Yá nel contestu de les [[revoluciones burgueses]] de la [[Edá Moderna]], dalgún testu foi retrospectivamente calificáu de "constitución", como la ''[[Proyectu reformador de les Comunidaes de Castiella|Llei Perpetua del Reinu de Castiella]]'' qu'intentaron promulgar los [[Guerra de les Comunidaes de Castiella|comuñeros de la Xunta d'Ávila]] (1520).<ref>Ramón Peralta, [http://www.actashistoria.com/titulo.php?go=2&isbn=978-84-9739-101-6 ''La Llei Perpetua de la Xunta d'Ávila (1520)'']. Mateo Ballester, [http://www.cepc.gob.es/publicaciones/revistas/revistaselectronicas?IDR=3%20&IDN=1275&DÍA=36160 ''Comunidá, patria y nación como fontes de la llexitimidá política nes Comunidaes de Castiella (1520-1521)'']: "La gran mayoría de los cuerpos docentes de les universidaes de Alcalá de Henares, Valladolid, y probablemente tamién de Salamanca [ ''[[escuela de Salamanca]]'' ] simpatizaban cola Comunidá. En Salamanca enseña [[Fernando de Ruque]], que foi consideráu como'l principal referente intelectual del proyectu de Llei Perpetua. Frai [[Pablo de LliónLleón]], flaire dominicu, foi unu de los trés emisarios que la Xunta unvio a presentar esti testu al emperador. Otru autor como frai [[Alonso de Castrillo]] per un sitiu llamenta la violencia de la rebelión comuñera, pero nel so ''Tractado de República'' (1521) compon el so modelu de gobiernu según el modelu comuñeru". Jesús Luis Castillo Vegues, [http://dialnet.unirioja.es/servlet/articulo?codigo=4568247 ''La formación del pensamientu políticu comuñeru. De Fernando de Ruque a Alonso de Castrillo'']. [https://books.google.es/books?id=FTNOAAAAcAAJ&pg=PA272&lpg= ''Capítulos de lo qu'ordenaben de pidir los de la Xunta''] en Martín Fernández Navarete, Miguel Salva y Pedro Sainz de Baranda, ''Colección de documentos inéditos pa la hestoria d'España'', 1842, vol. 1, pg. 272.</ref> Con mayor trescendencia, el réxime políticu establecíu nos [[Guerra de los Ochenta Año|Países Baxos sublevaos]] dende finales del sieglu XVI incorpora delles característiques propies d'un sistema constitucional, anque los testos que xeneró ([[Pacificación de Gante]] -1576-, [[Unión de Utrecht]] -1579-) nun pueden considerase "constituciones". El réxime políticu inglés establecíu pasu ente pasu dende finales del sieglu XVII ("[[Revolución Gloriosa]]" y ''[[Bill of Rights]]'' de 1689 -los ''[[Trataos sobre'l gobiernu civil]]'' de [[John Locke]] publicar esi mesmu añu-) basar nel [[derechu consuetudinario]], y defínese como un réxime constitucional ensin constitución escrita que los sos precedentes pueden remontase a la ''[[Carta Magna]]'' de 1215, qu'en sí mesma nun puede calificase de "constitución".
