ente eses característiques que'l cristianismu atribúye-y se destaquen dos:
| |||