Diferencies ente revisiones de «Brunexilda»

Contenido eliminado Contenido añadido
m Iguo testu: -"pequenu" +"pequeñu"
m Iguo testu: -"erru" +"error"
Llinia 121:
Ye engañosu'l rótulu de reis folgazanes» que se-yos dio a los postreros merovinxos. La realidá ye que nada podíen faer anque quixeren. Asina ye como a dalgunos de los descendientes de Clotario II —Childerico II, Dagoberto II— cuando pretenden exercer dalguna autoridá efectiva, a cencielles se les asesina, tal ye la perda de respetu pola monarquía en que se cayó. A [[Chilperico II]], por casu, que foi rei ente 715 y 717 y ente 719 y 721, ver personalmente al mandu de los sos exércitos xuntu al fiel duque Eudes d'Aquitania, ya intentó exercer l'autoridá que-y correspondía, pero foi vencíu pol gran mayordomu de palaciu [[Carlos Martel]], fíu bastardu de Pipino de Heristal, padre de Pipino el Curtiu y güelu del gran [[Carlomagno]].
 
No fondero, el mayor erruerror de Brunegilda foi, entós, el querer imponer un gobiernu centralizáu al estilu romanu a unos terratenientes que buscaben faese independientes del poder central, nuna dómina en que les ciudaes taben en total decadencia; d'ende'l so murniu final.
 
Otra paradoxa del supliciu de Brunegilda ye que, siendo'l trunfu de Clotario II en teoría'l de Neustria sobre Austrasia, dar en condiciones tales qu'acomuñó firmemente a los pipínidos a la mayordomía de palaciu de Austrasia, nun momentu nel que la monarquía autolimitó la so poder, polo que la victoria de Clotario II foi aparentemente completa, pero en verdá pírrica, porque semó les granes del posterior predominiu absolutu de Austrasia sobre Neustria.