|
[[Archivu:Lucrezia d'Este.jpg|250px|miniaturadeimagen|derecha|Semeya de LucreciaLlucrecia d'EstiEste atribuyíu a [[Federico Zuccaro]].]]
'''LucreciaLlucrecia d'EstiEste''' (¿?, [[16 d'avientu]] de [[1535]] – ¿?, [[12 de febreru]] [[1598]]), noble [[Italia|italiana]], foi'l tercer renuevu de la unión ente [[Renata de Francia]] (fía de [[Luis XII de Francia|Luis XII]] y la duquesa [[Ana de Bretaña]]) y el duque de [[Ferrara]], [[Módena]] y [[Reggio]], [[Hércules II d'Esti|Hércules II]] (fíu de [[Alfonso I d'Esti|Alfonso I]] y [[Lucrecia Borgia|Llucrecia Borgia]]).
A LucreciaLlucrecia y a la so hermana Leonor, [[Torquato Tasso]] dedicó-yos la llírica ''O figlie di Renata''.
Amante de les artes y de la vida social, el [[18 de febreru]] de [[1570]] casóse con [[Francisco María II della Rovere]], duque de [[Urbino]]. El matrimoniu duró ocho años y foi infeliz pola notable diferencia d'edá: Francisco María yera enforma menor que la so esposa. Sicasí, nun foi l'únicu problema. Antes del matrimoniu LucreciaLlucrecia tuvo un romance col conde Hércules Contrari, que siguió inclusive dempués de la boda. Asina Alfonso II enteróse, ordenó que'l conde fuera esgañáu na so presencia.
Los vezos extra-maritales de LucreciaLlucrecia, sicasí, nun cesaron ya inclusive de siguío entretúvose n'otra relación amorosa, col conde Luigi Montecuccoli.<ref>L. Tonelli, Tasso, Torino, Paravia, 1935, p. 72</ref>
En [[1578]] dixebráronse, pero nun pidieron l'anulación y LucreciaLlucrecia retornó a Ferrara.
LucreciaLlucrecia morrió en [[1598]] y foi soterrada nel [[Monasteriu del Corpus Domini]], [[Ferrara]]. Solo entós el so inda home oficial, yá viudu, pudo casase con [[Livia della Rovere]], 36 años más nuevu y disponer asina d'un herederu al futuru.
[[Archivu:Lucrezia_borgia,_att._to_Dossi_(Coll._Henry_Doetsch,_London).jpg|250px|miniaturadeimagen|]]
== Referencies ==
| 